آربلی، یوسف (۱۸۸۷ـ۱۹۶۱م): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ایران‌شناس و باستان‌شناس گرجی. در | }}ایران‌شناس و باستان‌شناس گرجی. در ۱۹۱۱م، تحصیل در دانشگاه [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]] را در رشته‌های زبان‌شناسی تاریخی و خاورشناسی به پایان برد. در سال‌های ۱۹۱۴ـ۱۹۳۱م، در همان دانشگاه تدریس کرد. از ۱۹۲۰م، متصدی شعبۀ [[قفقاز، منطقه|قفقاز]]، ایران، [[آسیای میانه]] و کشورهای اسلامی شرقی موزۀ [[ارمیتاژ|اِرمیتاژ]] و در سال‌های ۱۹۳۴ـ۱۹۵۱م، رئیس این موزه بود. در ۱۹۳۴م در رشتۀ باستان‌شناسی دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۵م، به پاس اهتمامی که در دورنگه‌داشتن آثار باستانی موزه از آسیب‌های جنگ ورزیده بود، نشان پرچم سرخ گرفت. در ۱۹۵۵ـ۱۹۶۱، رئیس دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه [[لنینگراد، شهر|لنینگراد]] و نیز مدیر بخش پژوهشگاه خاورشناسی [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] در آن شهر بود. از آثارش: ''فلزات دورۀ ساسانی''، با همکاری (۱۹۳۵م)؛ ''خرابه‌های آنی'' (۱۹۱۱م)؛ ''[[شاهنامه|شاهنامۀ]] فردوسی'' (۱۹۳۴م)؛ ''جدول‌های همزمانی برای تبدیل تاریخ هجری به میلادی'' (لنینگراد، ۱۹۴۰م)؛ ''افسانه‌های ارمنی سده‌های میانه'' (لنینگراد، ۱۹۵۶م)؛ ''هنر ساسانی'' (لنینگراد، ۱۹۲۴م). | ||
| | ||
[[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)اشخاص و آثار]] [[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] | [[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)اشخاص و آثار]] [[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] | ||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۳
آرْبلی، یوسف (۱۸۸۷ـ۱۹۶۱م)(Arbeli, Yosif)
| یوسف آربلی Yosif Arbeli | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۷م |
| درگذشت | ۱۹۶۱م |
| ملیت | گرجستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زبان شناسی تاریخی و خاورشناسی دانشگاه سن پترزبورگ، دکتری باستان شناسی (۱۹۳۴م) |
| شغل و تخصص اصلی | ایران شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | باستان شناس |
| آثار | خرابه های آنی (۱۹۱۱)؛ شاهنامه فردوسی (۱۹۳۴)؛ هنر ساسانی (لنینگراد، ۱۹۲۴) |
| گروه مقاله | باستان شناسی ایران |
ایران‌شناس و باستان‌شناس گرجی. در ۱۹۱۱م، تحصیل در دانشگاه سن‌پترزبورگ را در رشته‌های زبان‌شناسی تاریخی و خاورشناسی به پایان برد. در سال‌های ۱۹۱۴ـ۱۹۳۱م، در همان دانشگاه تدریس کرد. از ۱۹۲۰م، متصدی شعبۀ قفقاز، ایران، آسیای میانه و کشورهای اسلامی شرقی موزۀ اِرمیتاژ و در سال‌های ۱۹۳۴ـ۱۹۵۱م، رئیس این موزه بود. در ۱۹۳۴م در رشتۀ باستان‌شناسی دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۵م، به پاس اهتمامی که در دورنگه‌داشتن آثار باستانی موزه از آسیب‌های جنگ ورزیده بود، نشان پرچم سرخ گرفت. در ۱۹۵۵ـ۱۹۶۱، رئیس دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه لنینگراد و نیز مدیر بخش پژوهشگاه خاورشناسی شوروی در آن شهر بود. از آثارش: فلزات دورۀ ساسانی، با همکاری (۱۹۳۵م)؛ خرابه‌های آنی (۱۹۱۱م)؛ شاهنامۀ فردوسی (۱۹۳۴م)؛ جدول‌های همزمانی برای تبدیل تاریخ هجری به میلادی (لنینگراد، ۱۹۴۰م)؛ افسانه‌های ارمنی سده‌های میانه (لنینگراد، ۱۹۵۶م)؛ هنر ساسانی (لنینگراد، ۱۹۲۴م).