پادوا، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = ایتالیا | |||
| نام فارسی = پادوا | |||
|نام لاتین = Padua | |||
| نام قدیمی = پاتاویوم | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = واقع در ونتو، در شمال ایتالیا، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود باکّیلیونه، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب ونیز | |||
| جمعیت = ۲۰۹,۶۴۱ نفر (۲۰۰۱) | |||
| مساحت = | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی | |||
| برخی بناهای مهم = پالاتسو دِلا راجونه، بازیلیکای آنتونیوی قدیس، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
پادوا، شهر (Padua)<br/> [[File:13010800-1.jpg|thumb|پادوا، شهر]][[File:13010800.jpg|thumb|پادوا، شهر]](نام باستانی: پاتاویوم<ref>Patavium </ref>) واقع در [[ونتو]]، در شمال [[ایتالیا]]، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود [[باکیلیونه|باکّیلیونه]]<ref>Bacchiglione | پادوا، شهر (Padua)<br/> [[File:13010800-1.jpg|thumb|پادوا، شهر]][[File:13010800.jpg|thumb|پادوا، شهر]](نام باستانی: پاتاویوم<ref>Patavium </ref>) واقع در [[ونتو]]، در شمال [[ایتالیا]]، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود [[باکیلیونه|باکّیلیونه]]<ref>Bacchiglione | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۷
| پادوا، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | پادوا |
| نام لاتین | Padua |
| جمعیت | ۲۰۹,۶۴۱ نفر (۲۰۰۱) |
| موقعیت | واقع در ونتو، در شمال ایتالیا، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود باکّیلیونه، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب ونیز |
| تولیدات و صنایع مهم | ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی |
| برخی بناهای مهم | پالاتسو دِلا راجونه، بازیلیکای آنتونیوی قدیس، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند |
پادوا، شهر (Padua)
(نام باستانی: پاتاویوم[۱]) واقع در ونتو، در شمال ایتالیا، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود باکّیلیونه[۲]، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب ونیز. جمعیت آن ۲۰۹,۶۴۱ نفر است (۲۰۰۱). صنایع آن عبارت‌اند از ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی. گالیله، ستاره‌شناس، در دانشگاه آن (تأسیس ۱۲۲۲) تدریس می‌کرد. بناهای پادوا عبارت‌اند از پالاتسو دِلا راجونه[۳]، بازیلیکای آنتونیوی قدیس[۴]، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند. آلاریک[۵]، پادشاه ویزیگوت‌ها[۶]، در اوایل قرن ۵م و آتیلا[۷]، پادشاه هون‌ها[۸]، در ۴۵۲م این شهر را غارت کردند. شهر مزبور در ۱۳۱۸م به خاندان کارّارا[۹] و در ۱۴۰۵م به ونیز انتقال یافت. فرانسویان در ۱۷۹۷ آن را تصرف کردند. در ۱۸۱۴ به اتریش واگذار شد و سرانجام در ۱۸۶۶ بخشی از ایتالیا شد. کلیسای جامع (قرون ۱۶ تا ۱۸ پادوا)، تعمید‌گاهی از قرن ۱۲م دارد. بازیلیکای گوتیک رومی‌وار آنتونیوی قدیس، که مقبرۀ قدیس در آن قرار دارد، با شش گنبد بیزانسی جالب‌ترین بنای شهر است. محراب بلند آن برنزکاری‌هایی دارد که کار دوناتلو[۱۰] است و تندیس سواره گاتاملاتا[۱۱]ی او در میدان مقابل کلیسا قد برافراشته است.