اف موری آبراهام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(نام کامل: فحرید موری آبراهام<ref>Fahrid Murray Abraham</ref>) بازیگر سوری‌تبارِ امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. پدر و مادرش به ترتیب سوری و ایتالیایی بودند. تحصیلاتش را در دانشگاه تگزاس<ref>University of Texas</ref> به پایان رساند. سپس در استودیوی هربرت برگاف<ref>Herbert Berghof Studio</ref> (در نیویورک) تحت نظر یوتا هیگن<ref>Uta Hagen</ref> (1919 - 2004م) آموزش بازیگری دید. از اواسط دهۀ 1960م روی صحنه رفت. در سال 1971م نیز نخستین فیلمش را بازی کرد. پس از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچکِ فیلم‌های گاه معتبر، سرانجام برای نقش [[سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)|آنتونیو سالیری]] در ''آمادئوس''<ref>''Amadeus''</ref> (1984م) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی شد و به شهرت رسید. آبراهام برای ''آمادئوس'' برندهٔ جایزه گلدن گلوب<ref>Golden Globe Award</ref> بهترین بازیگر مرد فیلم درام و نامزد دریافت جایزۀ بفتا<ref>British Academy Film Awards</ref>ی بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز شد. در سال‌های بعد حضور فعال و چشمگیری (از جمله در ''نام گل سرخ''<ref>''Der Name der Rose''</ref>/1986م، ''مردی بی‌گناه''<ref>''An Innocent Man''</ref>/ 1989م و ''چشم بیوه''<ref>''Eye of the Widow''</ref>/1991م) داشت. پس از افولش در سینما در دهۀ نخست 2000م، در دههٔ بعد در دو فیلم تحسین‌شده بازی کرد: اول در فیلمی از [[کوین، برادران|برادران کوئن]] با عنوان ''درون لوین دیویس''<ref>''Inside Llewyn Davis''</ref> (۲۰۱۳م) در نقش برنامه‌ریز و مدیر موسیقی فولکلور (باد گراسمن<ref>Bud Grossman</ref>) و سپس در فیلمی از وس اندرسون<ref>Wes Anderson</ref> با عنوان ''هتل بزرگ بوداپست''<ref>''The Grand Budapest Hotel''</ref> (۲۰۱۴م) در نقش مردی مرموز به نام «آقای مصطفی». در این دهه حضور او در نقش یک متخصص عملیات سیاه به نام «دار آدل<ref>Dar Adal</ref>» در مجموعۀ تلویزیونی ''هوملند''<ref>''Homeland''</ref> نیز مورد توجه قرار گرفت. | (نام کامل: فحرید موری آبراهام<ref>Fahrid Murray Abraham</ref>) بازیگر سوری‌تبارِ امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. پدر و مادرش به ترتیب سوری و ایتالیایی بودند. تحصیلاتش را در دانشگاه تگزاس<ref>University of Texas</ref> به پایان رساند. سپس در استودیوی هربرت برگاف<ref>Herbert Berghof Studio</ref> (در نیویورک) تحت نظر یوتا هیگن<ref>Uta Hagen</ref> (1919 - 2004م) آموزش بازیگری دید. از اواسط دهۀ 1960م روی صحنه رفت. در سال 1971م نیز نخستین فیلمش را بازی کرد. پس از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچکِ فیلم‌های گاه معتبر، سرانجام برای نقش [[سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)|آنتونیو سالیری]] در ''آمادئوس''<ref>''Amadeus''</ref> (1984م) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی شد و به شهرت رسید. آبراهام برای ''آمادئوس'' برندهٔ جایزه گلدن گلوب<ref>Golden Globe Award</ref> بهترین بازیگر مرد فیلم درام و نامزد دریافت جایزۀ بفتا<ref>British Academy Film Awards</ref>ی بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز شد. در سال‌های بعد حضور فعال و چشمگیری (از جمله در ''نام گل سرخ''<ref>''Der Name der Rose''</ref>/1986م، ''مردی بی‌گناه''<ref>''An Innocent Man''</ref>/ 1989م و ''چشم بیوه''<ref>''Eye of the Widow''</ref>/1991م) داشت. پس از افولش در سینما در دهۀ نخست 2000م، در دههٔ بعد در دو فیلم تحسین‌شده بازی کرد: اول در فیلمی از [[کوین، برادران|برادران کوئن]] با عنوان ''درون لوین دیویس''<ref>''Inside Llewyn Davis''</ref> (۲۰۱۳م) در نقش برنامه‌ریز و مدیر موسیقی فولکلور (باد گراسمن<ref>Bud Grossman</ref>) و سپس در فیلمی از وس اندرسون<ref>Wes Anderson</ref> با عنوان ''هتل بزرگ بوداپست''<ref>''The Grand Budapest Hotel''</ref> (۲۰۱۴م) در نقش مردی مرموز به نام «آقای مصطفی». در این دهه حضور او در نقش یک متخصص عملیات سیاه به نام «دار آدل<ref>Dar Adal</ref>» در مجموعۀ تلویزیونی ''هوملند''<ref>''Homeland''</ref> نیز مورد توجه قرار گرفت. | ||
موری آبراهام در تمام دورۀ فعالیت حرفه‌ای‌اش در اجراهای زیادی از آثار [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، [[بکت، سامویل (۱۹۰۶ـ۱۹۸۹)|بکت]] و [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] به روی صحنه رفته است، که بازی‌اش در نمایش [[در انتظار گودو]] در نقش پوزو<ref>Pozzo</ref> (اجرای سال 1988م) شهرت دارد. | موری آبراهام در تمام دورۀ فعالیت حرفه‌ای‌اش در اجراهای زیادی از آثار [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، [[بکت، سامویل (۱۹۰۶ـ۱۹۸۹)|بکت]] و [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] به روی صحنه رفته است، که بازی‌اش در نمایش [[در انتظار گودو]] در نقش پوزو<ref>Pozzo</ref> (اجرای سال 1988م) شهرت دارد. | ||
گزیدۀ آثار سینمایی | |||
* ''سرپیکو''<ref><bdi>''Serpico''</bdi></ref> ([[لومت، سیدنی (۱۹۲۴ـ ۲۰۱۱)|سیدنی لومت]] - ۱۹۷۳) | |||
* ''پسران آفتاب''<ref><bdi>''The Sunshine Boys''</bdi></ref> (هربرت راس<ref>Herbert Ross</ref> - ۱۹۷۵) | |||
* ''صورت‌زخمی''<ref><bdi>''Scarface''</bdi></ref> ([[دی پالما، برایان (۱۹۴۰)|برایان دی پالما]] - ۱۹۸۳) | |||
* ''آمادئوس'' ([[فورمن، میلوش (۱۹۳۲)|میلوش فورمن]] - ۱۹۸۴) | |||
* ''نام گل سرخ'' (ژان ژاک آنو<ref>Jean-Jacques Annaud</ref> - ۱۹۸۶) | |||
* ''سوگلی''<ref><bdi>''The Favorite''</bdi></ref> (جک اسمایت<ref>Jack Smight</ref> - ۱۹۸۹) | |||
* ''مردی بی‌گناه'' (پیتر ییتس<ref>Peter Yates</ref> - ۱۹۸۹) | |||
* ''آتش غرور''<ref><bdi>''The Bonfire of the Vanities''</bdi></ref> (برایان دی پالما - 1990) | |||
