آموزش راهبردی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آموزش راهبردی (conductive education)<br>روشی ویژه برای بازآموزی و توان‌بخشی<ref>rehabilitation</ref> کودکان و بزرگسالان معلول جسمی ناشی از [[فلج مغزی]]<ref>cerebral palsy</ref>، مبتلایان به بیماری [[پارکینسون، بیماری|پارکینسون]]<ref>parkinson disease</ref>، آسیب‌دیدگان از ضربۀ | آموزش راهبردی (conductive education)<br>روشی ویژه برای بازآموزی و توان‌بخشی<ref>rehabilitation</ref> کودکان و بزرگسالان معلول جسمی ناشی از [[فلج مغزی]]<ref>cerebral palsy</ref>، مبتلایان به بیماری [[پارکینسون، بیماری|پارکینسون]]<ref>parkinson disease</ref>، آسیب‌دیدگان از [[ضربه مغزی|ضربۀ مغزی]]<ref>concussion</ref>، و کسانی که دچار اختلالات حرکتی<ref>motor disorders</ref> و یادگیریِ برخاسته از عوارض عصبی‌اند. این روش، در اصل، برای تربیت کودکان معلول جسمی مبتلا به فلج مغزی ایجاد شد، ولی در موارد دیگر نیز به‌کار گرفته شده است. این روش مبتنی بر یادگیری و ایجاد شرایط مناسب یادگیری درنتیجۀ ارتباط و همکاری میان مربی (راهبر/راهنما) و فراگیر است. روش آموزش راهبردی بر این اصل استوار است که افراد دارای اختلالات حرکتی نیز می‌توانند مانند افراد عادی رشد کنند و یاد بگیرند؛ این روش می‌کوشد به کودکان و بزرگسالانِ دارندۀ این مشکل یاد بدهد که چگونه با محیط زیست خود سازگار شوند و با روشی دلخواه ـ و کاربرد هم‌زمان توانایی‌های حرکتی، گفتاری، و ذهنی ـ به آنچه که می‌خواهند برسند. در این روش از ابزارهای بسیار ساده‌ای، که ویژۀ آموزش این نظام آموزشی است، استفاده می‌شود. این روش توسط دکتر آندراش پتوس<ref>Andras Petos</ref>، در [[بوداپست]]<ref>Budapest</ref>، [[مجارستان]]<ref>Hungary</ref>، ایجاد شد و اکنون در بسیاری از کشورهای جهان، به‌کار می‌رود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۶
آموزش راهبردی (conductive education)
روشی ویژه برای بازآموزی و توان‌بخشی[۱] کودکان و بزرگسالان معلول جسمی ناشی از فلج مغزی[۲]، مبتلایان به بیماری پارکینسون[۳]، آسیب‌دیدگان از ضربۀ مغزی[۴]، و کسانی که دچار اختلالات حرکتی[۵] و یادگیریِ برخاسته از عوارض عصبی‌اند. این روش، در اصل، برای تربیت کودکان معلول جسمی مبتلا به فلج مغزی ایجاد شد، ولی در موارد دیگر نیز به‌کار گرفته شده است. این روش مبتنی بر یادگیری و ایجاد شرایط مناسب یادگیری درنتیجۀ ارتباط و همکاری میان مربی (راهبر/راهنما) و فراگیر است. روش آموزش راهبردی بر این اصل استوار است که افراد دارای اختلالات حرکتی نیز می‌توانند مانند افراد عادی رشد کنند و یاد بگیرند؛ این روش می‌کوشد به کودکان و بزرگسالانِ دارندۀ این مشکل یاد بدهد که چگونه با محیط زیست خود سازگار شوند و با روشی دلخواه ـ و کاربرد هم‌زمان توانایی‌های حرکتی، گفتاری، و ذهنی ـ به آنچه که می‌خواهند برسند. در این روش از ابزارهای بسیار ساده‌ای، که ویژۀ آموزش این نظام آموزشی است، استفاده می‌شود. این روش توسط دکتر آندراش پتوس[۶]، در بوداپست[۷]، مجارستان[۸]، ایجاد شد و اکنون در بسیاری از کشورهای جهان، به‌کار می‌رود.