تبتی، زبان: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
(یا: بُدیک) زبانی از گروه [[تبت]] و [[برمه|برمه]]<nowiki/>ای خانوادۀ زبان‌های چینی و تبتی. در تبت، بوتان، نپال و بخش‌هایی از شمال هند (ازجمله سیکیم) رایج است. تبتی به چهار گروه گویشی تقسیم می‌شود: مرکزی، جنوبی، شمالی (در شمال تبت) و غربی (در غرب تبت). شمار تکلّم‌کنندگان به گویش لهاسا، پایتخت تبت بیش از دیگر گویش‌هاست، که به گروه مرکزی تعلق دارد. گویش جنوبی در سیکیم، بوتان و نپال رایج‌تر است. | |||
خط تبتی اصل هندی دارد و خط امروزی آن از قرن ۹م به‌کار رفته است. رسم‌الخط فعلی منعکس‌کنندۀ تلفظ قرن ۷م است و با تلفظ امروزی زبان تبتی همخوانی کامل ندارد. | |||
<br><!--14064400--> | <br><!--14064400--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان شناسی غیرایران]] | [[رده:زبان شناسی غیرایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۵
(یا: بُدیک) زبانی از گروه تبت و برمه‌ای خانوادۀ زبان‌های چینی و تبتی. در تبت، بوتان، نپال و بخش‌هایی از شمال هند (ازجمله سیکیم) رایج است. تبتی به چهار گروه گویشی تقسیم می‌شود: مرکزی، جنوبی، شمالی (در شمال تبت) و غربی (در غرب تبت). شمار تکلّم‌کنندگان به گویش لهاسا، پایتخت تبت بیش از دیگر گویش‌هاست، که به گروه مرکزی تعلق دارد. گویش جنوبی در سیکیم، بوتان و نپال رایج‌تر است.
خط تبتی اصل هندی دارد و خط امروزی آن از قرن ۹م به‌کار رفته است. رسم‌الخط فعلی منعکس‌کنندۀ تلفظ قرن ۷م است و با تلفظ امروزی زبان تبتی همخوانی کامل ندارد.