نکیسا، حسینعلی (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۵۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=حسینعلی نکیسا|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=حسینعلی عراقی تفرشی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=تفرش ۱۲۶۱ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۵۵ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده آواز و موسیقی مذهبی|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
[[پرونده:نکیسا، حسینعلی.jpg|بندانگشتی|حسینعلی نکیسا]] | [[پرونده:نکیسا، حسینعلی.jpg|بندانگشتی|حسینعلی نکیسا]] | ||
نکیسا، حسینعلی (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۵۵ش)<br><p>(نام اصلی: حسینعلی عراقی تفرشی) خوانندۀ ایرانی آواز و موسیقی مذهبی. صدای خوش در خانوادۀ آن‌ها موروثی بود و او نزد پدرش حاجی مؤذن و میرزابابا، تعزیه‌خوانی را فراگرفت و از جوانی در تعزیه‌های بزرگ زادگاه خود ایفای نقش می‌کرد و می‌خواند. در اوایل دهۀ ۱۳۰۰ش خورشیدی، به تهران آمد و با [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]] کنسرتی برگزار کرد که آغاز شهرت او بود. صفحاتی نیز در مایه‌های [[ابوعطا]]، چهارگاه، [[افشاری]]، و [[سه گاه|سه‌گاه]] با تار علی‌اکبر‌خان شهنازی ضبط کرد. یک دوره ردیف ضبط‌شده از او باقی است که هنوز انتشار نیافته است. کارشناسان از موسیقی ایرانی، شیوۀ نکیسا را به قدرت، روانی، و تنوع تحریرها و رسایی صدا شناخته‌اند.</p> | |||
<br><!--39151100--> | <br><!--39151100--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۴
| حسینعلی نکیسا | |
|---|---|
| زادروز |
تفرش ۱۲۶۱ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۵۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده آواز و موسیقی مذهبی |
| گروه مقاله | موسیقی |
نکیسا، حسینعلی (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۵۵ش)
(نام اصلی: حسینعلی عراقی تفرشی) خوانندۀ ایرانی آواز و موسیقی مذهبی. صدای خوش در خانوادۀ آن‌ها موروثی بود و او نزد پدرش حاجی مؤذن و میرزابابا، تعزیه‌خوانی را فراگرفت و از جوانی در تعزیه‌های بزرگ زادگاه خود ایفای نقش می‌کرد و می‌خواند. در اوایل دهۀ ۱۳۰۰ش خورشیدی، به تهران آمد و با علی‌اکبر شهنازی کنسرتی برگزار کرد که آغاز شهرت او بود. صفحاتی نیز در مایه‌های ابوعطا، چهارگاه، افشاری، و سه‌گاه با تار علی‌اکبر‌خان شهنازی ضبط کرد. یک دوره ردیف ضبط‌شده از او باقی است که هنوز انتشار نیافته است. کارشناسان از موسیقی ایرانی، شیوۀ نکیسا را به قدرت، روانی، و تنوع تحریرها و رسایی صدا شناخته‌اند.