معماری خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
 
[[پرونده:مسجد جامع اصفهان1.jpg|بندانگشتی|مسجد جامع اصفهان (معماری خراسانی)]]
معماری خراسانی <br>
معماری خراسانی <br>
[[پرونده: 38340800.jpg | بندانگشتی|مسجد جامع اصفهان]]<p>براساس یکی از انواع سبک‌شناسی معماری ایرانی، شیوه‌ای که از قرن اول تا ابتدای قرن ۴ق ـ معاصر با خلفای راشدین، امویان، عباسیان، و نیز نخستین سلسله‌های ایرانی، ازجمله طاهریان ـ رواج داشت. مهم‌ترین ویژگی‌های معماری این دوره عبارت‌اند از سادگی بناها، پرهیز از ارتفاع و تجمّل زیاد، استفاده‌از مصالح محلّی، به‌کارگیری الگوهای اولیۀ طرح مساجد، بهره‌وری از تجربیات فنی ایران‌ باستان، بنیاد نهادن شیوه‌هایی برای دست‌‌یافتن به الگوهای سازه‌ای و فضایی‌خاص‌که بعدها تجلّی یافتند. مسجد جامع فَهْرَج در یزد، مسجد تاری‌خانۀ دامغان، و هستۀ اولیۀ مسجد جامع اصفهان، از مهم‌ترین بناهای این شیوه‌اند.</p>
[[پرونده:مسجد جامع اصفهان.jpg|بندانگشتی|مسجد جامع اصفهان (معماری خراسانی)]]
<p>براساس یکی از انواع سبک‌شناسی معماری ایرانی، شیوه‌ای که از قرن اول تا ابتدای قرن ۴ق ـ معاصر با خلفای راشدین، [[امویان]]، [[عباسیان]]، و نیز نخستین سلسله‌های ایرانی، ازجمله [[طاهریان]] ـ رواج داشت. مهم‌ترین ویژگی‌های معماری این دوره عبارت‌اند از سادگی بناها، پرهیز از ارتفاع و تجمّل زیاد، استفاده‌از مصالح محلّی، به‌کارگیری الگوهای اولیۀ طرح مساجد، بهره‌وری از تجربیات فنی ایران‌ باستان، بنیاد نهادن شیوه‌هایی برای دست‌‌یافتن به الگوهای سازه‌ای و فضایی‌خاص‌که بعدها تجلّی یافتند. مسجد جامع فَهْرَج در یزد، مسجد [[تاری خانه|تاری‌خانۀ]] دامغان، و هستۀ اولیۀ مسجد جامع اصفهان، از مهم‌ترین بناهای این شیوه‌اند.</p>
<br><!--38340800-->
<br><!--38340800-->
[[رده:معماری]]
[[رده:معماری]]
[[رده:اصطلاحات و مفاهیم، سبک ها و تاریخ عمومی]]
[[رده:اصطلاحات و مفاهیم، سبک ها و تاریخ عمومی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹

مسجد جامع اصفهان (معماری خراسانی)

معماری خراسانی

مسجد جامع اصفهان (معماری خراسانی)

براساس یکی از انواع سبک‌شناسی معماری ایرانی، شیوه‌ای که از قرن اول تا ابتدای قرن ۴ق ـ معاصر با خلفای راشدین، امویان، عباسیان، و نیز نخستین سلسله‌های ایرانی، ازجمله طاهریان ـ رواج داشت. مهم‌ترین ویژگی‌های معماری این دوره عبارت‌اند از سادگی بناها، پرهیز از ارتفاع و تجمّل زیاد، استفاده‌از مصالح محلّی، به‌کارگیری الگوهای اولیۀ طرح مساجد، بهره‌وری از تجربیات فنی ایران‌ باستان، بنیاد نهادن شیوه‌هایی برای دست‌‌یافتن به الگوهای سازه‌ای و فضایی‌خاص‌که بعدها تجلّی یافتند. مسجد جامع فَهْرَج در یزد، مسجد تاری‌خانۀ دامغان، و هستۀ اولیۀ مسجد جامع اصفهان، از مهم‌ترین بناهای این شیوه‌اند.