* ''با شمشیر''<ref><bdi>''By the Sword''</bdi></ref> (جرمی کاگان<ref>Jeremy Kagan</ref> - ۱۹۹۱) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۹
اف. موری آبراهام (پنسیلوانیا 24 اکتبر 1939م - ) F. Murray Abraham
(نام کامل: فحرید موری آبراهام[۱]) بازیگر سوری‌تبارِ امریکاییِ برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد. پدر و مادرش به ترتیب سوری و ایتالیایی بودند. تحصیلاتش را در دانشگاه تگزاس[۲] به پایان رساند. سپس در استودیوی هربرت برگاف[۳] (در نیویورک) تحت نظر یوتا هیگن[۴] (1919 - 2004م) آموزش بازیگری دید. از اواسط دهۀ 1960م روی صحنه رفت. در سال 1971م نیز نخستین فیلمش را بازی کرد. پس از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچکِ فیلم‌های گاه معتبر، سرانجام برای نقش آنتونیو سالیری در آمادئوس[۵] (1984م) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی شد و به شهرت رسید. آبراهام برای آمادئوس برندهٔ جایزه گلدن گلوب[۶] بهترین بازیگر مرد فیلم درام و نامزد دریافت جایزۀ بفتا[۷]ی بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز شد. در سال‌های بعد حضور فعال و چشمگیری (از جمله در نام گل سرخ[۸]/1986م، مردی بی‌گناه[۹]/ 1989م و چشم بیوه[۱۰]/1991م) داشت. پس از افولش در سینما در دهۀ نخست 2000م، در دههٔ بعد در دو فیلم تحسین‌شده بازی کرد: اول در فیلمی از برادران کوئن با عنوان درون لوین دیویس[۱۱] (۲۰۱۳م) در نقش برنامه‌ریز و مدیر موسیقی فولکلور (باد گراسمن[۱۲]) و سپس در فیلمی از وس اندرسون[۱۳] با عنوان هتل بزرگ بوداپست[۱۴] (۲۰۱۴م) در نقش مردی مرموز به نام «آقای مصطفی». در این دهه حضور او در نقش یک متخصص عملیات سیاه به نام «دار آدل[۱۵]» در مجموعۀ تلویزیونی هوملند[۱۶] نیز مورد توجه قرار گرفت.
موری آبراهام در تمام دورۀ فعالیت حرفه‌ای‌اش در اجراهای زیادی از آثار شکسپیر، بکت و چخوف به روی صحنه رفته است، که بازی‌اش در نمایش در انتظار گودو در نقش پوزو[۱۷] (اجرای سال 1988م) شهرت دارد.
گزیدۀ آثار سینمایی
- سرپیکو[۱۸] (سیدنی لومت - ۱۹۷۳)
- پسران آفتاب[۱۹] (هربرت راس[۲۰] - ۱۹۷۵)
- صورت‌زخمی[۲۱] (برایان دی پالما - ۱۹۸۳)
- آمادئوس (میلوش فورمن - ۱۹۸۴)
- نام گل سرخ (ژان ژاک آنو[۲۲] - ۱۹۸۶)
- سوگلی[۲۳] (جک اسمایت[۲۴] - ۱۹۸۹)
- مردی بی‌گناه (پیتر ییتس[۲۵] - ۱۹۸۹)
- آتش غرور[۲۶] (برایان دی پالما - 1990)
- با شمشیر[۲۷] (جرمی کاگان[۲۸] - ۱۹۹۱)
- ↑ Fahrid Murray Abraham
- ↑ University of Texas
- ↑ Herbert Berghof Studio
- ↑ Uta Hagen
- ↑ Amadeus
- ↑ Golden Globe Award
- ↑ British Academy Film Awards
- ↑ Der Name der Rose
- ↑ An Innocent Man
- ↑ Eye of the Widow
- ↑ Inside Llewyn Davis
- ↑ Bud Grossman
- ↑ Wes Anderson
- ↑ The Grand Budapest Hotel
- ↑ Dar Adal
- ↑ Homeland
- ↑ Pozzo
- ↑ Serpico
- ↑ The Sunshine Boys
- ↑ Herbert Ross
- ↑ Scarface
- ↑ Jean-Jacques Annaud
- ↑ The Favorite
- ↑ Jack Smight
- ↑ Peter Yates
- ↑ The Bonfire of the Vanities
- ↑ By the Sword
- ↑ Jeremy Kagan