آموزش ابتدایی، دوره: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آموزش ابتدایی، دوره (elementary education)<br> | آموزش ابتدایی، دوره (elementary education)<br> | ||
<p>مرحله‌ای از آموزش و پرورش رسمی کودکان برای آموزش مبانی دانش‌های عمومی به آنان. این دوره در ایران، دومین مرحلۀ آموزش و پرورش رسمی است و شامل پنج سال آموزش در دبستان می‌شود. دورۀ اول دورۀ آمادگی است. دانش‌آموزی می‌تواند به دورۀ ابتدایی وارد شود که دست‌کم شش سال تمام داشته باشد و دوره یا مرحلۀ آمادگی را گذرانده باشد. در صورتی‌که دانش‌آموز بتواند دورۀ پنجسالۀ ابتدایی را با موفقیت پشت‌سر بگذارد، به او گواهی‌نامۀ پایان تحصیلات دورۀ پنجسالۀ ابتدایی داده خواهد شد و اجازه می‌یابد که در دورۀ راهنمایی تحصیلی ثبت‌نام کند. برنامۀ درسی دورۀ ابتدایی را وزارت آموزش و پرورش، به‌صورت متمرکز، تهیه و اعلام می‌کند. برنامۀ درسی این دوره مشتمل است بر: | <p>مرحله‌ای از [[آموزش و پرورش]] رسمی کودکان برای آموزش مبانی دانش‌های عمومی به آنان. این دوره در ایران، دومین مرحلۀ آموزش و پرورش رسمی است و شامل پنج سال آموزش در دبستان می‌شود. دورۀ اول دورۀ آمادگی است. دانش‌آموزی می‌تواند به دورۀ ابتدایی وارد شود که دست‌کم شش سال تمام داشته باشد و دوره یا مرحلۀ آمادگی را گذرانده باشد. در صورتی‌که دانش‌آموز بتواند دورۀ پنجسالۀ ابتدایی را با موفقیت پشت‌سر بگذارد، به او گواهی‌نامۀ پایان تحصیلات دورۀ پنجسالۀ ابتدایی داده خواهد شد و اجازه می‌یابد که در دورۀ راهنمایی تحصیلی ثبت‌نام کند. برنامۀ درسی دورۀ ابتدایی را وزارت آموزش و پرورش، به‌صورت متمرکز، تهیه و اعلام می‌کند. برنامۀ درسی این دوره مشتمل است بر: [[قرآن]]، تعلیمات دینی، انشای فارسی، املای فارسی، قرائت فارسی (خواندن و درک مطلب و [[دستور زبان]])، مطالعات اجتماعی، [[ریاضیات]]، علوم تجربی و [[بهداشت]]، [[هنر]] ([[نقاشی]]، [[خوشنویسی]]، کاردستی)، و [[ورزش]]. تأسیس دورۀ ابتدایی در آموزش و پرورش ایران، به‌صورت رسمی و به سبک امروزی، به دوران قبل از انقلاب مشروطیت (۱۳۲۴ق/۱۲۸۵ش) بازمی‌گردد. در ۱۳۰۰ق/۱۲۶۱ش میرزا حسن رشدیه در تبریز مدرسه‌ای به نام دبستان رشدیه تأسیس کرد که سرآغاز آموزش ابتدایی ایران محسوب می‌شد. دبستان رشدیه مدتی در تبریز دایر بود و سپس تعطیل شد. در ۱۳۱۵ق/۱۲۷۶ش به همت امین‌الدوله، صدراعظم، مدرسۀ دیگری با نام مدرسۀ رشدیه در تهران تأسیس شد و از آن پس، به‌تدریج، مدارس ابتدایی دیگری دایر شدند. پس از استقرار مشروطیت، مدارس جدید رواج یافت و از آن پس به‌تدریج آموزش کودکان و دورۀ آموزش ابتدایی اهمیت یافت و سرانجام در ۱۲۹۰ش، قانون اساسی معارف تصویب شد که مقرر می‌داشت تعلیمات اجباری برای هر ایرانی، از ۷سالگی برقرار شود.</p> | ||
<br><!--10223900--> | <br><!--10223900--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
[[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] | [[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۹
آموزش ابتدایی، دوره (elementary education)
مرحله‌ای از آموزش و پرورش رسمی کودکان برای آموزش مبانی دانش‌های عمومی به آنان. این دوره در ایران، دومین مرحلۀ آموزش و پرورش رسمی است و شامل پنج سال آموزش در دبستان می‌شود. دورۀ اول دورۀ آمادگی است. دانش‌آموزی می‌تواند به دورۀ ابتدایی وارد شود که دست‌کم شش سال تمام داشته باشد و دوره یا مرحلۀ آمادگی را گذرانده باشد. در صورتی‌که دانش‌آموز بتواند دورۀ پنجسالۀ ابتدایی را با موفقیت پشت‌سر بگذارد، به او گواهی‌نامۀ پایان تحصیلات دورۀ پنجسالۀ ابتدایی داده خواهد شد و اجازه می‌یابد که در دورۀ راهنمایی تحصیلی ثبت‌نام کند. برنامۀ درسی دورۀ ابتدایی را وزارت آموزش و پرورش، به‌صورت متمرکز، تهیه و اعلام می‌کند. برنامۀ درسی این دوره مشتمل است بر: قرآن، تعلیمات دینی، انشای فارسی، املای فارسی، قرائت فارسی (خواندن و درک مطلب و دستور زبان)، مطالعات اجتماعی، ریاضیات، علوم تجربی و بهداشت، هنر (نقاشی، خوشنویسی، کاردستی)، و ورزش. تأسیس دورۀ ابتدایی در آموزش و پرورش ایران، به‌صورت رسمی و به سبک امروزی، به دوران قبل از انقلاب مشروطیت (۱۳۲۴ق/۱۲۸۵ش) بازمی‌گردد. در ۱۳۰۰ق/۱۲۶۱ش میرزا حسن رشدیه در تبریز مدرسه‌ای به نام دبستان رشدیه تأسیس کرد که سرآغاز آموزش ابتدایی ایران محسوب می‌شد. دبستان رشدیه مدتی در تبریز دایر بود و سپس تعطیل شد. در ۱۳۱۵ق/۱۲۷۶ش به همت امین‌الدوله، صدراعظم، مدرسۀ دیگری با نام مدرسۀ رشدیه در تهران تأسیس شد و از آن پس، به‌تدریج، مدارس ابتدایی دیگری دایر شدند. پس از استقرار مشروطیت، مدارس جدید رواج یافت و از آن پس به‌تدریج آموزش کودکان و دورۀ آموزش ابتدایی اهمیت یافت و سرانجام در ۱۲۹۰ش، قانون اساسی معارف تصویب شد که مقرر می‌داشت تعلیمات اجباری برای هر ایرانی، از ۷سالگی برقرار شود.