سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}سالیِری‌، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)(Salieri, Antonio)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آنتونیو سالیری‌|نام=Antonio Salieri|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۵۰م|تاریخ مرگ=۱۸۲۵م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ سان مارکو در ونیز، وین|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۷۷۴، سالیِری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده او در شب افتتاح لا اسکالای میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت، اپرای خلوص (۱۷۸۷)، تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان بود|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


[[File:25046000.jpg|thumb|ساليِري‌، آنتونيو]]
سالیری‌، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)


آهنگ‌ساز ایتالیایی. معلم بتهوون، شوبرت<ref>Schubert
(Salieri, Antonio)
 
[[پرونده:Salieri, Antonio.jpg|بندانگشتی|آنتونیو سالیری]]
</ref>، هومل<ref>Hummel </ref>، و لیست<ref>Liszt </ref>، و رقیب موسیقایی موتسارت در دربار امپراتوری وین<ref>Vienna </ref>&nbsp;بود، که سِمَتِ آهنگ‌ساز آن‌جا را داشت. می‌گویند موتسارت را مسموم کرد، اما دلیل و مدرکی بر این مدعا وجود ندارد. موسیقی را از برادرش فرانچسکو سالیِری<ref>Francesco Salieri</ref>&nbsp;فراگرفت، که از شاگردان جوزِپّه تارتینی<ref>Giuseppe Tartini </ref>&nbsp;بود. در پانزده‌سالگی یتیم شد، و خانوادۀ موچه‌نیگو<ref>Mocenigo </ref>&nbsp;بر تحصیل او در مدرسۀ سان مارکو<ref>San Marco</ref>&nbsp;در ونیز نظارت کردند. سالیِری در این مدرسه با فلوریان گاسمان<ref>Florian Gassmann</ref>&nbsp;آشنا شد، که در ۱۷۶۶ او را به وین برد، بر ادامۀ تحصیل او نظارت، و او را به دربار معرفی کرد. پس از مرگ گاسمان در ۱۷۷۴، سالیِری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی شد. اپرای ''اِئُروپای بازشناخته‌شده<ref>''Europa riconosciuta''</ref>''&nbsp;او در شب افتتاح ''لا اسکالا<ref>La Scala</ref>''ی میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت. اپرای ''خلوص<ref>''Tarare'' </ref>''&nbsp;(۱۷۸۷) وی آن‌قدر از لحاظ نمایشی پرقدرت بود که در آغاز آن را به گلوک<ref>Gluck </ref>&nbsp;نسبت می‌دادند. سالیری از ۱۷۸۸ که در مقام کاپلمایستر دربار جانشین جوزِپّه بونو<ref>Giuseppe Bonno</ref>&nbsp;شد، بیشتر در وین اقامت داشت. تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان<ref>Tonkünstler Society</ref>&nbsp;بود و در نخستین اجرای ''آفرینش<ref>''Creation'' </ref>''&nbsp;اثر هایدن<ref>Haydn</ref>&nbsp;در ۱۷۹۸، کُنتینوئو نواخت.
آهنگ‌ساز ایتالیایی. معلم [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]]، [[شوبرت ، فرانتس (۱۷۹۷ـ ۱۸۲۸)|شوبرت]]<ref>Schubert
</ref>، [[هومل، فریتس (۱۸۵۴ـ۱۹۳۶)|هومل]]<ref>Hummel </ref>، و [[لیست، فرانتس (۱۸۱۱ـ۱۸۸۶)|لیست]]<ref>Liszt </ref>، و رقیب موسیقایی [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]] در دربار امپراتوری [[وین]]<ref>Vienna </ref> بود، که سمَت آهنگ‌ساز آن‌جا را داشت. می‌گویند موتسارت را مسموم کرد، اما دلیل و مدرکی بر این مدعا وجود ندارد. موسیقی را از برادرش فرانچسکو سالیِری<ref>Francesco Salieri</ref> فراگرفت، که از شاگردان [[تارتینی، جوزپه (۱۶۹۲ـ۱۷۷۰)|جوزِپّه تارتینی]]<ref>Giuseppe Tartini </ref> بود. در پانزده‌سالگی یتیم شد، و خانوادۀ موچه‌نیگو<ref>Mocenigo </ref> بر تحصیل او در مدرسۀ سان مارکو<ref>San Marco</ref> در [[ونیز]] نظارت کردند. سالیِری در این مدرسه با فلوریان گاسمان<ref>Florian Gassmann</ref> آشنا شد، که در ۱۷۶۶ او را به وین برد، بر ادامۀ تحصیل او نظارت، و او را به دربار معرفی کرد. پس از مرگ گاسمان در ۱۷۷۴، سالیری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی شد. اپرای ''اِئُروپای بازشناخته‌شده<ref>''Europa riconosciuta''</ref>'' او در شب افتتاح ''لا اسکالا<ref>La Scala</ref>''ی [[میلان، شهر|میلان]] در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت. اپرای ''خلوص<ref>''Tarare'' </ref>'' (۱۷۸۷) وی آن‌قدر از لحاظ نمایشی پرقدرت بود که در آغاز آن را به گلوک<ref>Gluck </ref> نسبت می‌دادند. سالیری از ۱۷۸۸ که در مقام [[کاپلمایستر]] دربار جانشین جوزِپّه بونو<ref>Giuseppe Bonno</ref> شد، بیشتر در وین اقامت داشت. تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان<ref>Tonkünstler Society</ref> بود و در نخستین اجرای ''آفرینش<ref>''Creation'' </ref>'' اثر [[هایدن، یوزف (۱۷۳۲ـ۱۸۰۹)|هایدن]]<ref>Haydn</ref> در ۱۷۹۸، [[کنتینویو|کُنتینوئو]] نواخت.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۰

