حسینی، سید ولی (کرند ۱۲۸۹ـ۱۳۷۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها

سیّد وَلی حسینی;
زادروز	کرند ۱۲۸۹ش;
درگذشت	۱۳۷۷ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	نوازنده تنبور، خواننده
شغل و تخصص های دیگر	مقام‌دان و کلام‌خوان
لقب	استادالاساتید
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۵

حسینی، سیّد وَلی (کرند ۱۲۸۹ـ۱۳۷۷ش)

نوازندۀ ایرانی تنبور، خواننده، مقام‌دان و کلام‌خوان. از کودکی نواختن تنبور را نزد پدرش، سید عبدل، آغاز کرد. سید عبدل، فرزند سید کسانه بود و همۀ خاندان او از دورۀ سلطان اسحاق (پیشوای سلسلۀ یارسان) تاکنون،‌ حدود دوازده نسل، در کار تفسیر و تأویل کتب دینی یارسان و مقام‌های کهن تنبور و انتقال شفاهی آن‌ها بوده‌اند. سید ولی حسینی نیز، مطابق سنت خاندان خود، به انتقال مقام‌ها و تربیت شاگردان همت گماشت. فرزندانش سید قربان، سید فریدون، سید فرهاد، سید خسرو، برادرش، سید امین و نیز کسانی چون سید عابد، سید تیمور محرابی، طاهر یارویسی، علی‌اکبر مرادی ازجمله شاگردان او بودند. سید ولی حسینی سرآمد همۀ تنبورنوازان و خوانندگان منطقۀ خود بود و منبع همۀ مقام‌ها را می‌دانست. کشاورز بود و هر روز بعد از کار روزانه به نواختن تنبور، به‌ویژه مقام‌های مورد علاقه‌اش مانند سرطرز، باریه و پاوه‌موری، می‌پرداخت. مزار او در روستای توت‌شامی، در محلی به‌‌نام دار سید یعقوب، قرار دارد که میعادگاه عاشقان است. سید ولی نزد استادان گذشته و حال تنبور به استادالاساتید معروف است.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-حسینی، سیّد وَلی (کرند ۱۲۸۹ـ۱۳۷۷ش)<br>
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=سیّد وَلی حسینی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=استادالاساتید|زادروز=کرند ۱۲۸۹ش|تاریخ مرگ=۱۳۷۷ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده تنبور، خواننده|شغل و تخصص های دیگر=مقام‌دان و کلام‌خوان|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}حسینی، سیّد وَلی (کرند ۱۲۸۹ـ۱۳۷۷ش)<br>
-<p>نوازندۀ ایرانی تنبور، خواننده، مقام‌دان و کلام‌خوان. از کودکی نواختن تنبور را نزد پدرش، سید عبدل، آغاز کرد. سید عبدل، فرزند سید کسانه بود و همۀ خاندان او از دورۀ سلطان اسحاق (پیشوای سلسلۀ یارسان) تاکنون،‌ حدود دوازده نسل، در کار تفسیر و تأویل کتب دینی یارسان و مقام‌های کهن تنبور و انتقال شفاهی آن‌ها بوده‌اند. سید ولی حسینی نیز، مطابق سنت خاندان خود، به انتقال مقام‌ها و تربیت شاگردان همت گماشت. فرزندانش سید قربان، سید فریدون، سید فرهاد، سید خسرو، برادرش، سید امین و نیز کسانی چون سید عابد، سید تیمور محرابی، طاهر یارویسی، علی‌اکبر مرادی ازجمله شاگردان او بودند. سید ولی حسینی سرآمد همۀ تنبورنوازان و خوانندگان منطقۀ خود بود و منبع همۀ مقام‌ها را می‌دانست. کشاورز بود و هر روز بعد از کار روزانه به نواختن تنبور، به‌ویژه مقام‌های مورد علاقه‌اش مانند سرطرز، باریه و پاوه‌موری، می‌پرداخت. مزار او در روستای توت‌شامی، در محلی به‌‌نام دار سید یعقوب، قرار دارد که میعادگاه عاشقان است. سید ولی نزد استادان گذشته و حال تنبور به استادالاساتید معروف است.</p>
+<p>نوازندۀ ایرانی [[تنبور]]، خواننده، مقام‌دان و کلام‌خوان. از کودکی نواختن تنبور را نزد پدرش، سید عبدل، آغاز کرد. سید عبدل، فرزند سید کسانه بود و همۀ خاندان او از دورۀ سلطان اسحاق (پیشوای سلسلۀ [[یارسان]]) تاکنون،‌ حدود دوازده نسل، در کار تفسیر و تأویل کتب دینی یارسان و مقام‌های کهن تنبور و انتقال شفاهی آن‌ها بوده‌اند. سید ولی حسینی نیز، مطابق سنت خاندان خود، به انتقال مقام‌ها و تربیت شاگردان همت گماشت. فرزندانش سید قربان، سید فریدون، سید فرهاد، سید خسرو، برادرش، سید امین و نیز کسانی چون سید عابد، سید تیمور محرابی، طاهر یارویسی، [[علی اکبر مرادی|علی‌اکبر مرادی]] ازجمله شاگردان او بودند. سید ولی حسینی سرآمد همۀ تنبورنوازان و خوانندگان منطقۀ خود بود و منبع همۀ مقام‌ها را می‌دانست. کشاورز بود و هر روز بعد از کار روزانه به نواختن تنبور، به‌ویژه مقام‌های مورد علاقه‌اش مانند سرطرز، باریه و پاوه‌موری، می‌پرداخت. مزار او در روستای توت‌شامی، در محلی به‌‌نام دار سید یعقوب، قرار دارد که میعادگاه عاشقان است. سید ولی نزد استادان گذشته و حال تنبور به استادالاساتید معروف است.</p>
 <br><!--18063200-->
 [[رده:موسیقی]]
 [[رده:موسیقی ملل و اقوام]]