سازمان ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سازمان ملل متحد (United Nations) | سازمان ملل متحد (United Nations) | ||
اتحادیه‌ای از دولتها، تشکیل شده در 24 اکتبر 1945 با هدف پیشبرد امنیت، صلح، و همکاری بینالمللی. مقر آن در شهر نیویورک است. سازمان ملل را در بدو تأسیس 51 دولت جایگزین «جامعۀ ملل» کردند. در منشور این سازمان، که دولتهای عضو بر پذیرش تعهدات موجود در آن توافق دارند، چهار هدف بر شمرده شده است: حفظ صلح و امنیت بین المللی؛ توسعۀ مناسبات دوستانه میان ملت‌ها؛ همکاری در زمینۀ حل مشکلات بینالمللی و ترویج احترام به حقوق بشر؛ و ایفای نقش محوری برای هماهنگ‌سازی اقدامات کشورها. سازمان ملل در زمان کمک به توسعه، امداد در زمان وقوع بلایا، همکاری فرهنگی، یاری‌رساندن به پناهندگان، و صلح بانی نقش داشته است. در 2001، 189 دولت در عضویت این سازمان بودند، و بودجۀ کل پیشنهادشده برای آن در 2000 تا 2001، که دولتهای عضو آن را تأمین می‌کردند، 2٫5 میلیارد دلار و تعداد کارکنان آن 50 هزار تن بود. سازمان ملل دارای شش نهاد اصلی است که محل پنج نهاد آن، یعنی مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت، و دبیرخانه، در نیویورک است و نهاد ششم، یعنی دیوان بینالمللی دادگستری، در کاخ صلح واقع در لاهۀ هلند قرار دارد. در 2007 بانکی مون از کره جنوبی، به دبیرکلی سازمان ملل برگزیده شد. این سازمان دارای شش زبان رسمی است: انگلیسی، فرانسوی، روسی، اسپانیایی، چینی، و عربی. نام ملل متحده را فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور ایالات متحده، باب کرد. سازمان ملل کارگزاریهای تخصصی متعددی را اداره می‌کند که همگی از طرق «شورای اقتصادی و اجتماعی» با سازمان ملل و نیز با یکدیگر همکاری دارند. این کارگزاری‌ها یا مانند «اتحادیۀ بینالمللی مخابرات راه دور» در زمینۀ ترویج ارتباطات میان کشورها فعالیت دارند یا مانند «سازمان جهانی بهداشت»، «سازمان آموزشی، علمی، و فرهنگی ملل متحد» (یونسکو)، و «بانک بینالمللی ترمیم و توسعه» (بانک جهانی) با رفاه کشورها سروکار دارند. بیشتر فعالیتهای کارگزاریهای تخصصی رفاهی | اتحادیه‌ای از دولتها، تشکیل شده در 24 اکتبر 1945 با هدف پیشبرد امنیت، صلح، و همکاری بینالمللی. مقر آن در شهر نیویورک است. سازمان ملل را در بدو تأسیس 51 دولت جایگزین «جامعۀ ملل» کردند. در منشور این سازمان، که دولتهای عضو بر پذیرش تعهدات موجود در آن توافق دارند، چهار هدف بر شمرده شده است: حفظ صلح و امنیت بین المللی؛ توسعۀ مناسبات دوستانه میان ملت‌ها؛ همکاری در زمینۀ حل مشکلات بینالمللی و ترویج احترام به حقوق بشر؛ و ایفای نقش محوری برای هماهنگ‌سازی اقدامات کشورها. سازمان ملل در زمان کمک به توسعه، امداد در زمان وقوع بلایا، همکاری فرهنگی، یاری‌رساندن به پناهندگان، و صلح بانی نقش داشته است. در 2001، 189 دولت در عضویت این سازمان بودند، و بودجۀ کل پیشنهادشده برای آن در 2000 تا 2001، که