آنتونیو سالیری‌
Antonio Salieri
زادروز ۱۷۵۰م
درگذشت ۱۸۲۵م
ملیت ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل مدرسۀ سان مارکو در ونیز، وین
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده او در شب افتتاح لا اسکالای میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت، اپرای خلوص (۱۷۸۷)، تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان بود
گروه مقاله موسیقی

سالیری‌، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)

(Salieri, Antonio)

آنتونیو سالیری

آهنگ‌ساز ایتالیایی. معلم بتهوون، شوبرت[۱]، هومل[۲]، و لیست[۳]، و رقیب موسیقایی موتسارت در دربار امپراتوری وین[۴] بود، که سمَت آهنگ‌ساز آن‌جا را داشت. می‌گویند موتسارت را مسموم کرد، اما دلیل و مدرکی بر این مدعا وجود ندارد. موسیقی را از برادرش فرانچسکو سالیِری[۵] فراگرفت، که از شاگردان جوزِپّه تارتینی[۶] بود. در پانزده‌سالگی یتیم شد، و خانوادۀ موچه‌نیگو[۷] بر تحصیل او در مدرسۀ سان مارکو[۸] در ونیز نظارت کردند. سالیِری در این مدرسه با فلوریان گاسمان[۹] آشنا شد، که در ۱۷۶۶ او را به وین برد، بر ادامۀ تحصیل او نظارت، و او را به دربار معرفی کرد. پس از مرگ گاسمان در ۱۷۷۴، سالیری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی شد. اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده[۱۰] او در شب افتتاح لا اسکالا[۱۱]ی میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت. اپرای خلوص[۱۲] (۱۷۸۷) وی آن‌قدر از لحاظ نمایشی پرقدرت بود که در آغاز آن را به گلوک[۱۳] نسبت می‌دادند. سالیری از ۱۷۸۸ که در مقام کاپلمایستر دربار جانشین جوزِپّه بونو[۱۴] شد، بیشتر در وین اقامت داشت. تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان[۱۵] بود و در نخستین اجرای آفرینش[۱۶] اثر هایدن[۱۷] در ۱۷۹۸، کُنتینوئو نواخت.

 


  1. Schubert
  2. Hummel
  3. Liszt
  4. Vienna
  5. Francesco Salieri
  6. Giuseppe Tartini
  7. Mocenigo
  8. San Marco
  9. Florian Gassmann
  10. Europa riconosciuta
  11. La Scala
  12. Tarare
  13. Gluck
  14. Giuseppe Bonno
  15. Tonkünstler Society
  16. Creation
  17. Haydn