مرادی، فرمان (کرمانشاه ۱۳۲۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و [[سه تار|سه تار]] را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد [[محمد نوایی]] (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت [[تنبور]] نیز از راهنمایی‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌تار، تنبور، [[کمانچه]] و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی‌های اساتید برجسته‌ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌اصغر بهاری]]، [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|فرهنگ شریف]]، [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز | سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و [[سه تار|سه تار]] را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد [[محمد نوایی]] (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت [[تنبور]] نیز از راهنمایی‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌تار، تنبور، [[کمانچه]] و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی‌های اساتید برجسته‌ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌اصغر بهاری]]، [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|فرهنگ شریف]]، [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۶۶ش)|غلامحسین بیگجه‌خانی]] و [[محمد مقدسی]] برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌نقص استفاده برد. او کتابی نیز با عنوان ''سوز و ساز عشقی'' (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387). | ||
مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد. | مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۵
| فرمان مرادی | |
|---|---|
| زادروز |
کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش |
| درگذشت | تهران 2 خرداد 1403ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سازندۀ سازهای ایرانی |
| سبک | سنتی |
| آثار | کتاب سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور |
مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶- تهران 2 خرداد 1403ش)
سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی‌های اساتید برجسته‌ای چون داریوش صفوت، احمد عبادی، سعید هرمزی، یوسف فروتن، علی‌اصغر بهاری، علی تجویدی، فرهنگ شریف، جلیل شهناز، محمود کریمی، منصور نریمان، فریدون حافظی، محمود تاجبخش، غلامحسین بیگجه‌خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌نقص استفاده برد. او کتابی نیز با عنوان سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).
مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.
فرمان مرادی نوازندۀ تار و سه‌تار و تنبور بود و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص داشت و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ محمد عشقی نوایی ـ دارای قدرت و تبحر کامل بود. وی پس از یک دورۀ طولانی بیماری، در منزلش درگذشت.