شعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فیلسوف، قرآن‌پژوه و استاد مسلّم علوم معقول و منقول اسلامی. از نوادگان ملا فتح‌اله کاشانی بود. پس از خواندن درس‌های مقدماتی در مدرسۀ مروی، در قم و | }}فیلسوف، قرآن‌پژوه و استاد مسلّم علوم معقول و منقول اسلامی. از نوادگان ملا فتح‌اله کاشانی بود. پس از خواندن درس‌های مقدماتی در مدرسۀ مروی، در [[قم، شهر|قم]] و [[نجف]]، به یادگیری فقه، علوم عقلی وعلوم ریاضی پرداخت و در محضر عالمانی چون آقا شیخ بزرگ ساوجی و میرزا محمود قمی و ملا علی همدانی و ابوتراب خوانساری درس خواند. علوم ریاضی را از حبیب‌اله ذی‌الفنون و علوم عقلی را از میرزا محمد کهکی قمی فراگرفت. زبان‌های عبری، فرانسه و عربی را به خوبی می‌دانست. او به ریاضیات و هیئت قدیم تسلّط داشت. در تهران به تدریس علوم عقلی پرداخت. از شاگردان او می‌توان حسن حسن‌زاده آملی و [[جوادی آملی، عبدالله (۱۳۱۲ش)|عبدالله جوادی آملی]] را نام برد. در حرم [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم]] مدفون است. از آثارش: تعلیقات بر ''تفسیر ابوالفتوح رازی'' (۱۲ جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر ''مجمع‌البیان''؛'' نثر طوبی'' (در لغات قرآن)؛ تصحیح و تعلیقات بر ''تفسیر صافی''، تصحیح تفسیر ''منهج‌الصادقین''؛ ترجمۀ ''صحیفۀ سجادیه''؛ ترجمۀ ''تبصرة المتعلمین''؛ تعلیقات بر ''وسائل‌الشیعه''؛ ترجمۀ ''هیئت فلاماریون''؛ ''راه سعادت''؛ شرح و تعلیقه بر ''کشف‌المراد'' علامۀ حلّی (شرح ''تجرید الاعتقاد'')؛ تعلیقه بر ''اسرارالحکم'' سبزواری؛ تصحیح شرح ''اصول کافی'' ملا صالح مازندرانی. | ||
<br><!--26094600--> | <br><!--26094600--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۰
شَعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)
| ابوالحسن شَعرانی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۸۲ش |
| درگذشت | هامبورگ ۱۳۵۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| شغل و تخصص های دیگر | قرآن‌پژوه، استاد علوم معقول و منقول |
| آثار | تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی (12 جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر مجمع‌البیان |
| گروه مقاله | فلسفه، منطق و کلام |
فیلسوف، قرآن‌پژوه و استاد مسلّم علوم معقول و منقول اسلامی. از نوادگان ملا فتح‌اله کاشانی بود. پس از خواندن درس‌های مقدماتی در مدرسۀ مروی، در قم و نجف، به یادگیری فقه، علوم عقلی وعلوم ریاضی پرداخت و در محضر عالمانی چون آقا شیخ بزرگ ساوجی و میرزا محمود قمی و ملا علی همدانی و ابوتراب خوانساری درس خواند. علوم ریاضی را از حبیب‌اله ذی‌الفنون و علوم عقلی را از میرزا محمد کهکی قمی فراگرفت. زبان‌های عبری، فرانسه و عربی را به خوبی می‌دانست. او به ریاضیات و هیئت قدیم تسلّط داشت. در تهران به تدریس علوم عقلی پرداخت. از شاگردان او می‌توان حسن حسن‌زاده آملی و عبدالله جوادی آملی را نام برد. در حرم عبدالعظیم مدفون است. از آثارش: تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی (۱۲ جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر مجمع‌البیان؛ نثر طوبی (در لغات قرآن)؛ تصحیح و تعلیقات بر تفسیر صافی، تصحیح تفسیر منهج‌الصادقین؛ ترجمۀ صحیفۀ سجادیه؛ ترجمۀ تبصرة المتعلمین؛ تعلیقات بر وسائل‌الشیعه؛ ترجمۀ هیئت فلاماریون؛ راه سعادت؛ شرح و تعلیقه بر کشف‌المراد علامۀ حلّی (شرح تجرید الاعتقاد)؛ تعلیقه بر اسرارالحکم سبزواری؛ تصحیح شرح اصول کافی ملا صالح مازندرانی.