پولینزیایی: تفاوت میان نسخه‌ها

مردمان ساکن پولینزی<ref>Polynesia</ref>. با تجارت محصولات دریایی معیشت می‌کنند. آنان در حدود ۲۰۰۰پ‌م با قایق از جنوب آسیا به جزایر اقیانوس آرام جنوبی آمدند و در حدود ۲هزار سال در این جزایر اقامت داشتند. نخستین محل اقامت آنان تاهیتی<ref>Tahiti </ref> و آخرین محل اقامتشان هاوایی<ref>Hawaii </ref> بوده است. زبان پولینزیایی به شاخۀ اقیانوسیه‌ایِ خانوادۀ زبانی آسترونزی<ref>Austronesian </ref> تعلق دارد. اکثر جوامع پولینزیایی از دیرباز سلسله‌مراتبی بودند و رده‌های مختلفی از بزرگان بر آن‌ها حکومت می‌کردند. در قرن ۱۸، پس از تماس این جوامع با سفیدپوستان، بسیاری از پولینزیایی‌ها بر اثر بیماری‌هایی چون آبله و سرخک از بین رفتند. مُبلّغان مسیحی دین سنتی و اقتدار رؤسای پولینزیایی را تضعیف کردند. در قرن ۱۹، اکثر جزایر پولینزی در حوزۀ مدیریت استعماری قرار گرفتند و امروزه بسیاری از مردمان این جزایر برای یافتن کار به مراکزی چون تاهیتی و نیوزیلند مهاجرت می‌کنند. مهم‌ترین گروه‌های پولینزیایی عبارت‌اند از ساموآیی<ref>Samoan</ref>ها (۱۵۰‌هزار نفر)، مائوری‌<ref> Maori </ref>های نیوزیلند (۱۰۰هزار نفر)، تونگان‌<ref>Tongan </ref>ها (۷۵ هزار نفر)، تاهیتی‌ها (۵۰هزار نفر)، هاوایی‌ها (۷,۵۰۰ نفر)، توآموتو<ref>Tuamotu </ref>ها (۵هزار نفر)، راراتونگان<ref>Raratongan </ref>های جزایر کوک<ref>Cook Islands </ref> (۵هزار نفر)، یووئا<ref>Uvea</ref>های جزایر والیس<ref> Wallis Islands</ref> (۵هزار نفر)، مارکسان<ref> Marquesan</ref>ها و نیوئئان<ref> Niuean</ref>ها (۵هزار نفر)‌. معیشت جزایر پولینزی عموماً متکی بر اقتصادی مختلط و بر پایۀ صید ماهی، تجارت و کشاورزی است، اگرچه مائوری‌ها، که در نقاط دوردست جنوب زندگی می‌کنند، خود را بیشتر با موقعیت متفاوت اقلیمی خویش انطباق داده‌اند.