دولتهای عضو آن را تأمین می‌کردند، 2٫5 میلیارد دلار و تعداد کارکنان آن 50 هزار تن بود. سازمان ملل دارای شش نهاد اصلی است که محل پنج نهاد آن، یعنی مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت، و دبیرخانه، در نیویورک است و نهاد ششم، یعنی دیوان بینالمللی دادگستری، در کاخ صلح واقع در لاهۀ هلند قرار دارد. در 2007 بانکی مون از کره جنوبی، به دبیرکلی سازمان ملل برگزیده شد. این سازمان دارای شش زبان رسمی است: انگلیسی، فرانسوی، روسی، اسپانیایی، چینی، و عربی. نام ملل متحده را فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور ایالات متحده، باب کرد. سازمان ملل کارگزاریهای تخصصی متعددی را اداره می‌کند که همگی از طرق «شورای اقتصادی و اجتماعی» با سازمان ملل و نیز با یکدیگر همکاری دارند. این کارگزاری‌ها یا مانند «اتحادیۀ بینالمللی مخابرات راه دور» در زمینۀ ترویج ارتباطات میان کشورها فعالیت دارند یا مانند «سازمان جهانی بهداشت»، «سازمان آموزشی، علمی، و فرهنگی ملل متحد» (یونسکو)، و «بانک بینالمللی ترمیم و توسعه» (بانک جهانی) با رفاه کشورها سروکار دارند. بیشتر فعالیتهای کارگزاریهای تخصصی رفاهی متوجه کشورهای در حال توسعه است و از یاری‌رسانی و پژوهش میدانی تشکیل می‌شود. اما کارگزاریهای یادشده معیارهایی بینالمللی نیز وضع میکنند که به کار همۀ کشورها میآید. این کارگزاریهای تخصصی، اگرچه از استقلال عمل برخوردارند، به موجب توافقات حاصل شده میان دولتها تشکیل شده اند و طبق ترتیبات ویژه ای با سازمان ملل در ارتباطند. سازمان ملل همواره دچار کمبود نیروها و منابع مالی کافی و مستقل بوده است. در اواخر 2000 دولتهای عضو بیش از 3میلیارد دلار به این سازمان بدهکار بودند. دولتهای عضو، بسته به منابعی که دارند و براساس سهمیه ای که مجمع عمومی تعیین می کند، باید به سازمان ملل کمک مالی کنند. از این گذشته، برخی از دولتها کمکهای مالی داوطلبانه ای هم در اختیار سازمان ملل قرار میدهند. فعالیت های سازمان ملل و کارگزاریهای تخصصی آن را میتوان به چند گروه دسته بندی کرد: امنیت، خلع سلاح، صلح بانی، فعالیتهای اقتصادی، فعالیت در زمینۀ حقوق بشر، کمکهای بشردوستانه، مسائل زیستمحیطی، و مسائل بهداشتی. مجمع عمومی، که همۀ دولتهای عضو سازمان ملل یک نماینده در آن دارند، هر سال طی نشستی که معمولاً از اواخر سپتامبر تا پایان سال ادامه میبابد تشکیل جلسه میدهد، اما امکان برگزاری نشستهای اضطراری در هر زمان نیز وجود دارد. همۀ اعضای سازمان ملل از موقعیت برابری در مجمع برخوردارند، و هر دولت فقط یک رأی دارد. تصمیمهای مهم، از قبیل محکوم کردن اقدام یکی از اعضا، تصویب بودجۀ سازمان، و پذیرش اعضای سازمان ملل از موقعیت برابری در مجمع برخوردارند، و هر دولت فقط یک رأی دارد. تصمیمهای مهم، از قبیل محکوم کردن اقدام یکی از اعضا، تصویب بودجۀ سازمان، و پذیرش اعضای جدید، با رأی اکثریت دوسوم اعضا اتخاذ می شوند. دربارۀ مسائل دیگر فقط براساس