سپهدار تنکابنی، محمد ولی خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سِپَهدارِ تُنکابنی، محمّد ولی‌خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)<br> | سِپَهدارِ تُنکابنی، محمّد ولی‌خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)<br> | ||
[[پرونده: 25086700.jpg | بندانگشتی|سِپَهدارِ تُنکابني، محمّد ولي‌خان]]<p>(ملقب به: | [[پرونده: 25086700.jpg | بندانگشتی|سِپَهدارِ تُنکابني، محمّد ولي‌خان]]<p>(ملقب به: نَصْرُالسَّلطنه و سپهدار اعظم) دولتمرد ایرانی و از صدراعظم‌های دورۀ [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]] ایران. از زمین‌داران طرفدار سیاست روس در [[گیلان، استان|گیلان]] و مدت‌ها حکمران [[استرآباد]] (نواحی گرگان) بود. به حکومت [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] سخت پای‌بند بود و آزادی‌خواهان را آزار و شکنجه می‌کرد. از همین‌رو، [[آقا نجفی اصفهانی ، محمدتقی (اصفهان ۱۲۶۲ـ۱۳۳۲ق)|آقا نجفی اصفهانی]] او را تکفیر کرد. در انقلاب مشروطیت املاک او را در [[تنکابن، شهر|تنکابن]] غارت کردند. در ۱۳۲۶ق [[محمدعلی شاه قاجار (تبریز ۱۲۸۹ـ ایتالیا ۱۳۴۴ق)|محمدعلی‌شاه]] وی را مأمور سرکوبی قیام مردم آ‌ذربایجان (به رهبری [[ستارخان]]) کرد، اما چون او و [[عین الدوله ، عبدالمجید میرزا (تهران ۱۲۲۴ـ ۱۳۰۶ش)|عین‌الدوله]] موفق شدند قیام را شکست دهند، وی به گیلان بازگشت و عَلَم مشروطه‌خواهی برافراشت و از مشروطه‌خواهان حمایت کرد و با حمایت و هدایت سفارت روس در رأس مجاهدان گیلانی عازم تهران شد تا همراه [[سردار اسعد بختیاری ، جعفرقلی خان (بختیاری ۱۲۵۸ـ۱۳۱۳ش)|سردار اسعد بختیاری]]، محمدعلی‌شاه را شکست دهد و تهران را فتح کنند. پس از فتح تهران، رئیس‌الوزرا شد و تا ۱۳۳۴ق که با لقب «سپهسالار اعظم» تشکیل دولت داد، چهار بار رئیس‌الوزرا شد. سپهدار تنکابنی سرانجام بر اثر فشارهای دولت وقت برای وصول مالیات، خودکشی کرد. در زمان [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] به هنگام صدور شناسنامه نام خلعتبری را برای خود برگزید.</p> | ||
<br><!--25086700--> | <br><!--25086700--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دورۀ قاجار]] | [[رده:دورۀ قاجار]] | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۱۸
سِپَهدارِ تُنکابنی، محمّد ولی‌خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)
(ملقب به: نَصْرُالسَّلطنه و سپهدار اعظم) دولتمرد ایرانی و از صدراعظم‌های دورۀ مشروطیت ایران. از زمین‌داران طرفدار سیاست روس در گیلان و مدت‌ها حکمران استرآباد (نواحی گرگان) بود. به حکومت قاجاریه سخت پای‌بند بود و آزادی‌خواهان را آزار و شکنجه می‌کرد. از همین‌رو، آقا نجفی اصفهانی او را تکفیر کرد. در انقلاب مشروطیت املاک او را در تنکابن غارت کردند. در ۱۳۲۶ق محمدعلی‌شاه وی را مأمور سرکوبی قیام مردم آ‌ذربایجان (به رهبری ستارخان) کرد، اما چون او و عین‌الدوله موفق شدند قیام را شکست دهند، وی به گیلان بازگشت و عَلَم مشروطه‌خواهی برافراشت و از مشروطه‌خواهان حمایت کرد و با حمایت و هدایت سفارت روس در رأس مجاهدان گیلانی عازم تهران شد تا همراه سردار اسعد بختیاری، محمدعلی‌شاه را شکست دهد و تهران را فتح کنند. پس از فتح تهران، رئیس‌الوزرا شد و تا ۱۳۳۴ق که با لقب «سپهسالار اعظم» تشکیل دولت داد، چهار بار رئیس‌الوزرا شد. سپهدار تنکابنی سرانجام بر اثر فشارهای دولت وقت برای وصول مالیات، خودکشی کرد. در زمان رضاشاه به هنگام صدور شناسنامه نام خلعتبری را برای خود برگزید.