پیچینی، نیکولو (۱۷۲۸ـ۱۸۰۰): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
آهنگساز ایتالیایی. بیش از ۱۰۰ اپرا<ref>opera</ref> ساخت. نخستین آثار او در [[ایتالیا]] موفقیت زیادی بهدست آوردند، و اپرا بوفا<ref>opera buffa </ref>ی ''دختر خوب''<ref>''La buona figliuola'' </ref> که به ''«چِکینا عروس شده''<ref>Cecchina maritata </ref>» هم معروف است (۱۷۶۰)، شهرت او را تثبیت کرد. او در ۱۷۷۶ به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت و در آنجا مخالفان گلوک<ref>Gluck </ref> او را ناخواسته به نبرد بر سر سنت اپرای ایتالیایی علیه واقعگرایی نوین گلوک واداشتند. پیچّینی با شروع [[انقلاب فرانسه]]<ref>French Revolution</ref> به ایتالیا بازگشت، ولی اندکی پیش از مرگش به [[فرانسه]] دعوت شد تا مقامی را در کنسرواتوار پاریس<ref> Paris Conservatory</ref> تصاحب کند. | آهنگساز ایتالیایی. بیش از ۱۰۰ اپرا<ref>opera</ref> ساخت. نخستین آثار او در [[ایتالیا]] موفقیت زیادی بهدست آوردند، و اپرا بوفا<ref>opera buffa </ref>ی ''دختر خوب''<ref>''La buona figliuola'' </ref> که به ''«چِکینا عروس شده''<ref>Cecchina maritata </ref>» هم معروف است (۱۷۶۰)، شهرت او را تثبیت کرد. او در ۱۷۷۶ به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت و در آنجا مخالفان گلوک<ref>Gluck </ref> او را ناخواسته به نبرد بر سر سنت اپرای ایتالیایی علیه واقعگرایی نوین گلوک واداشتند. پیچّینی با شروع [[انقلاب فرانسه]]<ref>French Revolution</ref> به ایتالیا بازگشت، ولی اندکی پیش از مرگش به [[فرانسه]] دعوت شد تا مقامی را در کنسرواتوار پاریس<ref> Paris Conservatory</ref> تصاحب کند. | ||
---- | |||
<!--13228000--> | <!--13228000--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۷
نیکّولو پیچّینی Niccolo Piccinni | |
---|---|
زادروز |
۱۷۲۸م |
درگذشت | ۱۸۰۰م |
ملیت | ایتالیایی |
شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
آثار | اپرا بوفای دختر خوب که به «چِکینا عروس شده» هم معروف است (۱۷۶۰) |
گروه مقاله | موسیقی |
پیچّینی، نیکّولو (۱۷۲۸ـ۱۸۰۰)
(Piccinni, Niccolo)
آهنگساز ایتالیایی. بیش از ۱۰۰ اپرا[۱] ساخت. نخستین آثار او در ایتالیا موفقیت زیادی بهدست آوردند، و اپرا بوفا[۲]ی دختر خوب[۳] که به «چِکینا عروس شده[۴]» هم معروف است (۱۷۶۰)، شهرت او را تثبیت کرد. او در ۱۷۷۶ به پاریس رفت و در آنجا مخالفان گلوک[۵] او را ناخواسته به نبرد بر سر سنت اپرای ایتالیایی علیه واقعگرایی نوین گلوک واداشتند. پیچّینی با شروع انقلاب فرانسه[۶] به ایتالیا بازگشت، ولی اندکی پیش از مرگش به فرانسه دعوت شد تا مقامی را در کنسرواتوار پاریس[۷] تصاحب کند.