آنتونینو قدیس: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
آنتونینو قدیس (۱۳۸۹ـ۱۴۵۹م)(St Antonino)<br> | آنتونینو قدیس (۱۳۸۹ـ۱۴۵۹م)(St Antonino)<br> | ||
(نام اصلی: آنتونیو پیِروتسی<ref>Antonio Pierozzi</ref>) اسقف، راهبی درویش<ref>friar</ref> عضو فرقۀ دومینیکیان<ref>Dominican</ref>، و اقتصاددان ایتالیایی. در ۱۴۴۶م سراسقف [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> شد و از مقام خود برای مبارزه با فساد در کلیسا و کمک به نیازمندان استفاده کرد. با آگاهی از نقش تجارت در تضمین ثروت کلیسا تلاش بسیار کرد تا بی‌اعتمادی دیرینۀ کلیسا را به تجارت از بین ببرد. در ۱۵۲۳م در زمرۀ قدیسان قرار گرفت. آنتونینو در فلورانس به دنیا آمد. از موعظه‌های [[دومینیچی، جووانی (۱۳۵۷ـ۱۴۱۹)|جووانّی دومینیچی]]<ref>John Dominici</ref> تأثیر پذیرفت و در [[کورتونا]]<ref>Cortona</ref> به فرقۀ دومینیکیان پیوست ( ۱۴۰۵م). در ۱۴۲۵م رئیسِ [[دیر]]<ref>Prior</ref> دومینیکیان در فی‌یزوله<ref>Fiesole</ref> شد و در ۱۴۳۶ یا ۱۴۳۷م با کمک [[مدیچی، کوزیمو د (۱۳۸۹ـ۱۴۶۴م)|کوزیمو د مدیچی]]<ref>Cosimo de\' Medici</ref> راهبه‌خانۀ<ref>convent</ref> سان مارکو<ref>San Marco</ref> را در فلورانس دایر کرد و تزیینات آن را [[آنجلیکو، فرا (ح ۱۴۰۰ـ۱۴۵۵م)|فرا آنجلیکو]]<ref>Fra Angelico</ref> انجام داد. رابطۀ او با خانوادۀ مدیچی سبب شد که تجارت را عملی پذیرفته بداند و حتی ادعا کند ربا<ref>usury</ref> گناه نیست. آنتونینو بین سال‌های ۱۴۳۹ و ۱۴۴۵م در [[فلورانس، شورای|شورای فلورانس]]<ref>Council of Florence</ref> حضور یافت و با درستکاری و پرهیزگاری احترام و اعتماد دستگاه پاپی را جلب کرد. با آن‌که مقام سراسقفی داشت، همچنان زندگی درویشانۀ راهبی‌اش را ادامه داد و از درآمدهای اسقفیه تا جایی‌که توانست خرجِ فقرا کرد. چندین رسالۀ اخلاقی و کلامی و یک گاه‌شمار تاریخ جهان نوشت که تا پایان قرن ۱۶ بارها تجدید چاپ شدند.<br><!--10239900--> | (نام اصلی: آنتونیو پیِروتسی<ref>Antonio Pierozzi</ref>) اسقف، راهبی درویش<ref>friar</ref> عضو [[دومینیکی، فرقه|فرقۀ دومینیکیان]]<ref>Dominican</ref>، و اقتصاددان ایتالیایی. در ۱۴۴۶م سراسقف [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> شد و از مقام خود برای مبارزه با فساد در [[کلیسا]] و کمک به نیازمندان استفاده کرد. با آگاهی از نقش تجارت در تضمین ثروت کلیسا تلاش بسیار کرد تا بی‌اعتمادی دیرینۀ کلیسا را به تجارت از بین ببرد. در ۱۵۲۳م در زمرۀ قدیسان قرار گرفت. آنتونینو در فلورانس به دنیا آمد. از موعظه‌های [[دومینیچی، جووانی (۱۳۵۷ـ۱۴۱۹)|جووانّی دومینیچی]]<ref>John Dominici</ref> تأثیر پذیرفت و در [[کورتونا]]<ref>Cortona</ref> به فرقۀ دومینیکیان پیوست ( ۱۴۰۵م). در ۱۴۲۵م رئیسِ [[دیر]]<ref>Prior</ref> دومینیکیان در فی‌یزوله<ref>Fiesole</ref> شد و در ۱۴۳۶ یا ۱۴۳۷م با کمک [[مدیچی، کوزیمو د (۱۳۸۹ـ۱۴۶۴م)|کوزیمو د مدیچی]]<ref>Cosimo de\' Medici</ref> راهبه‌خانۀ<ref>convent</ref> سان مارکو<ref>San Marco</ref> را در فلورانس دایر کرد و تزیینات آن را [[آنجلیکو، فرا (ح ۱۴۰۰ـ۱۴۵۵م)|فرا آنجلیکو]]<ref>Fra Angelico</ref> انجام داد. رابطۀ او با خانوادۀ مدیچی سبب شد که تجارت را عملی پذیرفته بداند و حتی ادعا کند ربا<ref>usury</ref> گناه نیست. آنتونینو بین سال‌های ۱۴۳۹ و ۱۴۴۵م در [[فلورانس، شورای|شورای فلورانس]]<ref>Council of Florence</ref> حضور یافت و با درستکاری و پرهیزگاری احترام و اعتماد دستگاه پاپی را جلب کرد. با آن‌که مقام سراسقفی داشت، همچنان زندگی درویشانۀ راهبی‌اش را ادامه داد و از درآمدهای اسقفیه تا جایی‌که توانست خرجِ فقرا کرد. چندین رسالۀ اخلاقی و کلامی و یک گاه‌شمار تاریخ جهان نوشت که تا پایان قرن ۱۶ بارها تجدید چاپ شدند.<br><!--10239900--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۸
| آنتونینو قدیس St Antonino | |
|---|---|
| زادروز |
فلورانس ۱۳۸۹م |
| درگذشت | ۱۴۵۹م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی |
| شغل و تخصص های دیگر | اقتصاددان |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
آنتونینو قدیس (۱۳۸۹ـ۱۴۵۹م)(St Antonino)
(نام اصلی: آنتونیو پیِروتسی[۱]) اسقف، راهبی درویش[۲] عضو فرقۀ دومینیکیان[۳]، و اقتصاددان ایتالیایی. در ۱۴۴۶م سراسقف فلورانس[۴] شد و از مقام خود برای مبارزه با فساد در کلیسا و کمک به نیازمندان استفاده کرد. با آگاهی از نقش تجارت در تضمین ثروت کلیسا تلاش بسیار کرد تا بی‌اعتمادی دیرینۀ کلیسا را به تجارت از بین ببرد. در ۱۵۲۳م در زمرۀ قدیسان قرار گرفت. آنتونینو در فلورانس به دنیا آمد. از موعظه‌های جووانّی دومینیچی[۵] تأثیر پذیرفت و در کورتونا[۶] به فرقۀ دومینیکیان پیوست ( ۱۴۰۵م). در ۱۴۲۵م رئیسِ دیر[۷] دومینیکیان در فی‌یزوله[۸] شد و در ۱۴۳۶ یا ۱۴۳۷م با کمک کوزیمو د مدیچی[۹] راهبه‌خانۀ[۱۰] سان مارکو[۱۱] را در فلورانس دایر کرد و تزیینات آن را فرا آنجلیکو[۱۲] انجام داد. رابطۀ او با خانوادۀ مدیچی سبب شد که تجارت را عملی پذیرفته بداند و حتی ادعا کند ربا[۱۳] گناه نیست. آنتونینو بین سال‌های ۱۴۳۹ و ۱۴۴۵م در شورای فلورانس[۱۴] حضور یافت و با درستکاری و پرهیزگاری احترام و اعتماد دستگاه پاپی را جلب کرد. با آن‌که مقام سراسقفی داشت، همچنان زندگی درویشانۀ راهبی‌اش را ادامه داد و از درآمدهای اسقفیه تا جایی‌که توانست خرجِ فقرا کرد. چندین رسالۀ اخلاقی و کلامی و یک گاه‌شمار تاریخ جهان نوشت که تا پایان قرن ۱۶ بارها تجدید چاپ شدند.