سید عبدالحسین خان وکیل الملک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
سید عبدالحسین خان وکیل الملک (تبریز 1306- ملایر 1360ق)
سید عبدالحسین خان وکیل الملک (تبریز 1306- ملایر 1360ق)


(با نام اصلی: سید عبدالحسین دیبا، معروف به وکیل الملک) دیپلمات دورۀ قاجار، فرزند سید فضل الله خان وکیل الملک و برادر کوچک تر سید [[ابوالفتح والاتبار|ابوالفتح حشمت الدوله والاتبار]]. پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، برای ادامه‌ تحصیل به فرانسه رفت و در رشته‌های اقتصاد و علوم سیاسی درس خواند. پس از پایان تحصیلات و چند سال اقامت در پاریس، به ایران بازگشت و در دربار پیشخدمت [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] شد. چون اکثر نزدیکانش در وزارت امور خارجه مقام های حساسی داشتند، او نیز با سمت کنسولی به بادکوبه رفت و مدتی در آن سمت بود. به ریاست محاسبات سرکنسولگری ایران در تفلیس رسید. او رئیس محاسبات خزانه و کنسول ایران در شهرهای باطوم و ازمیر نیز بود.
(با نام اصلی: سید عبدالحسین دیبا، معروف به وکیل‌الملک) دیپلمات دورۀ قاجار، فرزند سید فضل‌الله خان وکیل‌الملک و برادر کوچک‌تر سید [[ابوالفتح والاتبار|ابوالفتح حشمت‌الدوله والاتبار]]. پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، برای ادامه‌ تحصیل به [[فرانسه]] رفت و در رشته‌های اقتصاد و علوم سیاسی درس خواند. پس از پایان تحصیلات و چند سال اقامت در [[پاریس، شهر|پاریس]]، به ایران بازگشت و در دربار پیشخدمت [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] شد. چون اکثر نزدیکانش در وزارت امور خارجه مقام های حساسی داشتند، او نیز با سمت کنسولی به بادکوبه رفت و مدتی در آن سمت بود. به ریاست محاسبات سرکنسولگری ایران در تفلیس رسید. او رئیس محاسبات خزانه و کنسول ایران در شهرهای باطوم و ازمیر نیز بود.


نمایندۀ دورۀ هفتم و هشتم [[مجلس شورای ملی]] بود و به چند زبان آشنایی داشت. در دورۀ هفتم، به نمایندگی خوی، ماکو و سلماس انتخاب شد. در دورۀ هشتم نیز کرسی خود را حفظ کرد، اما به کار در دربار ادامه داد. او که در دورۀ هفتم در جلسات مجلس شرکت فعال نداشت و در دورۀ هشتم نیز به ندرت در مجلس حضور می یافت، پس از این که [[تیمورتاش ، عبدالحسین (بجنورد ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۱۲ش)|عبدالحسین تیمورتاش]] (که با او سابقۀ دوستی داشت و بعد از وزیر دربار شدنش، او را هم با خود به دربار برده و رئیس محاسبات دربار کرده بود) مغضوب رضاشاه شد، اولین اقدام رضاشاه همانا اخراج عبدالحسین دیبا بود. دیبا همچنین به جرم گرفتن رشوه از امیر منصور اکبر پسر سپهدار رشتی برای به نمایندگی رساندن او در مجلس، دستگیر و محاکمه و به ده ماه زندان انفرادی محکوم شد.   
نمایندۀ دورۀ هفتم و هشتم [[مجلس شورای ملی]] بود و به چند زبان آشنایی داشت. در دورۀ هفتم، به نمایندگی خوی، ماکو و سلماس انتخاب شد. در دورۀ هشتم نیز کرسی خود را حفظ کرد، اما به کار در دربار ادامه داد. او که در دورۀ هفتم در جلسات مجلس شرکت فعال نداشت و در دورۀ هشتم نیز به ندرت در مجلس حضور می یافت، پس از این که [[تیمورتاش، عبدالحسین (بجنورد ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۱۲ش)|عبدالحسین تیمورتاش]] (که با او سابقۀ دوستی داشت و بعد از وزیر دربار شدنش، او را هم با خود به دربار برده و رئیس محاسبات دربار کرده بود) مغضوب رضاشاه شد، اولین اقدام رضاشاه همانا اخراج عبدالحسین دیبا بود. دیبا همچنین به جرم گرفتن رشوه از امیر منصور اکبر پسر سپهدار رشتی برای به نمایندگی رساندن او در مجلس، دستگیر و محاکمه و به ده ماه زندان انفرادی محکوم شد.   


