جهان خانم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<br /> جهان خانم ( - ح ۱۳۰۵ق) | <br /> جهان خانم ( - ح ۱۳۰۵ق) | ||
(یا: زبیده خانم) معروف به فرشته، از زنان عارف، شاعر و نیکوکار ایران، دختر فتحعلی شاه قاجار. وی همراه همسرش به همدان رفت و در آن‌جا به طریقت عرفان حاج میرزا علی‌نقی همدانی درآمد و از مریدان خاص او گردید. جهان بسیار خیّر بود و با ثروتش از مستمندان دستگیری می‌کرد و به عمران و آبادانی می‌پرداخت. از او آثاری برجای مانده است که می‌توان از زایرسرای تاج‌آباد و بنای پلی بر روی روان‌رود و نیز وقف ده لاله‌جین برای عزاداری‌های مذهبی نام برد. تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان هم از اقدامات اوست. جهان، دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. او طبع شعر داشت و دیوانی شامل | (یا: زبیده خانم) معروف به فرشته، از زنان عارف، شاعر و نیکوکار ایران، دختر [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه قاجار]]. وی همراه همسرش به [[همدان، شهر|همدان]] رفت و در آن‌جا به طریقت عرفان حاج میرزا علی‌نقی همدانی درآمد و از مریدان خاص او گردید. جهان بسیار خیّر بود و با ثروتش از مستمندان دستگیری می‌کرد و به عمران و آبادانی می‌پرداخت. از او آثاری برجای مانده است که می‌توان از زایرسرای تاج‌آباد و بنای پلی بر روی روان‌رود و نیز وقف ده لاله‌جین برای عزاداری‌های مذهبی نام برد. تعمیر بقعه و صحن [[امامزاده یحیی، همدان|امامزاده یحیی]] در همدان هم از اقدامات اوست. جهان، دائم‌الذکر و اهل [[ریاضت]] بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. او طبع شعر داشت و دیوانی شامل [[قصیده]]، [[غزل (ادبیات)|غزل]] و [[مرثیه]] دارد. | ||
<br /> <!--42177700--> | <br /> <!--42177700--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۲
| جهان خانم | |
|---|---|
| درگذشت | ح ۱۳۰۵ق |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | زبیده خانم |
| فعالیت‌های مهم | ساخت زایرسرای تاج‌آباد و بنای پلی بر روی روان‌رود، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان |
| لقب | فرشته |
| گروه مقاله | عرفان |
| خویشاوندان سرشناس | فتحعلی شاه قاجار (پدر) |
جهان خانم ( - ح ۱۳۰۵ق)
(یا: زبیده خانم) معروف به فرشته، از زنان عارف، شاعر و نیکوکار ایران، دختر فتحعلی شاه قاجار. وی همراه همسرش به همدان رفت و در آن‌جا به طریقت عرفان حاج میرزا علی‌نقی همدانی درآمد و از مریدان خاص او گردید. جهان بسیار خیّر بود و با ثروتش از مستمندان دستگیری می‌کرد و به عمران و آبادانی می‌پرداخت. از او آثاری برجای مانده است که می‌توان از زایرسرای تاج‌آباد و بنای پلی بر روی روان‌رود و نیز وقف ده لاله‌جین برای عزاداری‌های مذهبی نام برد. تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان هم از اقدامات اوست. جهان، دائم‌الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می‌شد. او طبع شعر داشت و دیوانی شامل قصیده، غزل و مرثیه دارد.