یهودیان، ناحیه خود مختار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = روسیه | |||
| نام فارسی = ناحیه خود مختار یهودیان | |||
|نام لاتین = jewish Autonomous Region | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = بیروبیجان | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = در سرزمین خاباروفسک، در خاور دور روسیه، واقع در پیچ رود آمور در غرب خاباروفسک | |||
| جمعیت = 150,453 نفر (۲۰۲۱) | |||
| مساحت = ۳۶هزار کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = شمال غربی، کوهستانی و بخشی از آن جنگلی | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = استخراج طلا و قلع، تولید الوار و فرآیند تبدیل آن، ابزار کشاورزی، نساجی، چرم سازی، فلزکاری و صنایع سبک. کشت گندم و سویا و تولید لبنیات | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
[[پرونده:Birobidjan mainsquare.jpg|بندانگشتی|میدان اصلی شهر بيروبيجان]] | [[پرونده:Birobidjan mainsquare.jpg|بندانگشتی|میدان اصلی شهر بيروبيجان]] | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۲
| یهودیان، ناحیه خود مختار | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | ناحیه خود مختار یهودیان |
| نام لاتین | jewish Autonomous Region |
| جمعیت | 150,453 نفر (۲۰۲۱) |
| موقعیت | در سرزمین خاباروفسک، در خاور دور روسیه، واقع در پیچ رود آمور در غرب خاباروفسک |
| نوع اقلیم | شمال غربی، کوهستانی و بخشی از آن جنگلی |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج طلا و قلع، تولید الوار و فرآیند تبدیل آن، ابزار کشاورزی، نساجی، چرم سازی، فلزکاری و صنایع سبک. کشت گندم و سویا و تولید لبنیات |
| شهرستان | بیروبیجان |
| مساحت | ۳۶هزار کیلومتر مربع |
یهودیان، ناحیه خودمختار (jewish Autonomous Region)
استانی در سرزمین[۱] خاباروفسک[۲]، در خاور دور روسیه[۳]، با ۳۶هزار کیلومتر مربع مساحت و 150,453 نفر (2021) جمعیت (۶۷درصد شهرنشین، ۸۳درصد روس، چهارصد یهودی). مرکز آن شهر بیروبیجان[۴] است. این استان در پیچ رود آمور[۵] در غرب خاباروفسک واقع شده است و با استان هیلونگ‌جیانگ[۶]، در شمال چین، مرز مشترک دارد. دیگر رودهای آن بیرا[۷] و بیجان[۸] است. شمال غربی این استان کوهستانی و بخشی از آن جنگلی است که منابع کانی غنی دارد. صنایع آن عبارتنداز استخراج طلا و قلع، تولید الوار و فرآیند تبدیل آن، ابزار کشاورزی، نساجی، چرم سازی، فلزکاری و صنایع سبک. گندم و سویا نیز در آن کشت می‌شود و لبنیات تولید می‌کند. اسکان روس‌ها در این ناحیه از دهۀ ۱۸۴۰ آغاز شد. دولت شوروی در ۱۹۲۸ آن را به اسکان دوبارۀ یهودیان اختصاص داد. در ۱۹۳۰، ناحیۀ ملی بیروبیجان[۹] نامیده شد، اما نام آن در ۱۹۳۴ تغییر کرد. سکونت در این‌جا اختیاری است و شمار یهودیان نیز زیاد نیست.