حکایت دریا (فیلم سینمایی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
مدت فیلم: 95 دقیقه | مدت فیلم: 95 دقیقه | ||
'''خلاصۀ داستان''' | |||
فیلم داستان یک نویسندۀ ناخوش به نام طاهر محبی (با بازی خود فرمان‌آرا)ست که پس از مشاهدۀ واقعۀ قتل خشونت‌آمیزی سه سال در یک موسسۀ روان‌درمانی بستری و در آستانۀ ابتلا به شیزوفرنی بوده. پزشک معالج او ([[علی مصفا]]) می‌خواهد وی را ترخیص کند تا به منزل خودش برود و همسرش ژاله ([[معتمدآریا، فاطمه (تهران ۱۳۴۰ش)|معتمدآریا]]) از او پرستاری کند. اما وقتی می‌شنود که همسرش درخواست طلاق داده، در تصمیم خود تردید می‌کند. ظاهراً افسردگی باعث شده تا زندگی با او غیرقابل تحمل باشد. اما به سفارش پزشک معالج طاهر، ژاله از اعلام تصمیمش برای طلاق به او منصرف می‌شود و آنها با حالت مؤذبی در خانۀ ساحلی‌شان مستقر می‌شوند. هنگام قدم زدن‌های طولانی طاهر در ساحل، او با افرادی که در گذشته با آنها سروکار داشته برخورد می‌کند. به طور مثال یک فعال سیاسی ناامید جوان ([[صابر ابر]] ) که در گذشته شاگردش بوده یا یک دوست قدیمی خرافاتی ([[علی نصیریان]]) که همواره حامی و باعث تسلی خاطر او بوده است. با ورود ناگهانی پروانه ([[لیلا حاتمی]]) به فیلم، او به عنوان دختر طاهر معرفی می‌شود که از خارج از کشور آمده است و طاهر را از این حقیقت مطلع می‌کند. مادرش که به طور پنهانی با طاهر ازدواج کرده، هنگام ترک ایران او را از باردار بودن خویش مطلع نکرده و دخترش به تازگی فهمیده که پدرش کیست. طاهر دخترش را به خانه دعوت می‌کند تا یک الی دو هفته آن‌جا اقامت داشته باشد و این آخرین لحظات حضور ژاله در خانۀ طاهر است. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۲
فیلم بلند سینمایی به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا، تولید سال 1395ش. این فیلم در اواخر سال ۱۳۹۵ در شهرستان رامسر فیلمبرداری شد، نخستین بار در بخش خارج از مسابقۀ سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و سپس از ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ از طریق «فیلیمو» و «نماوا» به صورت آنلاین منتشر شد. فیلم با بازی خودِ فرمان‌آرا در نقش شخصیت اصلی تولید و به عباس کیارستمی تقدیم شده است. حکایت دریا فیلمی کاملاً شخصی از بهمن فرمان‌آراست که سعی کرده دغدغه‌های روشنفکری و اعتراضی او را به نمایش درآورد. دغدغه‌هایی که در سطح می‌ماند و پرداخت نمایشی درستی ندارد. عنوان فیلم از شعر شمس لنگرودی اخذ شده که در پایان فیلم نیز خوانده می‌شود و نمایانگر تم کلی فیلمنامه است: حکایت دریاست زندگی/ گاهی درخشش آفتاب،/ برق و بوی نمک، ترشح شادمانی/ گاهی هم فرومی‌رویم، چشم‌هایمان را می‌بندیم، همه‌جا تاریکی‌ست....
مدت فیلم: 95 دقیقه
خلاصۀ داستان
فیلم داستان یک نویسندۀ ناخوش به نام طاهر محبی (با بازی خود فرمان‌آرا)ست که پس از مشاهدۀ واقعۀ قتل خشونت‌آمیزی سه سال در یک موسسۀ روان‌درمانی بستری و در آستانۀ ابتلا به شیزوفرنی بوده. پزشک معالج او (علی مصفا) می‌خواهد وی را ترخیص کند تا به منزل خودش برود و همسرش ژاله (معتمدآریا) از او پرستاری کند. اما وقتی می‌شنود که همسرش درخواست طلاق داده، در تصمیم خود تردید می‌کند. ظاهراً افسردگی باعث شده تا زندگی با او غیرقابل تحمل باشد. اما به سفارش پزشک معالج طاهر، ژاله از اعلام تصمیمش برای طلاق به او منصرف می‌شود و آنها با حالت مؤذبی در خانۀ ساحلی‌شان مستقر می‌شوند. هنگام قدم زدن‌های طولانی طاهر در ساحل، او با افرادی که در گذشته با آنها سروکار داشته برخورد می‌کند. به طور مثال یک فعال سیاسی ناامید جوان (صابر ابر ) که در گذشته شاگردش بوده یا یک دوست قدیمی خرافاتی (علی نصیریان) که همواره حامی و باعث تسلی خاطر او بوده است. با ورود ناگهانی پروانه (لیلا حاتمی) به فیلم، او به عنوان دختر طاهر معرفی می‌شود که از خارج از کشور آمده است و طاهر را از این حقیقت مطلع می‌کند. مادرش که به طور پنهانی با طاهر ازدواج کرده، هنگام ترک ایران او را از باردار بودن خویش مطلع نکرده و دخترش به تازگی فهمیده که پدرش کیست. طاهر دخترش را به خانه دعوت می‌کند تا یک الی دو هفته آن‌جا اقامت داشته باشد و این آخرین لحظات حضور ژاله در خانۀ طاهر است.