گورتسکی، هنریک میکولای (1933 - ): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}} گورتسكی، هنریک میكولای (1933-&nbsp; ) <span dir="LTR">Gortecky, Henrick Mikolai</span>
}} گورتسكی، هنریک میكولای (1933- ) Gortecky, Henrick Mikolai
[[File:گورتسكي، هنريك ميكولاي.jpg|thumb|هنریک میكولای گورتسکی|جایگزین=هنریک میكولای گورتسکی]]
[[File:گورتسكي، هنريك ميكولاي.jpg|thumb|هنریک میكولای گورتسکی|جایگزین=هنریک میكولای گورتسکی]]
آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه‌ مِسیان‌ تحصیل‌ كرد و در معرض‌ جریان‌های نفوذی آوانگارد پس‌ از 1956 قرار گرفت‌ كه‌ همین‌ باعث‌ شد سبک نئوكلاسیک خود را كه‌ از لحاظ‌ سیاسی صحیح‌ به‌حساب‌ می‌آمد، رها كند و به‌دنبال‌ صدادهی‌های تازه‌ برود. او بعدها نوعی زبان‌ تُنال‌ كُندرو را اقتباس‌ كرد كه‌ به‌كار سنت‌ مذهبی احیاشده‌، اغلب‌ بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ‌ لهستان‌، می‌آمد، و نمونه‌ای از آن‌ ''موسیقی قدیمی لهستانی برای اركستر'' (1969)، و سمفونی سوم‌ او، ''ترانه‌های اندوهبار'' (1976) است‌. او در سال‌های 1955-1960 در كنسرواتوار كاتوویتسه‌ زیر نظر بولِسلاف‌ شابِلسكی تحصیل‌ كرد. از جمله‌ آثار اوست: اركستری، برخی همراه‌ با كُر و/یا خوانندگان سمفونی شمارۀ‌ 1 (1959)، شمارۀ‌ 2 برای سوپرانو، باریتون‌، كُر، و اركستر (1972)، و شمارۀ‌ 3 برای سوپرانو و اركستر (1973)؛ تصادم‌ها برای اركستر (1960)؛ كانتیكوم‌ گرادوئوم برای اركستر (1969)؛ موسیقی قدیمی لهستانی برای سازهای برنجی و زهی (1969)؛ بِئاتوس‌ ویر برای باریتون‌، كُر، و اركستر (1979)؛ كنسرتو هارپسیكورد (1980)؛ كنسرتو ـ كانتات برای فلوت‌ و اركستر (1992)؛ پیدایش‌ سه‌: مونودرام (1963)؛ دو ترانۀ‌ مذهبی برای باریتون‌ و اركستر (1971). كُرال كانتات‌ اِپیتافیوم‌ (سنگ‌مزار)؛ اپیتاف‌&nbsp; برای كُر مختلط‌ و سازها (1956)؛ موسیقی مجلسی كوآرتِتّینو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات‌ برای دو ویولون‌ (1957)؛ سلسله پیدایش‌ یک تا چهار برای گروه‌های مختلف‌ سازی (70ـ1962)؛ آریا برای توبا و گروه‌ هم‌نوازان‌ (1987)؛ دیگر وقت‌ غروب‌ است (كوآرتت‌ زهی شمارۀ‌ 1، 1988)؛ كوآزی اونا فانتازیا برای كوآرتت‌ زهی (1991)؛ ركویِم‌ كوچک برای یک پولكا برای پیانو و 13 ساز (1993).
آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه‌ [[مسیان ، اولیویه (۱۹۰۸ـ۱۹۹۲)|مِسیان‌]] تحصیل‌ كرد و در معرض‌ جریان‌های نفوذی آوانگارد پس‌ از 1956 قرار گرفت‌ كه‌ همین‌ باعث‌ شد سبک نئوكلاسیک خود را كه‌ از لحاظ‌ سیاسی صحیح‌ به‌حساب‌ می‌آمد، رها كند و به‌دنبال‌ صدادهی‌های تازه‌ برود. او بعدها نوعی زبان‌ تُنال‌ كُندرو را اقتباس‌ كرد كه‌ به‌كار سنت‌ مذهبی احیاشده‌، اغلب‌ بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ‌ [[لهستان|لهستان‌]]، می‌آمد، و نمونه‌ای از آن‌ ''موسیقی قدیمی لهستانی برای اركستر'' (1969)، و سمفونی سوم‌ او، ''ترانه‌های اندوهبار'' (1976) است‌. او در سال‌های 1955-1960 در كنسرواتوار كاتوویتسه‌ زیر نظر بولسلاف‌ شابلسكی تحصیل‌ كرد. از جمله‌ آثار اوست: اركستری، برخی همراه‌ با كُر و/یا خوانندگان سمفونی شمارۀ‌ 1 (1959)، شمارۀ‌ 2 برای سوپرانو، باریتون‌، كُر، و اركستر (1972)، و شمارۀ‌ 3 برای [[سوپرانو]] و اركستر (1973)؛ تصادم‌ها برای اركستر (1960)؛ كانتیكوم‌ گرادوئوم برای اركستر (1969)؛ موسیقی قدیمی لهستانی برای سازهای برنجی و زهی (1969)؛ بِئاتوس‌ ویر برای باریتون‌، كُر، و اركستر (1979)؛ كنسرتو هارپسیكورد (1980)؛ كنسرتو ـ كانتات برای فلوت‌ و اركستر (1992)؛ پیدایش‌ سه‌: مونودرام (1963)؛ دو ترانۀ‌ مذهبی برای باریتون‌ و اركستر (1971). كُرال كانتات‌ اِپیتافیوم‌ (سنگ‌مزار)؛ اپیتاف‌ برای كُر مختلط‌ و سازها (1956)؛ موسیقی مجلسی كوآرتِتّینو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات‌ برای دو ویولن‌ (1957)؛ سلسله پیدایش‌ یک تا چهار برای گروه‌های مختلف‌ سازی (70ـ1962)؛ آریا برای توبا و گروه‌ هم‌نوازان‌ (1987)؛ دیگر وقت‌ غروب‌ است ([[کوآرتت زهی|كوآرتت‌ زهی]] شمارۀ‌ 1، 1988)؛ كوآزی اونا فانتازیا برای كوآرتت‌ زهی (1991)؛ ركویم‌ كوچک برای یک پولكا برای [[پیانو]] و 13 ساز (1993).


