موید آی ابه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


مؤیِّد آی‌اَبَه (  ـ۵۶۹ق)<br>
مؤیِّد آی‌اَبَه (  ـ۵۶۹ق)<br>
<p>نخستین امیر (حک: ۵۵۲ـ۵۶۹ق) از خاندان آل مؤید. غلام سلطان‌سنجر بود و پس از شکست سلطان‌سنجر در جنگ با غُزان، او سنجر را از زندان غُزان نجات داد. پس از مرگ سنجر، جانشین او، خاقان محمودخان را کور کرد و در خراسان مستقل شد. او بر نواحی نیشابور، طوس، نسا، دامغان و ابیورد استیلا یافت. او غُزان را از آن نواحی دور کرد و گروه بسیاری از آنان را به‌قتل رساند. میان مردم به عدل و داد پرداخت و آنان را از پرداخت خراج معاف کرد. استقرار فرمانروایی او موجب حسادت برخی از امیران شهر شد و درگیری‌های پراکنده‌ای به‌وجود آورد. وی در جنگ با خوارزمشاه به‌قتل رسید و پسرش طغان‌شاه بن مؤید در نیشابور به حکومت رسید.</p>
<p>نخستین امیر (حک: ۵۵۲ـ۵۶۹ق) از خاندان [[آل موید|آل مؤید]]. غلام [[سنجرشاه|سلطان‌سنجر]] بود و پس از شکست سلطان‌سنجر در جنگ با غُزان، او سنجر را از زندان غُزان نجات داد. پس از مرگ سنجر، جانشین او، خاقان محمودخان را کور کرد و در خراسان مستقل شد. او بر نواحی [[نیشابور، شهر|نیشابور]]، [[طوس]]، [[نسا، شهر قدیمی|نسا]]، [[دامغان، شهر|دامغان]] و [[ابیورد]] استیلا یافت. او غُزان را از آن نواحی دور کرد و گروه بسیاری از آنان را به‌قتل رساند. میان مردم به عدل و داد پرداخت و آنان را از پرداخت خراج معاف کرد. استقرار فرمانروایی او موجب حسادت برخی از امیران شهر شد و درگیری‌های پراکنده‌ای به‌وجود آورد. وی در جنگ با خوارزمشاه به‌قتل رسید و پسرش طغان‌شاه بن مؤید در نیشابور به حکومت رسید.</p>
<br><!--38537800-->
<br><!--38537800-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]]
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۸

مؤیِّد آی‌اَبَه ( ـ۵۶۹ق)

نخستین امیر (حک: ۵۵۲ـ۵۶۹ق) از خاندان آل مؤید. غلام سلطان‌سنجر بود و پس از شکست سلطان‌سنجر در جنگ با غُزان، او سنجر را از زندان غُزان نجات داد. پس از مرگ سنجر، جانشین او، خاقان محمودخان را کور کرد و در خراسان مستقل شد. او بر نواحی نیشابور، طوس، نسا، دامغان و ابیورد استیلا یافت. او غُزان را از آن نواحی دور کرد و گروه بسیاری از آنان را به‌قتل رساند. میان مردم به عدل و داد پرداخت و آنان را از پرداخت خراج معاف کرد. استقرار فرمانروایی او موجب حسادت برخی از امیران شهر شد و درگیری‌های پراکنده‌ای به‌وجود آورد. وی در جنگ با خوارزمشاه به‌قتل رسید و پسرش طغان‌شاه بن مؤید در نیشابور به حکومت رسید.