حاجی شریعت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «حاجی شریعت‌الله (1781- 1840م) روحانی مصلح بنگالی و بنیان‌گذار نهضت فرائضی در شبه‌قارۀ هند. در روستای بندر کهوله، از توابع استان داکای کنونی، به دنیا آمد. در 18سالگی به مکه رفت و 20سال در آن‌جا در محضر علما و فقهای شافعی، فقه شافعی و علوم دینی را فرا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
روحانی مصلح بنگالی و بنیان‌گذار نهضت فرائضی در شبه‌قارۀ هند. در روستای بندر کهوله، از توابع استان داکای کنونی، به دنیا آمد. در 18سالگی به مکه رفت و 20سال در آن‌جا در محضر علما و فقهای شافعی، فقه شافعی و علوم دینی را فراگرفت. پس از بازگشت به هندوستان (1820)، در زادگاهش به تدریس و تبلیغ پرداخت. او که شاهد استثمار کشاورز مسلمان توسط انگلیسی‌ها و هندوان بود، بزرگ‌ترین علت ضعف مسلمانان هند را دوری از باورهای اسلامی به دلیل التقاط آداب اسلامی و هندو می‌دانست. بنابراین با شدت و جدیت بر ضد بدعت‌ها و برخی مراسم آنها برخاست. در آغاز وی با مخالفت‌های سختی روبه‌رو شد، اما پس از چندی مسلمانانی از مناطق مختلف به او پیوستند. | روحانی مصلح بنگالی و بنیان‌گذار نهضت فرائضی در شبه‌قارۀ هند. در روستای بندر کهوله، از توابع استان داکای کنونی، به دنیا آمد. در 18سالگی به مکه رفت و 20سال در آن‌جا در محضر علما و فقهای شافعی، فقه شافعی و علوم دینی را فراگرفت. پس از بازگشت به هندوستان (1820)، در زادگاهش به تدریس و تبلیغ پرداخت. او که شاهد استثمار کشاورز مسلمان توسط انگلیسی‌ها و هندوان بود، بزرگ‌ترین علت ضعف مسلمانان هند را دوری از باورهای اسلامی به دلیل التقاط آداب اسلامی و هندو می‌دانست. بنابراین با شدت و جدیت بر ضد بدعت‌ها و برخی مراسم آنها برخاست. در آغاز وی با مخالفت‌های سختی روبه‌رو شد، اما پس از چندی مسلمانانی از مناطق مختلف به او پیوستند. | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | |||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۵
حاجی شریعت‌الله (1781- 1840م)
روحانی مصلح بنگالی و بنیان‌گذار نهضت فرائضی در شبه‌قارۀ هند. در روستای بندر کهوله، از توابع استان داکای کنونی، به دنیا آمد. در 18سالگی به مکه رفت و 20سال در آن‌جا در محضر علما و فقهای شافعی، فقه شافعی و علوم دینی را فراگرفت. پس از بازگشت به هندوستان (1820)، در زادگاهش به تدریس و تبلیغ پرداخت. او که شاهد استثمار کشاورز مسلمان توسط انگلیسی‌ها و هندوان بود، بزرگ‌ترین علت ضعف مسلمانان هند را دوری از باورهای اسلامی به دلیل التقاط آداب اسلامی و هندو می‌دانست. بنابراین با شدت و جدیت بر ضد بدعت‌ها و برخی مراسم آنها برخاست. در آغاز وی با مخالفت‌های سختی روبه‌رو شد، اما پس از چندی مسلمانانی از مناطق مختلف به او پیوستند.