صنیع همایون، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۶ ـ ۱۳۴۰ ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. از نقاشان عهد قاجار بود، و به‌شیوۀ فرنگی‌سازی نقاشی می‌کرد. فرزند آقا محمدکاظم (نقاش)، و نوۀ آقانجف نقاشباشی بود، و نقاشی را نزد آنان فرا گرفت. اغلب قلمدان، قاب آینه، و جلد کتاب می‌ساخت. در منظره‌نگاری، چهره‌سازی، و مردم‌نگاری مهارت داشت، و نقاشی گل و مرغ را نیز استادانه می‌کشید. از مظفرالدین‌شاه لقب «صنیع همایون» گرفت. برخی از آثارش عبارت‌اند از ''بریدن زبان مردی توسط سه جلاد'' (۱۲۸۱ش)، قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (۱۲۹۸ش)، و قلمدانی با تصویر دختران برهنه (۱۲۹۸ش).</p> | }}<p>نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. از نقاشان عهد [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] بود، و به‌شیوۀ فرنگی‌سازی نقاشی می‌کرد. فرزند آقا محمدکاظم (نقاش)، و نوۀ آقانجف نقاشباشی بود، و نقاشی را نزد آنان فرا گرفت. اغلب قلمدان، قاب آینه، و جلد کتاب می‌ساخت. در منظره‌نگاری، چهره‌سازی، و مردم‌نگاری مهارت داشت، و نقاشی گل و مرغ را نیز استادانه می‌کشید. از [[مظفرالدین شاه قاجار|مظفرالدین‌شاه]] لقب «صنیع همایون» گرفت. برخی از آثارش عبارت‌اند از ''بریدن زبان مردی توسط سه جلاد'' (۱۲۸۱ش)، قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (۱۲۹۸ش)، و قلمدانی با تصویر دختران برهنه (۱۲۹۸ش).</p> | ||
<br><!--27052300--> | <br><!--27052300--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۱
صَنیع همایون، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۶ـ۱۳۴۰ق)
| عبدالحسین صَنیع همایون | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 1276ق |
| درگذشت | 1340ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | قلمدان‌نگار |
| لقب | دریافت لقب «صنیع همایون» از مظفرالدین‌شاه |
| آثار | بریدن زبان مردی توسط سه جلاد (1281ش)؛ قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (1298ش)؛ قلمدانی با تصویر دختران برهنه (1298ش) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی ایران |
| خویشاوندان سرشناس | آقا محمدکاظم (نقاش) (پدر)، آقانجف نقاشباشی (پدربزرگ) |
نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. از نقاشان عهد قاجار بود، و به‌شیوۀ فرنگی‌سازی نقاشی می‌کرد. فرزند آقا محمدکاظم (نقاش)، و نوۀ آقانجف نقاشباشی بود، و نقاشی را نزد آنان فرا گرفت. اغلب قلمدان، قاب آینه، و جلد کتاب می‌ساخت. در منظره‌نگاری، چهره‌سازی، و مردم‌نگاری مهارت داشت، و نقاشی گل و مرغ را نیز استادانه می‌کشید. از مظفرالدین‌شاه لقب «صنیع همایون» گرفت. برخی از آثارش عبارت‌اند از بریدن زبان مردی توسط سه جلاد (۱۲۸۱ش)، قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (۱۲۹۸ش)، و قلمدانی با تصویر دختران برهنه (۱۲۹۸ش).