او را برای گذراندن دوران محکومیتش به زندان ملایر فرستادند، اما پس از پایان یافتن دوران محکومیت اش آزاد نشد و به فرمان رضاشاه، و به دست مأمورش محمد کاظم جهانسوزی رئیس شهربانی ملایر، در 54 سالگی در زندان خفه شد و در همان شهر ملایر هم مدفون گردید.   
او را برای گذراندن دوران محکومیتش به زندان ملایر فرستادند، اما پس از پایان یافتن دوران محکومیت اش آزاد نشد و به فرمان رضاشاه، و به دست مأمورش محمد کاظم جهانسوزی رئیس شهربانی ملایر، در 54 سالگی در زندان خفه شد و در همان شهر ملایر هم مدفون گردید.   

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۸

سید عبدالحسین خان وکیل الملک

سید عبدالحسین خان وکیل الملک (تبریز 1306- ملایر 1360ق)

(با نام اصلی: سید عبدالحسین دیبا، معروف به وکیل‌الملک) دیپلمات دورۀ قاجار، فرزند سید فضل‌الله خان وکیل‌الملک و برادر کوچک‌تر سید ابوالفتح حشمت‌الدوله والاتبار. پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، برای ادامه‌ تحصیل به فرانسه رفت و در رشته‌های اقتصاد و علوم سیاسی درس خواند. پس از پایان تحصیلات و چند سال اقامت در پاریس، به ایران بازگشت و در دربار پیشخدمت رضاشاه شد. چون اکثر نزدیکانش در وزارت امور خارجه مقام های حساسی داشتند، او نیز با سمت کنسولی به بادکوبه رفت و مدتی در آن سمت بود. به ریاست محاسبات سرکنسولگری ایران در تفلیس رسید. او رئیس محاسبات خزانه و کنسول ایران در شهرهای باطوم و ازمیر نیز بود.

نمایندۀ دورۀ هفتم و هشتم مجلس شورای ملی بود و به چند زبان آشنایی داشت. در دورۀ هفتم، به نمایندگی خوی، ماکو و سلماس انتخاب شد. در دورۀ هشتم نیز کرسی خود را حفظ کرد، اما به کار در دربار ادامه داد. او که در دورۀ هفتم در جلسات مجلس شرکت فعال نداشت و در دورۀ هشتم نیز به ندرت در مجلس حضور می یافت، پس از این که عبدالحسین تیمورتاش (که با او سابقۀ دوستی داشت و بعد از وزیر دربار شدنش، او را هم با خود به دربار برده و رئیس محاسبات دربار کرده بود) مغضوب رضاشاه شد، اولین اقدام رضاشاه همانا اخراج عبدالحسین دیبا بود. دیبا همچنین به جرم گرفتن رشوه از امیر منصور اکبر پسر سپهدار رشتی برای به نمایندگی رساندن او در مجلس، دستگیر و محاکمه و به ده ماه زندان انفرادی محکوم شد.

او را برای گذراندن دوران محکومیتش به زندان ملایر فرستادند، اما پس از پایان یافتن دوران محکومیت اش آزاد نشد و به فرمان رضاشاه، و به دست مأمورش محمد کاظم جهانسوزی رئیس شهربانی ملایر، در 54 سالگی در زندان خفه شد و در همان شهر ملایر هم مدفون گردید.