پاسائو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[File:13033000.jpg|thumb|پاسائو]] | [[File:13033000.jpg|thumb|پاسائو]] | ||
شهری در جنوب شرقی | شهری در جنوب شرقی [[باواریا]]، واقع در [[آلمان]]، در ۱۴۸کیلومتری شمال شرقی [[مونیخ]]، با جمعیت ۵۱هزار نفر (۱۹۹۵). در مرز [[اتریش]]، محل تلاقی رودهای این<ref>Inn</ref> و ایلتس<ref>Ilz </ref> با [[دانوب]] واقع است. دارای صنایع ماشین‌سازی، نساجی، و داروسازی است. پیمان پاسائو<ref>The Treaty of Passau </ref> (۱۵۵۲)، که میان موریس<ref>Maurice</ref>، برگزینندۀ ساکس<ref> Elector Of Saxony </ref>، و فردیناند اول، امپراتور آینده، منعقد شد به پروتستان‌های لوتری آزادی دینی کامل داد و راه را برای [[آوگسبورگ، صلح|صلح آوگسبورگ]]<ref>Peace of Augsburg </ref> مهیا کرد (← [[اصلاح_دین|اصلاح_دین]]). پاسائو در ابتدا، ماندگاهی سلتی<ref>Celtic </ref> بود و سپس از اردوگاه‌های رومیان شد. در ۷۳۹م قدیس بونیفاکیوس<ref>St Boniface </ref> پاسائو را اسقف‌نشین کرد. اسقف‌های این شهر در قرن ۱۳م در شمار امیران امپراتوری درآمدند؛ شهر نیز توسعه یافت و به رود بندرِ بسیار مهمی تبدیل شد. پس از سرکوبی اسقف‌نشین پاسائو (۱۸۰۳)، شهر جزء باواریا شد (اسقف‌نشین کنونی پاسائو در ۱۸۱۷ تأسیس شد). پاسائو دارای خیابان‌ها و بناهای تاریخی بسیاری است. در رأس این بناهای تاریخی، ساختمان عظیم کلیسای جامع با سبک معماری [[باروک]]<ref>Baroque </ref> و [[گوتیک، معماری|گوتیک]]<ref>Gothic</ref> (بنیاد در قرن‌های ۱۴م ـ۱۷م) و قلعه‌ای عظیم (آغاز بنیاد در قرن ۱۳م) قرار دارد. بخش کهن شهر در باریکه‌ای از زمین میان رودهای این و دانوب، با کوچه‌های پلکانی منتهی به دو رود، و خانه‌هایی به سبک آلمانی‌ـ ایتالیایی واقع است. | ||
| | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۵
پاسائو (Passau)
شهری در جنوب شرقی باواریا، واقع در آلمان، در ۱۴۸کیلومتری شمال شرقی مونیخ، با جمعیت ۵۱هزار نفر (۱۹۹۵). در مرز اتریش، محل تلاقی رودهای این[۱] و ایلتس[۲] با دانوب واقع است. دارای صنایع ماشین‌سازی، نساجی، و داروسازی است. پیمان پاسائو[۳] (۱۵۵۲)، که میان موریس[۴]، برگزینندۀ ساکس[۵]، و فردیناند اول، امپراتور آینده، منعقد شد به پروتستان‌های لوتری آزادی دینی کامل داد و راه را برای صلح آوگسبورگ[۶] مهیا کرد (← اصلاح_دین). پاسائو در ابتدا، ماندگاهی سلتی[۷] بود و سپس از اردوگاه‌های رومیان شد. در ۷۳۹م قدیس بونیفاکیوس[۸] پاسائو را اسقف‌نشین کرد. اسقف‌های این شهر در قرن ۱۳م در شمار امیران امپراتوری درآمدند؛ شهر نیز توسعه یافت و به رود بندرِ بسیار مهمی تبدیل شد. پس از سرکوبی اسقف‌نشین پاسائو (۱۸۰۳)، شهر جزء باواریا شد (اسقف‌نشین کنونی پاسائو در ۱۸۱۷ تأسیس شد). پاسائو دارای خیابان‌ها و بناهای تاریخی بسیاری است. در رأس این بناهای تاریخی، ساختمان عظیم کلیسای جامع با سبک معماری باروک[۹] و گوتیک[۱۰] (بنیاد در قرن‌های ۱۴م ـ۱۷م) و قلعه‌ای عظیم (آغاز بنیاد در قرن ۱۳م) قرار دارد. بخش کهن شهر در باریکه‌ای از زمین میان رودهای این و دانوب، با کوچه‌های پلکانی منتهی به دو رود، و خانه‌هایی به سبک آلمانی‌ـ ایتالیایی واقع است.