اکثریت ساده تصمیم‌گیری‌ها براساس اجماع صورت گیرد. ایالات متحد منظماً، و اغلب به تنهایی، به‌قطعنامه‌های مجمع عمومی در زمینۀ تجاوز، حقوق بینالمللی، موارد نقض حقوق بشر، و خلع سلاح رأی منفی میدهد. در آغاز قرار بود که مجمع عمومی صرفاً نهادی مشورتی باشد؛ ولی با فشار دولتهای کوچکتر در زمان تشکیل مجمع، نقش بیشتری برای آن درنظر گرفته شد، اگرچه تصمیمات مجمع عمومی صرفاً حکم توصیه را دارند. مجمع می‌تواند دربارۀ هر موضوعی به بحث بپردازد و به «شورای امنیت» یا یکی از دولتهای عضو توصیه‌هایی بکند. هدف مجمع عمومی پیشبرد همکاری‌های سیاسی، توسعۀ حقوق بین‌الملل، همکاری اقتصادی و اجتماعی، و تأمین حقوق انسانی است. مجمع عمومی اعضای غیردائمی «شورای قیمومت» و، اعضای «شورای اقتصادی و اجتماعی»، «شورای قیمومت» و، به اتفاق شورای امنیت، اعضای «دیوان بینالمللی دادگستری» را برمی‌گزیند. همچنین، برفعالیت‌های شورای اقتصادی و اجتماعی و شورای قیمومت نظارت دارد و امور مالی سازمان ملل متحد را از | ||
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۳
سازمان ملل متحد (United Nations)
اتحادیه‌ای از دولتها، تشکیل شده در 24 اکتبر 1945 با هدف پیشبرد امنیت، صلح، و همکاری بینالمللی. مقر آن در شهر نیویورک است. سازمان ملل را در بدو تأسیس 51 دولت جایگزین «جامعۀ ملل» کردند. در منشور این سازمان، که دولتهای عضو بر پذیرش تعهدات موجود در آن توافق دارند، چهار هدف بر شمرده شده است: حفظ صلح و امنیت بین المللی؛ توسعۀ مناسبات دوستانه میان ملت‌ها؛ همکاری در زمینۀ حل مشکلات بینالمللی و ترویج احترام به حقوق بشر؛ و ایفای نقش محوری برای هماهنگ‌سازی اقدامات کشورها. سازمان ملل در زمان کمک به توسعه، امداد در زمان وقوع بلایا، همکاری فرهنگی، یاری‌رساندن به پناهندگان، و صلح بانی نقش داشته است. در 2001، 189 دولت در عضویت این سازمان بودند، و بودجۀ کل پیشنهادشده برای آن در 2000 تا 2001، که دولتهای عضو آن را تأمین می‌کردند، 2٫5 میلیارد دلار و تعداد کارکنان آن 50 هزار تن بود. سازمان ملل دارای شش نهاد اصلی است که محل پنج نهاد آن، یعنی مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت، و دبیرخانه، در نیویورک است و نهاد ششم، یعنی دیوان بینالمللی دادگستری، در کاخ صلح واقع در لاهۀ هلند قرار دارد. در 2007 بانکی مون از کره جنوبی، به دبیرکلی سازمان ملل برگزیده شد. این سازمان دارای شش زبان رسمی است: انگلیسی، فرانسوی، روسی، اسپانیایی، چینی، و عربی. نام ملل متحده را فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور ایالات متحده، باب کرد. سازمان ملل کارگزاریهای تخصصی متعددی را اداره می‌کند که همگی از طرق «شورای اقتصادی و اجتماعی» با سازمان ملل و نیز با یکدیگر همکاری دارند. این کارگزاری‌ها یا مانند «اتحادیۀ بینالمللی مخابرات راه دور» در زمینۀ ترویج ارتباطات میان کشورها فعالیت دارند یا مانند «سازمان جهانی بهداشت»، «سازمان آموزشی، علمی، و