آیه تداین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
<br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست. | <br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست. | ||
<br><!--10290800--> | <br><!--10290800--> | ||
---- | |||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵
آیۀ تدایُن
(یا: مداینه؛ دَین) در قرآن، سورۀ بقره، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.