جنبش رسایل النور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جنبش رسائل‌النور | جنبش رسائل‌النور | ||
جنبش اسلام‌گرای ترک. این جنبش را بدیع‌الزمان سعید نورسی تأسیس کرد. جنبشی صوفی‌مآب بود، خود را بخشی از جامعه و نه جدای از آن می‌دانست، و می‌کوشید آموزه‌های دینی را در نظام‌های آموزشی وارد کند. شمار اعضای این حزب به حدود 1٫5میلیون نفر رسید و توانست در میان | جنبش اسلام‌گرای ترک. این جنبش را بدیع‌الزمان [[سعید نورسی]] تأسیس کرد. جنبشی صوفی‌مآب بود، خود را بخشی از جامعه و نه جدای از آن می‌دانست، و می‌کوشید آموزه‌های دینی را در نظام‌های آموزشی وارد کند. شمار اعضای این حزب به حدود 1٫5میلیون نفر رسید و توانست در میان همۀ طبقات و گروه‌های جامعۀ [[ترکیه]]<ref>Turkey</ref> نفوذ یابد. در تجاوز [[روسیه]]<ref>Russia</ref> به ترکیه، این جنبش به مقاومت در برابر متجاوزان اقدام کرد. نورسی معتقد بود، [[پان ترکیسم]] [[آتاتورک، مصطفی کمال (۱۸۸۱ـ۱۹۳۸)|کمال آتاتورک]]<ref>Kemal Atatürk</ref>، اعتبار ترکیه را خدشه‌دار کرده است. نورسی در [[مارس]] 1960م درگذشت و پس از آن پیروانش به فعالیت‌های علنی روی آوردند و به انتشار روزنامه و مجله اقدام کردند و پس از این بود که دولت، آموزه‌ها و افکارشان را غیرسیاسی تلقی کرد. در قضیۀ رابطۀ این جنبش با سیاست، چندین انشعاب در آن رخ داد. [[اربکان، نجم الدین (۱۹۲۶ـ۲۰۱۱)|نجم‌الدین اربکان]]، رهبری شاخه‌ای از جنبش را برعهده داشت که بر وجود اهداف سیاسی در اندیشه‌های نورسی تأکید می‌کرد و اجازه یافت حزبی سیاسی تأسیس کند. | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۱
جنبش رسائل‌النور
جنبش اسلام‌گرای ترک. این جنبش را بدیع‌الزمان سعید نورسی تأسیس کرد. جنبشی صوفی‌مآب بود، خود را بخشی از جامعه و نه جدای از آن می‌دانست، و می‌کوشید آموزه‌های دینی را در نظام‌های آموزشی وارد کند. شمار اعضای این حزب به حدود 1٫5میلیون نفر رسید و توانست در میان همۀ طبقات و گروه‌های جامعۀ ترکیه[۱] نفوذ یابد. در تجاوز روسیه[۲] به ترکیه، این جنبش به مقاومت در برابر متجاوزان اقدام کرد. نورسی معتقد بود، پان ترکیسم کمال آتاتورک[۳]، اعتبار ترکیه را خدشه‌دار کرده است. نورسی در مارس 1960م درگذشت و پس از آن پیروانش به فعالیت‌های علنی روی آوردند و به انتشار روزنامه و مجله اقدام کردند و پس از این بود که دولت، آموزه‌ها و افکارشان را غیرسیاسی تلقی کرد. در قضیۀ رابطۀ این جنبش با سیاست، چندین انشعاب در آن رخ داد. نجم‌الدین اربکان، رهبری شاخه‌ای از جنبش را برعهده داشت که بر وجود اهداف سیاسی در اندیشه‌های نورسی تأکید می‌کرد و اجازه یافت حزبی سیاسی تأسیس کند.