آنکتیل دوپرون، آبراهام یاسنت (۱۷۳۱ـ۱۸۰۵): تفاوت میان نسخه‌ها

خاورشناس و مترجم فرانسوی. زبان‌های شرقی را در دانشگاه پاریس و در [[هلند]]<ref>Netherland</ref> آموخت و سپس در کتابخانۀ شاهی [[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref> (کتابخانۀ ملی کنونی) به کار پرداخت. در کتابخانۀ شاهی به زبان و دین ایران باستان علاقه‌مند شد و برای فراگیری بهتر فارسی و زبان‌های کهن ایرانی و یافتن متون مقدس زردشتی به [[هند]]<ref>India</ref> رفت (۱۷۵۵م). در دورۀ اقامتش در هند (۱۷۵۵ـ۱۷۶۱م) در جاهایی مانند پوندیشری ([[پوندیچری]]<ref>Pondicherry</ref>) و سورت ([[سورات]]<ref>Surat</ref>) زبان‌های کهن و نو فارسی، [[سانسکریت]] و برخی زبان‌های دیگر هندی مانند تامیلی و تلگو را آموخت و زبان و اسرار آیین ایران باستان را از موبدان پارسی فراگرفت. وی ''[[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]''<ref>Avesta</ref> را به زبان فرانسوی برگردانید (۱۷۶۰م) و مجموعه‌ای گران‌بها از ۱۶۰ دست‌نویس شرقی، شامل ۹۲ نسخۀ فارسی و دو نسخه از کتاب‌های مقدس ایران باستان، گرد آورد و به [[فرانسه]]<ref>France</ref> بازگشت (۱۷۶۲م) و این مجموعه را به کتابخانۀ شاهی اهدا کرد. ترجمۀ فرانسوی او از ''اوستا'' که در ۱۷۷۱م در ۳ جلد انتشار یافت، نخستین ترجمۀ یک متن مقدس شرقی کهن، به جز [[کتاب مقدس]]<ref>Bible</ref>، به زبان‌های اروپایی است. این ترجمه به سبب عدم آشنایی کامل او با زبان اوستایی و پهلوی نارسایی‌هایی دارد. وی بقیۀ عمرش را در تنگدستی به مطالعه و پژوهش تاریخ و جغرافیای هند و آیین و رسوم مردم آن سرزمین گذراند، اما حاضر به پذیرفتن مستمری از دولت‌های پیش و پس از انقلاب فرانسه نشد. از دیگر آثارش: ''قانون‌گذاری شرقی'' (۱۷۷۸م)؛ ''پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند'' (۱۷۸۶م)؛ ''هند در ارتباط با اروپا'' (۱۷۹۸م)؛ ترجمۀ ''اوپانیشاد'' به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲م).

<br><!--10254700-->

[[رده:خاورشناسی]]

[[رده:(خاورشناسی)ایران]]