<br />
<br />

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۵

هنريک ميكولای گورتسكی
Henrick Mikolai Gortecky
زادروز 1933م
ملیت لهستانی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در كنسرواتوار كاتوويتسه‌
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار موسيقی مجلسی كوآرتِتّينو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات‌ برای دو ويولون‌ (1957)؛ سلسله پيدايش‌ يک تا چهار برای گروه‌های مختلف‌ سازی (70ـ1962)
گروه مقاله موسیقی

گورتسكی، هنریک میكولای (1933- ) Gortecky, Henrick Mikolai

هنریک میكولای گورتسکی
هنریک میكولای گورتسکی

آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه‌ مِسیان‌ تحصیل‌ كرد و در معرض‌ جریان‌های نفوذی آوانگارد پس‌ از 1956 قرار گرفت‌ كه‌ همین‌ باعث‌ شد سبک نئوكلاسیک خود را كه‌ از لحاظ‌ سیاسی صحیح‌ به‌حساب‌ می‌آمد، رها كند و به‌دنبال‌ صدادهی‌های تازه‌ برود. او بعدها نوعی زبان‌ تُنال‌ كُندرو را اقتباس‌ كرد كه‌ به‌كار سنت‌ مذهبی احیاشده‌، اغلب‌ بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ‌ لهستان‌، می‌آمد، و نمونه‌ای از آن‌ موسیقی قدیمی لهستانی برای اركستر (1969)، و سمفونی سوم‌ او، ترانه‌های اندوهبار (1976) است‌. او در سال‌های 1955-1960 در كنسرواتوار كاتوویتسه‌ زیر نظر بولسلاف‌ شابلسكی تحصیل‌ كرد. از جمله‌ آثار اوست: اركستری، برخی همراه‌ با كُر و/یا خوانندگان سمفونی شمارۀ‌ 1 (1959)، شمارۀ‌ 2 برای سوپرانو، باریتون‌، كُر، و اركستر (1972)، و شمارۀ‌ 3 برای سوپرانو و اركستر (1973)؛ تصادم‌ها برای اركستر (1960)؛ كانتیكوم‌ گرادوئوم برای اركستر (1969)؛ موسیقی قدیمی لهستانی برای سازهای برنجی و زهی (1969)؛ بِئاتوس‌ ویر برای باریتون‌، كُر، و اركستر (1979)؛ كنسرتو هارپسیكورد (1980)؛ كنسرتو ـ كانتات برای فلوت‌ و اركستر (1992)؛ پیدایش‌ سه‌: مونودرام (1963)؛ دو ترانۀ‌ مذهبی برای باریتون‌ و اركستر (1971). كُرال كانتات‌ اِپیتافیوم‌ (سنگ‌مزار)؛ اپیتاف‌ برای كُر مختلط‌ و سازها (1956)؛ موسیقی مجلسی كوآرتِتّینو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات‌ برای دو ویولن‌ (1957)؛ سلسله پیدایش‌ یک تا چهار برای گروه‌های مختلف‌ سازی (70ـ1962)؛ آریا برای توبا و گروه‌ هم‌نوازان‌ (1987)؛ دیگر وقت‌ غروب‌ است (كوآرتت‌ زهی شمارۀ‌ 1، 1988)؛ كوآزی اونا فانتازیا برای كوآرتت‌ زهی (1991)؛ ركویم‌ كوچک برای یک پولكا برای پیانو و 13 ساز (1993).