قندریز، منصور (تبریز ۱۳۱۴ـ۱۳۴۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[پرونده:34088300- 4.jpg|جایگزین=از آثار قندریز|بندانگشتی|از آثار قندریز]] | [[پرونده:34088300- 4.jpg|جایگزین=از آثار قندریز|بندانگشتی|از آثار قندریز]] | ||
منصور قندریز (تبریز ۱۳۱۴ـ ۱۳۴۴ش)<br> | منصور قندریز (تبریز ۱۳۱۴ـ ۱۳۴۴ش)<br> | ||
[[پرونده: 34088300.jpg | بندانگشتی|يکي از آثار نقاش]]<p>نقاش ایرانی. از برجسته‌ترین نقاشان ایران، و از هنرمندان مکتب سقاخانه بود. بسیاری از اندیشه‌ها و آثار او درپی مرگ زودهنگامش ناتمام ماندند. تأثیر از ماتیس، پیکاسو، و نگاره‌های ایرانی در تصاویر شکل‌نمای آغازینش مشهود است. بعدها با استفاده از طرح‌های پارچه‌های سنّتی و نمد، سبکی نیمه‌انتزاعی و بومی را ابداع کرد که طرح‌های هندسی و نقش‌مایه‌های چکیده‌نما (انسان، پرنده، ماهی، خورشید، شمشیر،...) از مشخصات آن است. با همکاری چند نقاش دیگر، مرکز هنر تهران را بنیاد نهاد (۱۳۴۳ش)، که پس از درگذشتش تالار قندریز نام گرفت. نخست در هنرستان هنرهای زیبای تهران درس خواند، و پس از دو سال کار در تبریز، به دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران وارد شد. در بی‌ینال‌های سائو پائولو (۱۹۶۲ و ۱۹۶۴)، و بی‌ینال پاریس (۱۹۶۵) شرکت کرد. آثارش در مجموعه‌های مختلف، ازجمله بنیاد بن و اَبی گرِی، مینه‌سوتا؛ و موزۀ هنرهای معاصر تهران نگه‌داری می‌شوند.</p> | [[پرونده: 34088300.jpg | بندانگشتی|يکي از آثار نقاش]]<p>نقاش ایرانی. از برجسته‌ترین نقاشان ایران، و از هنرمندان [[مکتب سقاخانه]] بود. بسیاری از اندیشه‌ها و آثار او درپی مرگ زودهنگامش ناتمام ماندند. تأثیر از [[ماتیس، هانری (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)|ماتیس]]، [[پیکاسو، پابلو (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳)|پیکاسو]]، و نگاره‌های ایرانی در تصاویر شکل‌نمای آغازینش مشهود است. بعدها با استفاده از طرح‌های پارچه‌های سنّتی و نمد، سبکی نیمه‌انتزاعی و بومی را ابداع کرد که طرح‌های هندسی و نقش‌مایه‌های چکیده‌نما (انسان، پرنده، ماهی، خورشید، شمشیر،...) از مشخصات آن است. با همکاری چند نقاش دیگر، مرکز هنر تهران را بنیاد نهاد (۱۳۴۳ش)، که پس از درگذشتش [[تالار قندریز]] نام گرفت. نخست در هنرستان هنرهای زیبای تهران درس خواند، و پس از دو سال کار در تبریز، به [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] وارد شد. در بی‌ینال‌های سائو پائولو (۱۹۶۲ و ۱۹۶۴)، و بی‌ینال پاریس (۱۹۶۵) شرکت کرد. آثارش در مجموعه‌های مختلف، ازجمله بنیاد بن و اَبی گرِی، مینه‌سوتا؛ و [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر تهران]] نگه‌داری می‌شوند.</p> | ||
<br><!--34088300--> | <br><!--34088300--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۷
| منصور قندریز | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1314ش |
| درگذشت | 1344ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی ایران |
منصور قندریز (تبریز ۱۳۱۴ـ ۱۳۴۴ش)
نقاش ایرانی. از برجسته‌ترین نقاشان ایران، و از هنرمندان مکتب سقاخانه بود. بسیاری از اندیشه‌ها و آثار او درپی مرگ زودهنگامش ناتمام ماندند. تأثیر از ماتیس، پیکاسو، و نگاره‌های ایرانی در تصاویر شکل‌نمای آغازینش مشهود است. بعدها با استفاده از طرح‌های پارچه‌های سنّتی و نمد، سبکی نیمه‌انتزاعی و بومی را ابداع کرد که طرح‌های هندسی و نقش‌مایه‌های چکیده‌نما (انسان، پرنده، ماهی، خورشید، شمشیر،...) از مشخصات آن است. با همکاری چند نقاش دیگر، مرکز هنر تهران را بنیاد نهاد (۱۳۴۳ش)، که پس از درگذشتش تالار قندریز نام گرفت. نخست در هنرستان هنرهای زیبای تهران درس خواند، و پس از دو سال کار در تبریز، به دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران وارد شد. در بی‌ینال‌های سائو پائولو (۱۹۶۲ و ۱۹۶۴)، و بی‌ینال پاریس (۱۹۶۵) شرکت کرد. آثارش در مجموعه‌های مختلف، ازجمله بنیاد بن و اَبی گرِی، مینه‌سوتا؛ و موزۀ هنرهای معاصر تهران نگه‌داری می‌شوند.