دهمین دوره جشنواره فیلم فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2042151156.jpg|جایگزین=پوستر فیلم منتخب هیات داوران|بندانگشتی|پوستر فیلم منتخب هیات داوران]]
[[پرونده:2042151156.jpg|جایگزین=پوستر فیلم منتخب هیات داوران|بندانگشتی|پوستر فیلم منتخب هیات داوران]]
دهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر
دهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر   The tenth Fajr Film Festival





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰

پوستر فیلم منتخب هیات داوران
پوستر فیلم منتخب هیات داوران

دهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر The tenth Fajr Film Festival


دوره‌ی دهم جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر. در بهمن سال ۱۳70 به دبیری سید محمد بهشتی شیرازی، توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران برگزار گردید.

در این دوره در کنار بخش بین‌الملل که غیر رقابتی بود، و از مهم‌ترین بخش‌های آن می‌توان به بزرگ‌داشت اینگمار برگمان و آکیرا کوروساوا اشاره کرد، رقابت در بخش سینمای ایران بسیار داغ بود. بهرام بیضایی با فیلم مسافران توانست نظر مثبت منتقدان، تماشاگران و هیات داوران را به خود جلب کند. رخشان بنی‌اعتماد پس از ساخت سه فیلم، با نرگس، در جشنواره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ حضور پیدا کرد و با رویکردی نو به مضمونی مشابه با سینمای خیابانی و اعتراض‌آمیز پیش از انقلاب آمده بود. کسب سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی تاکیدی بر این گواه بود. محسن مخملباف در ادامه‌ی رویکردی مغایر با سال‌های ابتدای فیلم‌سازی‌اش، تاریخ سینمای ایران را با ناصرالدین شاه آکتور سینما مرور کرد که به شدت مورد پسند تماشاگران قرار گرفت. علی حاتمی نیز با فیلم دلشدگان نشان داد که به راستی شاعر سینمای ایران است. مهدی صباغ‌زاده بهترین فیلم کارنامه‌ی فیلم‌سازی‌اش را تا سال‌ها بعد، در جشنواره‌ی دهم فجر ارائه کرد: خانه‌ی خلوت. این فیلم حاوی یکی از بهترین بازی‌های کارنامه‌ی عزت‌الله انتظامی است که برایش سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را هم به همراه داشت. یکی از پدیده‌های جشنواره‌ی دهم مجید مجیدی بود که پس از ده سال بازیگری در آثار نه چندان مطرح دهه‌ی 1360، با ساخت فیلم بدوک راه خود را به عنوان یک کارگردان مطرح در سینما باز کرد. علیرضا داوودنژاد نیز با فیلم نیاز یکی از بهترین آثار کارنامه‌ی فیلم‌سازی خود را رقم زد و سیمرغ بلورین بهترین فیلم را از آن خود کرد. از دیگر فیلم‌های خوب این دوره می‌توان به هور در آتش (عزیزالله حمیدنژاد) اشاره کرد. از نکات قابل توجه این جشنواره نمایش دو فیلم اسکاری آن سال‌ها، با گرگها می‌رقصد (کوین کاستنر) و رانندگی برای خانم دیزی (بروس برسفورد)، بود که فیلم کاستنر اجازه‌ی نمایش عمومی را هم یافت و رکورد فروش را در تهران شکست.


جوایز (بخش اصلی)

سیمرغ بلورین بهترین فیلم: نیاز (علیرضا داودنژاد)

جایزه‌ی ویژه‌ی هیات داوران: مسافران (بهرام بیضایی)

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی: رخشان بنی‌اعتماد (نرگس)

سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه: اصغر عبداللهی، حسن قلی‌زاده (خانه‌ی خلوت)

دیپلم افتخار برای بهترین فیلم‌نامه: سید مهدی شجاعی، مجید مجیدی (بدوک)

دیپلم افتخار برای بهترین فیلم‌نامه: مهدی فخیم‌زاده (شتابزده)

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد: فرامرز صدیقی (دادستان)

با تقدیر از: عزت‌الله انتظامی (ناصرالدین شاه اکتور سینما، خانه‌ی خلوت)

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن: جمیله شیخی (مسافران)

با تقدیر از: فریماه فرجامی (نرگس)

با تقدیر از: ماهایا پطروسیان (دیگه چه خبر؟)

سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری: مهرداد فخیمی (مسافران)

دیپلم افتخار برای بهترین فیلم‌برداری: حسین جعفریان (نرگس)

سیمرغ بلورین بهترین تدوین: محسن مخملباف، داود یوسفیان (ناصرالدین شاه اکتور سینما)

سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن: محمدرضا علیقلی (نرگس)

با تقدیر از: مجید انتظامی (ناصرالدین شاه اکتور سینما)

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد: مجید مظفری (مسافران)

با تقدیر از: جهانگیر فروهر (خانه‌ی خلوت)

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن: فاطمه معتمدآریا (مسافران)

با تقدیر از: پروین سلیمانی (دیگه چه خبر؟)

سیمرغ بلورین بهترین طراح صحنه: حسن فارسی (ناصرالدین شاه اکتور سینما)

سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی: عبدالله اسکندری (ناصرالدین شاه اکتور سینما)

با تقدیر از: جلال معیریان (اوینار)

سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس: روبیک منصوری (پوتین)

با تقدیر از: محسن روشن (ناصرالدین شاه اکتور سینما)

سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری: محمود سماک‌باشی (مسافران)

با تقدیر از: پرویز آبنار (نرگس)

سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه: محمدرضا شرف‌الدین (هور در آتش)