سمیعی، احمد (تهران ۱۲۹۹ ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:25221800- 2.jpg|جایگزین=احمد سمیعی|بندانگشتی|احمد سمیعی]] | [[پرونده:25221800- 2.jpg|جایگزین=احمد سمیعی|بندانگشتی|احمد سمیعی]] | ||
پژوهشگر، مترجم و ویراستار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند. در ۱۳۲۱ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی گرفت و در همان سال به تشویق بدیع‌الزمان فروزانفر وارد دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی شد، ولی به‌سبب مشکلات مالی تحصیل را رها کرد و در بنگاه راه‌آهن دولتی ایران مشغول به‌کار شد. سپس به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و از این رهگذر سه سال و چهار ماه زندانی و حتی مجبور شد یک‌سال و نیم از عمرش را در کشورهای اروپایی بگذراند. در ۱۳۳۴ از فعالیت‌های سیاسی دست کشید و به ادامۀ تحصیل و فعالیت‌های فرهنگی بازگشت و با مجلۀ ''سپیدۀ فردا'' و سازمان ''لغت‌نامۀ دهخدا'' همکاری کرد. در | پژوهشگر، مترجم و ویراستار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند. در ۱۳۲۱ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی گرفت و در همان سال به تشویق بدیع‌الزمان فروزانفر وارد دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی شد، ولی به‌سبب مشکلات مالی تحصیل را رها کرد و در بنگاه راه‌آهن دولتی ایران مشغول به‌کار شد. سپس به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و از این رهگذر سه سال و چهار ماه زندانی و حتی مجبور شد یک‌سال و نیم از عمرش را در کشورهای اروپایی بگذراند. در ۱۳۳۴ از فعالیت‌های سیاسی دست کشید و به ادامۀ تحصیل و فعالیت‌های فرهنگی بازگشت و با مجلۀ ''سپیدۀ فردا'' و سازمان ''لغت‌نامۀ دهخدا'' همکاری کرد. در ۱۳3۶ دوباره در راه‌آهن مشغول به‌کار شد و بار دیگر به اتهام فعالیت‌های سیاسی گذشته به سه سال زندان محکومش کردند. وی طی این مدت به ترجمۀ آثار بعضی از نویسندگان فرانسوی پرداخت و پس از آزادی مجدداً به خدمت در راه‌آهن فراخوانده شد. در ۱۳۴۶ با سمت ویراستار در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین به‌کار پرداخت و ضمناً سردبیری مجموعۀ «''سخن پارسی''» را نیز به‌عهده گرفت و یازده عنوان کتاب کمک‌درسی را سرپرستی و با نشریات مختلف، از طریق ترجمه و تألیف مقالات، همکاری کرد. در ۱۳۵۸ در رشتۀ زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت. او عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سردبیر مجله فرهنگستان بود و به همکاری با مؤسسات علمی و فرهنگی و تدریس در دانشکده‌های مختلف نیز می‌پرداخت. احمد سمیعی یکی از برجسته‌ترین ویراستاران ایران است و کار او در دقت و صحت کم‌نظیر است. جز مقالات معتبر علمی که از او به‌چاپ رسیده است، آثار او را تألیف و ترجمه تشکیل می‌دهد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۷
احمد سمیعی (تهران ۱۱ بهمن ۱۲۹۹ش- همانجا ۲ فروردین ۱۴۰۲ش)
| احمد سمیعی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۱ بهمن ۱۲۹۹ش |
| درگذشت | تهران ۲ فروردین ۱۴۰۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی ارشد زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | ویراستار |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم- پژوهشگر |
| آثار | آیین نگارش؛ نگارش و ویرایش؛ ترجمۀ کنفوسیوس اثر کارل یاسپرس |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
پژوهشگر، مترجم و ویراستار ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند. در ۱۳۲۱ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی گرفت و در همان سال به تشویق بدیع‌الزمان فروزانفر وارد دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی شد، ولی به‌سبب مشکلات مالی تحصیل را رها کرد و در بنگاه راه‌آهن دولتی ایران مشغول به‌کار شد. سپس به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و از این رهگذر سه سال و چهار ماه زندانی و حتی مجبور شد یک‌سال و نیم از عمرش را در کشورهای اروپایی بگذراند. در ۱۳۳۴ از فعالیت‌های سیاسی دست کشید و به ادامۀ تحصیل و فعالیت‌های فرهنگی بازگشت و با مجلۀ سپیدۀ فردا و سازمان لغت‌نامۀ دهخدا همکاری کرد. در ۱۳3۶ دوباره در راه‌آهن مشغول به‌کار شد و بار دیگر به اتهام فعالیت‌های سیاسی گذشته به سه سال زندان محکومش کردند. وی طی این مدت به ترجمۀ آثار بعضی از نویسندگان فرانسوی پرداخت و پس از آزادی مجدداً به خدمت در راه‌آهن فراخوانده شد. در ۱۳۴۶ با سمت ویراستار در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین به‌کار پرداخت و ضمناً سردبیری مجموعۀ «سخن پارسی» را نیز به‌عهده گرفت و یازده عنوان کتاب کمک‌درسی را سرپرستی و با نشریات مختلف، از طریق ترجمه و تألیف مقالات، همکاری کرد. در ۱۳۵۸ در رشتۀ زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه تهران دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت. او عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سردبیر مجله فرهنگستان بود و به همکاری با مؤسسات علمی و فرهنگی و تدریس در دانشکده‌های مختلف نیز می‌پرداخت. احمد سمیعی یکی از برجسته‌ترین ویراستاران ایران است و کار او در دقت و صحت کم‌نظیر است. جز مقالات معتبر علمی که از او به‌چاپ رسیده است، آثار او را تألیف و ترجمه تشکیل می‌دهد.
برخی از آثار
- دلدار و دلباخته، ژرژ ساند (ترجمه)، ۱۳۴۵
- خیال‌پروری‌های تفرجگر انزواجو، ژان ژاک روسو (ترجمه)، ۱۳۴۵
- چیزها، ژرژ پرک (ترجمه)، ۱۳۴۸
- ادبیات ساسانی، ۱۳۵۵
- داتا گنج‌بخش (زندگی‌نامه و تعالیم شیخ ابوالحسن علی‌بن عثمان هجویری)، شیخ عبدالرشید (ترجمه)، ۱۳۴۹
- چومسکی، جان لاینز (ترجمه)، ۱۳۵۷
- هزیمت یا شکست رسوای آمریکا، ویلیام لوئیس و مایکل له‌دین (ترجمه)، ۱۳۶۰
- ساخت‌های نحوی، نوآم چامسکی (ترجمه)، ۱۳۶۲
- آیین نگارش، ۱۳۶۶
- دیدرو، پیتر فرانس (ترجمه)، ۱۳۷۳
- سالامبو، گوستاو فلوبر (ترجمه)، ۱۳۷۴
- شیوه‌نامهٔ دانشنامهٔ جهان اسلام، ۱۳۷۵
- نگارش و ویرایش، ۱۳۷۸
- تتبعات، مونتنی (ترجمه)، ۱۳۸۳
- کنفوسیوس، کارل یاسپِرس (ترجمه)
- آشنایی با زبان‌شناسی (کلیات و واج‌شناسی)، ۱۳۹۱