ابراهیمی زنگنه، احمد (کرمانشاه ۱۲۹۰- موناکو ۱۳۸۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=احمد ابراهیمی زنگنه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کرمانشاه ۱۲۹۰ش|تاریخ مرگ=موناکو ۱۳۸۴ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرک مهندسی رشتۀ | {{جعبه زندگینامه|عنوان=احمد ابراهیمی زنگنه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کرمانشاه ۱۲۹۰ش|تاریخ مرگ=موناکو ۱۳۸۴ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرک مهندسی رشتۀ برق، دانشگاه تولوز - دانشنامۀ دکتری الکتروتکنیک در لندن|شغل و تخصص اصلی=دولتمرد|شغل و تخصص های دیگر=متخصص برق و الکتروتکنیک|سبک=|مکتب=|سمت=دانشیار و استاد دانشکدۀ فنی، معاون ادارۀ تلفن، معاون فنی وزارت پیشه و هنر، رئیس کارخانجات قند کشور، رئیس بنگاه صنعتی و معاونت وزارت اقتصاد، مدیرعامل بانک صنعتی، عضو شورای عالی برنامه، رئیس کانون مهندسین ایران، وزیر پست و تلگراف، و مدیرعامل سازمان برنامه|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ ایران|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:11012500.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:11012500.jpg|بندانگشتی]] | ||
ابراهیمیِ زنگنه، احمد (کرمانشاه ۱۲۹۰- موناکو ۱۳۸۴ش) | ابراهیمیِ زنگنه، احمد (کرمانشاه ۱۲۹۰- موناکو ۱۳۸۴ش) | ||
متخصص برق و الکتروتکنیک ایرانی، رئیس کانون مهندسین ایران، و از بنیانگذاران صنعت قندسازی در ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل ابتدا به [[بیروت]] و سپس به [[فرانسه]] رفت و در دانشگاه [[تولوز]] در رشتۀ برق مدرک مهندسی گرفت و در [[لندن (انگلستان)|لندن]] موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری الکتروتکنیک شد. در ۱۳۱۶ش به [[ایران]] بازگشت و در دانشکدۀ فنی با سمت دانشیار به تدریس پرداخت و به استادی رسید. از سمت‌های مهم اوست: معاون ادارۀ تلفن، معاون فنی وزارت پیشه و هنر، رئیس کارخانجات قند کشور، رئیس بنگاه صنعتی و معاونت وزارت اقتصاد، مدیرعامل بانک صنعتی، و عضو شورای عالی برنامه. در | متخصص برق و الکتروتکنیک ایرانی، رئیس کانون مهندسین ایران، و از بنیانگذاران صنعت قندسازی در ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل ابتدا به [[بیروت]] و سپس به [[فرانسه]] رفت و در دانشگاه [[تولوز]] در رشتۀ برق مدرک مهندسی گرفت و در [[لندن (انگلستان)|لندن]] موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری الکتروتکنیک شد. در ۱۳۱۶ش به [[ایران]] بازگشت و در دانشکدۀ فنی با سمت دانشیار به تدریس پرداخت و به استادی رسید. از سمت‌های مهم اوست: معاون ادارۀ تلفن، معاون فنی وزارت پیشه و هنر، رئیس کارخانجات قند کشور، رئیس بنگاه صنعتی و معاونت وزارت اقتصاد، مدیرعامل بانک صنعتی، و عضو شورای عالی برنامه. در ۱۳۲۹ش در کابینۀ [[علاء، حسین (تهران ۱۲۶۱ـ۱۳۴۳ش)|حسین علاء]] به وزارت پست و تلگراف، و سپس در همان سال در کابینۀ دکتر [[مصدق، محمد (۱۲۶۱ـ۱۳۴۵ش)|محمد مصدق]] به مدیرعاملی سازمان برنامه برگزیده شد. بعد از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش از کار برکنار شد و به شغل آزاد پرداخت و کارخانۀ قند مجهزی در [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]] دایر کرد و در توسعۀ کارخانه‌های قند کشور کوشید. | ||
<br /> <!--11012500--> | <br /> <!--11012500--> | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۳
| احمد ابراهیمی زنگنه | |
|---|---|
| زادروز |
کرمانشاه ۱۲۹۰ش |
| درگذشت | موناکو ۱۳۸۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرک مهندسی رشتۀ برق، دانشگاه تولوز - دانشنامۀ دکتری الکتروتکنیک در لندن |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | متخصص برق و الکتروتکنیک |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
ابراهیمیِ زنگنه، احمد (کرمانشاه ۱۲۹۰- موناکو ۱۳۸۴ش)
متخصص برق و الکتروتکنیک ایرانی، رئیس کانون مهندسین ایران، و از بنیانگذاران صنعت قندسازی در ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل ابتدا به بیروت و سپس به فرانسه رفت و در دانشگاه تولوز در رشتۀ برق مدرک مهندسی گرفت و در لندن موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری الکتروتکنیک شد. در ۱۳۱۶ش به ایران بازگشت و در دانشکدۀ فنی با سمت دانشیار به تدریس پرداخت و به استادی رسید. از سمت‌های مهم اوست: معاون ادارۀ تلفن، معاون فنی وزارت پیشه و هنر، رئیس کارخانجات قند کشور، رئیس بنگاه صنعتی و معاونت وزارت اقتصاد، مدیرعامل بانک صنعتی، و عضو شورای عالی برنامه. در ۱۳۲۹ش در کابینۀ حسین علاء به وزارت پست و تلگراف، و سپس در همان سال در کابینۀ دکتر محمد مصدق به مدیرعاملی سازمان برنامه برگزیده شد. بعد از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش از کار برکنار شد و به شغل آزاد پرداخت و کارخانۀ قند مجهزی در کرمانشاه دایر کرد و در توسعۀ کارخانه‌های قند کشور کوشید.