دف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[File:20128700-2.jpg|thumb|دَف]][[File:20128700-3.jpg|thumb|دَف]][[File:20128700.jpg|thumb|دَف]] | [[File:20128700-2.jpg|thumb|دَف]][[File:20128700-3.jpg|thumb|دَف]][[File:20128700.jpg|thumb|دَف]] | ||
از سازهای کوبهای دارای پوست یکطرفه ( | از سازهای کوبهای دارای پوست یکطرفه ([[ممبرانوفون|ممبرانوفون]]<nowiki/>های یکطرفه). جزو سازهای خانوادۀ دایره است. این ساز، از لحاظ ابعاد و شیوۀ استفاده، با دیگر سازهای خانوادۀ دایره متفاوت است. دف متشکل است از قابی دایرهشکل و چوبی که بر یک طرف آن پوست کشیده میشود. در جدارۀ داخلی قاب و دورتادور آن زنجیرهایی با سه ردیف حلقۀ فلزی نصب میشود. این حلقهها در موقع نواختن بهصدا درمیآیند و اصواتی متمایز از اصوات پوست دف ایجاد میکنند. این ساز، بومیِ ناحیۀ کردستان است؛ اما امروز در بسیاری از نواحی ایران نواخته میشود. اصلیترین کاربرد دف در کردستان و برای مراسم ذکر و سماع درویشهای سلسلۀ قادریّه است که شبهای سهشنبه و جمعۀ هر هفته در خانقاه برگزار میشود. در این مراسم دف بهشکل گروهی نواخته میشود و همراه با آن اذکار و آوازهایی آیینی سلسلۀ قادریه را میخوانند. در برخی از خانقاههای سلسلۀ نقشبندیه در کردستان نیز دف مینوازند. در مراسم قادریه و بههنگام ذکر جلی و سماع، درویشها دفها را با یک یا چند تاس همراهی میکنند. امروز در برخی از گروههای موسیقی دستگاهی ایران نیز دف نواخته میشود و در چند دهۀ اخیر گروههای دفنوازی تشکیل شدهاند. این ساز در اعتقادات سلسلۀ قادریه، سازی مقدس و مورد احترام است بهگونهای که پاره شدن پوست آن را شهادت دف مینامند. دف در تاریخ ادبیات و عرفان ایران غالباً در هالهای از باورهای اساطیری، تمثیلی و ماورایی تعریف شده است؛ بهگونهای که دایرۀ دف را مترادف با دایرۀ اکوان دانستهاند. این باورها هنوز، بهشکلی کمرنگ، بهویژه در ناحیۀ [[کردستان]] وجود دارد. دف در میان سازهای خانوادۀ دایره، دارای بزرگترین اندازه، متنوعترین و پیچیدهترین شیوههای اجرایی و از نظر صدا پرحجمترین آنهاست. | ||
<br/> <!--20128700--> | <br/> <!--20128700--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:سازهای ایرانی]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:سازهای ایرانی]] | ||