آزور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10118100-2.jpg|بندانگشتی|نمای بالایی جزیره ویلا فرانکا دو کامپو، مجمع‌الجزایر آزور، دریای آتلانتیک]] | [[پرونده:10118100-2.jpg|بندانگشتی|نمای بالایی جزیره ویلا فرانکا دو کامپو، مجمع‌الجزایر آزور، دریای آتلانتیک]] | ||
آزور (Azores)<br/> (یا: آسور؛ به پرتغالی: اَسورِش) مجمع‌الجزایری مرکب از سه گروه جزایر شرقی، مرکزی، و غربی مشتمل بر نُه جزیرۀ کوچک و بزرگ در [[اقیانوس اطلس]] شمالی. ۲,۲۴۷ کیلومتر مربع مساحت و ۲۳۷,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۱م). تولید شراب، میوه، و غلّات و گردشگری از منابع درآمد مردم آزور است. این مجمع‌الجزایر چشمه‌های آب گرم فراوان دارد و مناطق اطراف آن کوهستانی و ناهموار است. [[پونتا دلگادا]]<ref>Ponta Delgada</ref>، مرکز اداری مجمع‌الجزایر مزبور، در جزیرۀ اصلی، سائو میگل، قرار دارد. کارتاژی‌ها جزایر آزور را می‌شناختند، چون سکه‌های پونی در جزیرۀ کوروو<ref>Corvo</ref>، از جزایر آزور، کشف شده است. این جزایر در ۱۴۳۹م مستعمرۀ [[پرتغال]] و در ۱۴۸۰م رسماً ضمیمۀ این کشور شد. جزایر آزور در جنگ داخلی پرتغال (۱۸۲۰م) و نیز در مبارزات آزادی‌خواهان این کشور علیه طرفداران استبداد (۱۸۲۹م) جایگاهی ویژه داشت. در [[جنگ جهانی دوم]]، جزایر آزور پایگاه دریایی و هوایی [[متفقین]] بود و امریکا در جنگ یوم کیپور<ref>Yom Kippur War</ref> (۱۹۷۳م)، در [[خاورمیانه]] نیز از این جزایر برای ارسال کمک‌های تسلیحاتی به [[رژیم اشغالگر قدس]] استفاده کرد. آزور در ۱۹۷۶م به ناحیه‌ای خودمختار تبدیل شد و به‌صورت بخشی از سرزمین‌های فرادریایی پرتغال باقی ماند. | آزور (Azores)<br/> (یا: آسور؛ به پرتغالی: اَسورِش) مجمع‌الجزایری مرکب از سه گروه جزایر شرقی، مرکزی، و غربی مشتمل بر نُه جزیرۀ کوچک و بزرگ در [[اقیانوس اطلس]] شمالی. ۲,۲۴۷ کیلومتر مربع مساحت و ۲۳۷,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۱م). تولید شراب، میوه، و غلّات و گردشگری از منابع درآمد مردم آزور است. این مجمع‌الجزایر چشمه‌های آب گرم فراوان دارد و مناطق اطراف آن کوهستانی و ناهموار است. [[پونتا دلگادا]]<ref>Ponta Delgada</ref>، مرکز اداری مجمع‌الجزایر مزبور، در جزیرۀ اصلی، سائو میگل، قرار دارد. کارتاژی‌ها جزایر آزور را می‌شناختند، چون سکه‌های پونی در جزیرۀ کوروو<ref>Corvo</ref>، از جزایر آزور، کشف شده است. این جزایر در ۱۴۳۹م مستعمرۀ [[پرتغال]] و در ۱۴۸۰م رسماً ضمیمۀ این کشور شد. جزایر آزور در جنگ داخلی پرتغال (۱۸۲۰م) و نیز در مبارزات آزادی‌خواهان این کشور علیه طرفداران استبداد (۱۸۲۹م) جایگاهی ویژه داشت. در [[جنگ جهانی دوم]]، جزایر آزور پایگاه دریایی و هوایی [[متفقین]] بود و امریکا در جنگ یوم کیپور<ref>Yom Kippur War</ref> (۱۹۷۳م)، در [[خاورمیانه]]<ref>Middle East</ref> نیز از این جزایر برای ارسال کمک‌های تسلیحاتی به [[رژیم اشغالگر قدس]] استفاده کرد. آزور در ۱۹۷۶م به ناحیه‌ای خودمختار تبدیل شد و به‌صورت بخشی از سرزمین‌های فرادریایی پرتغال باقی ماند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۲
آزور (Azores)
(یا: آسور؛ به پرتغالی: اَسورِش) مجمع‌الجزایری مرکب از سه گروه جزایر شرقی، مرکزی، و غربی مشتمل بر نُه جزیرۀ کوچک و بزرگ در اقیانوس اطلس شمالی. ۲,۲۴۷ کیلومتر مربع مساحت و ۲۳۷,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۱م). تولید شراب، میوه، و غلّات و گردشگری از منابع درآمد مردم آزور است. این مجمع‌الجزایر چشمه‌های آب گرم فراوان دارد و مناطق اطراف آن کوهستانی و ناهموار است. پونتا دلگادا[۱]، مرکز اداری مجمع‌الجزایر مزبور، در جزیرۀ اصلی، سائو میگل، قرار دارد. کارتاژی‌ها جزایر آزور را می‌شناختند، چون سکه‌های پونی در جزیرۀ کوروو[۲]، از جزایر آزور، کشف شده است. این جزایر در ۱۴۳۹م مستعمرۀ پرتغال و در ۱۴۸۰م رسماً ضمیمۀ این کشور شد. جزایر آزور در جنگ داخلی پرتغال (۱۸۲۰م) و نیز در مبارزات آزادی‌خواهان این کشور علیه طرفداران استبداد (۱۸۲۹م) جایگاهی ویژه داشت. در جنگ جهانی دوم، جزایر آزور پایگاه دریایی و هوایی متفقین بود و امریکا در جنگ یوم کیپور[۳] (۱۹۷۳م)، در خاورمیانه[۴] نیز از این جزایر برای ارسال کمک‌های تسلیحاتی به رژیم اشغالگر قدس استفاده کرد. آزور در ۱۹۷۶م به ناحیه‌ای خودمختار تبدیل شد و به‌صورت بخشی از سرزمین‌های فرادریایی پرتغال باقی ماند.