فرهنگی ملل متحد» (یونسکو)، و «بانک بینالمللی ترمیم و توسعه» (بانک جهانی) با رفاه کشورها سروکار دارند. بیشتر فعالیتهای کارگزاریهای تخصصی رفاهی متوجه کشورهای در حال توسعه است و از یاری‌رسانی و پژوهش میدانی تشکیل می‌شود. اما کارگزاریهای یادشده معیارهایی بینالمللی نیز وضع میکنند که به کار همۀ کشورها میآید. این کارگزاریهای تخصصی، اگرچه از استقلال عمل برخوردارند، به موجب توافقات حاصل شده میان دولتها تشکیل شده اند و طبق ترتیبات ویژه ای با سازمان ملل در ارتباطند. سازمان ملل همواره دچار کمبود نیروها و منابع مالی کافی و مستقل بوده است. در اواخر 2000 دولتهای عضو بیش از 3میلیارد دلار به این سازمان بدهکار بودند. دولتهای عضو، بسته به منابعی که دارند و براساس سهمیه ای که مجمع عمومی تعیین می کند، باید به سازمان ملل کمک مالی کنند. از این گذشته، برخی از دولتها کمکهای مالی داوطلبانه ای هم در اختیار سازمان ملل قرار میدهند. فعالیت های سازمان ملل و کارگزاریهای تخصصی آن را میتوان به چند گروه دسته بندی کرد: امنیت، خلع سلاح، صلح بانی، فعالیتهای اقتصادی، فعالیت در زمینۀ حقوق بشر، کمکهای بشردوستانه، مسائل زیستمحیطی، و مسائل بهداشتی. مجمع عمومی، که همۀ دولتهای عضو سازمان ملل یک نماینده در آن دارند، هر سال طی نشستی که معمولاً از اواخر سپتامبر تا پایان سال ادامه میبابد تشکیل جلسه میدهد، اما امکان برگزاری نشستهای اضطراری در هر زمان نیز وجود دارد. همۀ اعضای سازمان ملل از موقعیت برابری در مجمع برخوردارند، و هر دولت فقط یک رأی دارد. تصمیمهای مهم، از قبیل محکوم کردن اقدام یکی از اعضا، تصویب بودجۀ سازمان، و پذیرش اعضای سازمان ملل از موقعیت برابری در مجمع برخوردارند، و هر دولت فقط یک رأی دارد. تصمیمهای مهم، از قبیل محکوم کردن اقدام یکی از اعضا، تصویب بودجۀ سازمان، و پذیرش اعضای جدید، با رأی اکثریت دوسوم اعضا اتخاذ می شوند. دربارۀ مسائل دیگر فقط براساس اکثریت ساده تصمیم‌گیری‌ها براساس اجماع صورت گیرد. ایالات متحد منظماً، و اغلب به تنهایی، به‌قطعنامه‌های مجمع عمومی در زمینۀ تجاوز، حقوق بینالمللی، موارد نقض حقوق بشر، و خلع سلاح رأی منفی میدهد. در آغاز قرار بود که مجمع عمومی صرفاً نهادی مشورتی باشد؛ ولی با فشار دولتهای کوچکتر در زمان تشکیل مجمع، نقش بیشتری برای آن درنظر گرفته شد، اگرچه تصمیمات مجمع عمومی صرفاً حکم توصیه را دارند. مجمع می‌تواند دربارۀ هر موضوعی به بحث بپردازد و به «شورای امنیت» یا یکی از دولتهای عضو توصیه‌هایی بکند. هدف مجمع عمومی پیشبرد همکاری‌های سیاسی، توسعۀ حقوق بین‌الملل، همکاری اقتصادی و اجتماعی، و تأمین حقوق انسانی است. مجمع عمومی اعضای غیردائمی «شورای قیمومت» و، اعضای «شورای اقتصادی و اجتماعی»، «شورای قیمومت» و، به اتفاق شورای امنیت، اعضای «دیوان بینالمللی دادگستری» را برمی‌گزیند. همچنین، برفعالیت‌های شورای اقتصادی و اجتماعی و شورای قیمومت نظارت دارد و امور مالی سازمان ملل متحد را از