ویلا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در کهن‌ترین کاربردش در روم باستان به خانه‌ای ییلاقی و مزرعه‌ای خودکفا اطلاق می‌شد که مالک ثروتمندش گه‌گاه برای استراحت از آن استفاده می‌کرد. در دورۀ رنسانس<ref>Renaissance | در کهن‌ترین کاربردش در روم باستان به خانه‌ای ییلاقی و مزرعه‌ای خودکفا اطلاق می‌شد که مالک ثروتمندش گه‌گاه برای استراحت از آن استفاده می‌کرد. در دورۀ رنسانس<ref>Renaissance | ||
</ref> ایتالیا افزون بر ویلّا روستیکا<ref>Villa rustica </ref> یا خانۀ روستایی سنتی، ویلّا اوربانا<ref>Villa urbana</ref> یا ویلای شهری نیز پدید آمد که جنبۀ مسکونی نداشت و با باغی بزرگ بیشتر حکم تفرجگاه داشت. در انگلستان در قرن ۱۹ خانه‌های نسبتاً مجلل و معمولاً خارج از شهر را ویلا نامیدند. امروزه به خانه‌هایی با ساختمان مستقل و در اندازۀ متوسط ویلا می‌گویند. | </ref> [[ایتالیا]] افزون بر ویلّا روستیکا<ref>Villa rustica </ref> یا خانۀ روستایی سنتی، ویلّا اوربانا<ref>Villa urbana</ref> یا ویلای شهری نیز پدید آمد که جنبۀ مسکونی نداشت و با باغی بزرگ بیشتر حکم تفرجگاه داشت. در [[انگلستان]] در قرن ۱۹ خانه‌های نسبتاً مجلل و معمولاً خارج از شهر را ویلا نامیدند. امروزه به خانه‌هایی با ساختمان مستقل و در اندازۀ متوسط ویلا می‌گویند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۱
ویلا (Villa)
در کهن‌ترین کاربردش در روم باستان به خانه‌ای ییلاقی و مزرعه‌ای خودکفا اطلاق می‌شد که مالک ثروتمندش گه‌گاه برای استراحت از آن استفاده می‌کرد. در دورۀ رنسانس[۱] ایتالیا افزون بر ویلّا روستیکا[۲] یا خانۀ روستایی سنتی، ویلّا اوربانا[۳] یا ویلای شهری نیز پدید آمد که جنبۀ مسکونی نداشت و با باغی بزرگ بیشتر حکم تفرجگاه داشت. در انگلستان در قرن ۱۹ خانه‌های نسبتاً مجلل و معمولاً خارج از شهر را ویلا نامیدند. امروزه به خانه‌هایی با ساختمان مستقل و در اندازۀ متوسط ویلا می‌گویند.