آدونت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آدوِنْت (Advent)<br/> (از واژۀ لاتین adventus، به‌معنی رجعت یا «آمدن») در تقویم مسیحی، مبتنی‌بر وقایع زندگی عیسی مسیح. آغاز مراسم پیش از روز کریسمس<ref>Christmas Day</ref> | آدوِنْت (Advent)<br/> (از واژۀ لاتین adventus، به‌معنی [[رجعت]] یا «آمدن») در تقویم مسیحی، مبتنی‌بر وقایع زندگی [[عیسی]] مسیح. آغاز مراسم پیش از روز [[کریسمس، عید|کریسمس]]<ref>Christmas Day</ref> (ولادت او) و چهار یکشنبه قبل از آن در یکشنبۀ آدونت<ref>Advent Sunday</ref> است؛ تاریخ آن برحسب این‌که کریسمس به کدام روز هفته بیفتد تفاوت می‌کند. کلیساها حلقۀ گلی از شاخ و برگ راج، موسوم به حلقۀ گل آدونت<ref>Advent Wreath</ref>، با چهار شمع در پیرامون و یک شمع در مرکز آن تهیه و هر هفته یک شمع و شمع اصلی را در روز کریسمس روشن می‌کنند. بسیاری از خانواده‌ها تقویم‌هایی به‌شکل ویژه، مخصوص آدونت دارند با درهای کوچکی که در آن تعبیه شده است و هر روز تا فرا رسیدن کریسمس یکی از آن‌ها را باز می‌کنند. پشت هر در صحنه‌ای از کریسمس به تصویر درآمده است و روز کریسمس آخرین در باز می‌شود. در ایام آدونت پارچۀ سبز روی سکوی محراب کلیسا را برمی‌دارند و پارچۀ ارغوانی پهن می‌کنند که نشانۀ ایام استقبال و استغفار است. با خواندن سرودهای آدونت<ref>Advent hymns</ref> مسیحیان به پیشباز میلاد عیسی می‌روند. نزدیک کریسمس، برنامه‌های سرودخوانی ترتیب می‌دهند و کودکان، در بسیاری از مدارس، نمایش میلاد<ref>nativity play</ref> اجرا می‌کنند که دربارۀ ولادت عیسی است. گاه در گذشته سخت‌گیری در برگزاری مراسم آدونت تقریباً همانند برگزاری لِنت<ref>Lent</ref> بود؛ روزه‌گرفتن در آن الزامی و جشن و سرور ممنوع بود. جز در کلیسای [[ارتدوکس، مذهب|ارتُدوکس]]<ref>Orthodox Church</ref>، که سالش از روز اول [[سپتامبر]] (سال نوِ عرفی بیزانسی) آغاز می‌شود، از قرن ۶م، آدونت آغاز سال کلیسا بوده است. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۶
آدوِنْت (Advent)
(از واژۀ لاتین adventus، به‌معنی رجعت یا «آمدن») در تقویم مسیحی، مبتنی‌بر وقایع زندگی عیسی مسیح. آغاز مراسم پیش از روز کریسمس[۱] (ولادت او) و چهار یکشنبه قبل از آن در یکشنبۀ آدونت[۲] است؛ تاریخ آن برحسب این‌که کریسمس به کدام روز هفته بیفتد تفاوت می‌کند. کلیساها حلقۀ گلی از شاخ و برگ راج، موسوم به حلقۀ گل آدونت[۳]، با چهار شمع در پیرامون و یک شمع در مرکز آن تهیه و هر هفته یک شمع و شمع اصلی را در روز کریسمس روشن می‌کنند. بسیاری از خانواده‌ها تقویم‌هایی به‌شکل ویژه، مخصوص آدونت دارند با درهای کوچکی که در آن تعبیه شده است و هر روز تا فرا رسیدن کریسمس یکی از آن‌ها را باز می‌کنند. پشت هر در صحنه‌ای از کریسمس به تصویر درآمده است و روز کریسمس آخرین در باز می‌شود. در ایام آدونت پارچۀ سبز روی سکوی محراب کلیسا را برمی‌دارند و پارچۀ ارغوانی پهن می‌کنند که نشانۀ ایام استقبال و استغفار است. با خواندن سرودهای آدونت[۴] مسیحیان به پیشباز میلاد عیسی می‌روند. نزدیک کریسمس، برنامه‌های سرودخوانی ترتیب می‌دهند و کودکان، در بسیاری از مدارس، نمایش میلاد[۵] اجرا می‌کنند که دربارۀ ولادت عیسی است. گاه در گذشته سخت‌گیری در برگزاری مراسم آدونت تقریباً همانند برگزاری لِنت[۶] بود؛ روزه‌گرفتن در آن الزامی و جشن و سرور ممنوع بود. جز در کلیسای ارتُدوکس[۷]، که سالش از روز اول سپتامبر (سال نوِ عرفی بیزانسی) آغاز می‌شود، از قرن ۶م، آدونت آغاز سال کلیسا بوده است.