سردادور، حمزه (تبریز ۱۲۷۶ ـ تهران ۱۳۴۹ ش): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سَردادْور، حمزه (تبریز ۱۲۷۶ـ تهران ۱۳۴۹ش)<br> | سَردادْور، حمزه (تبریز ۱۲۷۶ـ تهران ۱۳۴۹ش)<br> | ||
[[پرونده: 25129700.jpg | بندانگشتی|سَردادْور، حمزه]]<p>متـرجم و نـویسندۀ رمـانهای تاریخی. در مدرسۀ روسی اقبال تحصیل کرد. به خاطر احاطه به زبان روسی، در ۱۳۰۶ش به استخدام بانک استقراضی روس درآمد. مترجم بانک استقراضی و سفارت شوروی شد. فعالیت مطبوعاتیاش را از ۱۲۹۸ش در روزنامۀ ''رعد'' آغاز کرد و چندین رمان تاریخی نوشت. حوادث داستانهای او، گرچه از تخیلات وسیع او مایه میگرفت، طبیعی بهنظر میرسید. از آثارش: ''چشمۀ آب حیات'' (۱۳۳۲)؛ ''افسانۀ قاجار'' (۱۳۳۵)؛ ''بانوی سربدار'' (۱۳۴۳)؛ ''از صید ماهی تا پادشاهی'' (۱۳۴۷)؛ ''کیمیاگران'' که آن را در پاورقی ''اطلاعات هفتگی'' بهچاپ میرساند. ''خاورشناسی در روسیه و اروپا'' (۱۳۵۱ش) و ''جغرافیای تاریخی ایران'' (۱۳۷۲ش) از مهمترین ترجمههای اوست.</p> | [[پرونده: 25129700.jpg | بندانگشتی|سَردادْور، حمزه]]<p>متـرجم و نـویسندۀ رمـانهای تاریخی. در مدرسۀ روسی اقبال تحصیل کرد. به خاطر احاطه به زبان روسی، در ۱۳۰۶ش به استخدام [[بانک استقراضی روس]] درآمد. مترجم بانک استقراضی و سفارت شوروی شد. فعالیت مطبوعاتیاش را از ۱۲۹۸ش در روزنامۀ ''رعد'' آغاز کرد و چندین رمان تاریخی نوشت. حوادث داستانهای او، گرچه از تخیلات وسیع او مایه میگرفت، طبیعی بهنظر میرسید. از آثارش: ''چشمۀ آب حیات'' (۱۳۳۲)؛ ''افسانۀ قاجار'' (۱۳۳۵)؛ ''بانوی سربدار'' (۱۳۴۳)؛ ''از صید ماهی تا پادشاهی'' (۱۳۴۷)؛ ''کیمیاگران'' که آن را در پاورقی ''اطلاعات هفتگی'' بهچاپ میرساند. ''خاورشناسی در روسیه و اروپا'' (۱۳۵۱ش) و ''جغرافیای تاریخی ایران'' (۱۳۷۲ش) از مهمترین ترجمههای اوست.</p> | ||
<br><!--25129700--> | <br><!--25129700--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۷
سَردادْور، حمزه (تبریز ۱۲۷۶ـ تهران ۱۳۴۹ش)
متـرجم و نـویسندۀ رمـانهای تاریخی. در مدرسۀ روسی اقبال تحصیل کرد. به خاطر احاطه به زبان روسی، در ۱۳۰۶ش به استخدام بانک استقراضی روس درآمد. مترجم بانک استقراضی و سفارت شوروی شد. فعالیت مطبوعاتیاش را از ۱۲۹۸ش در روزنامۀ رعد آغاز کرد و چندین رمان تاریخی نوشت. حوادث داستانهای او، گرچه از تخیلات وسیع او مایه میگرفت، طبیعی بهنظر میرسید. از آثارش: چشمۀ آب حیات (۱۳۳۲)؛ افسانۀ قاجار (۱۳۳۵)؛ بانوی سربدار (۱۳۴۳)؛ از صید ماهی تا پادشاهی (۱۳۴۷)؛ کیمیاگران که آن را در پاورقی اطلاعات هفتگی بهچاپ میرساند. خاورشناسی در روسیه و اروپا (۱۳۵۱ش) و جغرافیای تاریخی ایران (۱۳۷۲ش) از مهمترین ترجمههای اوست.