تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Giovanni Battista Tiepolo - The Meeting of Anthony and Cleopatra (detail) - WGA22306.jpg|بندانگشتی|آنتونی و کلئوپاترا اثر جووانی باتیستا تیه پولو]]
تیِه‌پولو، جووانّی باتّیسْتا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰م)(Tiepolo, Giovanni Battista)<br>
تیِه‌پولو، جووانّی باتّیسْتا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰م)(Tiepolo, Giovanni Battista)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۲۹: خط ۲۸:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>
}}<p>
[[پرونده:Giovanni Battista Tiepolo - The Meeting of Anthony and Cleopatra (detail) - WGA22306.jpg|بندانگشتی|آنتونی و کلئوپاترا اثر جووانی باتیستا تیه پولو]]


نقاش ایتالیایی. از نخستین نمایندگان [[روکوکو]]<ref>rococo</ref>ی ایتالیایی بود، و طرح‌های تزیینی باشکوهی را در کاخ‌ها و کلیساهای شمال ایتالیا، جنوب غربی آلمان، و [[مادرید، شهر|مادرید]] به‌اجرا درآورد. سبک او بانشاط، و رنگ‌هایش گرم و روشن است، و به توهّم بسیار اتکا دارد. تیه‌پولو آثاری دینی، و بیش از آن تاریخی و تمثیلی آفرید. با کار استادانه و کیفیّت رنگی منحصربه‌خود، دیوارها و سقف‌های ویلاها و کاخ‌های بسیاری را در [[ونیز]] و دیگر نقاط شمال ایتالیا نقاشی کرد، که مجموعۀ ''آنتونی و کلئوپاترا''<ref>''Antony and Cleopatra''</ref> (پالاتسو لابیا<ref>Palazzo Labia </ref>) نقطۀ عطف آن است. در ۱۷۵۲م برای تزیین کاخ سراسقف و امیر<ref>Prince Archbishop’s Palace </ref> [[وورتسبورگ]]<ref>Würzburg </ref> به [[آلمان]] رفت و پسرانش جووانّی دومنیکو<ref>Giovanni Domenico </ref> (۱۷۲۷ـ۱۸۰۲م) و لورنتسو<ref>Lorenzo</ref> (۱۷۳۶ـ پیش از ۱۷۷۶م) نیز او را یاری دادند. در ۱۷۵۵ به ریاست آکادمی ونیز<ref>Venetian Academy </ref> انتخاب شد، و در ۱۷۶۲م [[کارلوس سوم]]<ref>Charles III </ref> او را به [[اسپانیا]] دعوت کرد. تا ۱۷۷۰م در آن دیار هنر آفرید، و تزیینات پالاسیو رئال<ref>Palacio Real </ref>، و محجرهایی برای محراب سان‌پاسکوئاله<ref>S Pasquale </ref> در آرانخوئس<ref>Aranjuez </ref>، نقاشی کرد. بعدها آثاری از [[منگس، آنتون رافایل (۱۷۲۸ـ۱۷۷۹)|آنتون مِنگس]]<ref>Anton Mengs </ref> نئوکلاسی‌سیست<ref>neoclassicist</ref>، رقیب تپه‌پولو و مخالف سبک کارش، جانشین آثار وی شدند. تیه‌پولو نقاشی را از نقاش خرده‌پایی با نام گرگوریو لادزارینی<ref>Gregorio Lazzarini </ref> آموخت، اما منشأ روکوکوی پرنشاط و خیال‌انگیزش را باید در هنر [[ریتچی، سباستیانو (۱۶۵۹ـ۱۷۳۴)|سباستیانو ریتچی]]<ref>Sebastiano Ricci </ref> جست. نخستین آثارش، ازجمله ''قربانی‌کردن اسحاق''<ref>''Sacrifice of Isaac'' </ref> (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶م؛ اُسپدالتّو<ref>Ospedaletto </ref>، ونیز)، و نقاشی‌هایش در کلیسای اسکالتسی<ref>Scalzi </ref>، ونیز، بر تأثیرپذیری از جوزپّه کرسپی<ref>Giuseppe Crespi </ref> (۱۶۶۵ـ۱۷۴۷م) و جووانّی پیاتستّا<ref>Giovanni Piazzetta </ref> (۱۶۸۳ـ۱۷۵۴م) نیز دلالت دارند؛ لیکن تیه‌پولو جلوه‌های سایه‌روشن خاص آثار آنان را وانهاد، و عمق‌نمایی جوّی و بازنمایی فضای روشن را جانشین آن ساخت، که ورونسه<ref>Veronese</ref> در آن رقیبش بود.</p><!--14318200-->
نقاش ایتالیایی. از نخستین نمایندگان [[روکوکو]]<ref>rococo</ref>ی ایتالیایی بود، و طرح‌های تزیینی باشکوهی را در کاخ‌ها و کلیساهای شمال ایتالیا، جنوب غربی آلمان، و [[مادرید، شهر|مادرید]] به‌اجرا درآورد. سبک او بانشاط، و رنگ‌هایش گرم و روشن است، و به توهّم بسیار اتکا دارد. تیه‌پولو آثاری دینی، و بیش از آن تاریخی و تمثیلی آفرید. با کار استادانه و کیفیّت رنگی منحصربه‌خود، دیوارها و سقف‌های ویلاها و کاخ‌های بسیاری را در [[ونیز]] و دیگر نقاط شمال ایتالیا نقاشی کرد، که مجموعۀ ''آنتونی و کلئوپاترا''<ref>''Antony and Cleopatra''</ref> (پالاتسو لابیا<ref>Palazzo Labia </ref>) نقطۀ عطف آن است. در ۱۷۵۲م برای تزیین کاخ سراسقف و امیر<ref>Prince Archbishop’s Palace </ref> [[وورتسبورگ]]<ref>Würzburg </ref> به [[آلمان]] رفت و پسرانش جووانّی دومنیکو<ref>Giovanni Domenico </ref> (۱۷۲۷ـ۱۸۰۲م) و لورنتسو<ref>Lorenzo</ref> (۱۷۳۶ـ پیش از ۱۷۷۶م) نیز او را یاری دادند. در ۱۷۵۵ به ریاست آکادمی ونیز<ref>Venetian Academy </ref> انتخاب شد، و در ۱۷۶۲م [[کارلوس سوم]]<ref>Charles III </ref> او را به [[اسپانیا]] دعوت کرد. تا ۱۷۷۰م در آن دیار هنر آفرید، و تزیینات پالاسیو رئال<ref>Palacio Real </ref>، و محجرهایی برای محراب سان‌پاسکوئاله<ref>S Pasquale </ref> در آرانخوئس<ref>Aranjuez </ref>، نقاشی کرد. بعدها آثاری از [[منگس، آنتون رافایل (۱۷۲۸ـ۱۷۷۹)|آنتون مِنگس]]<ref>Anton Mengs </ref> نئوکلاسی‌سیست<ref>neoclassicist</ref>، رقیب تپه‌پولو و مخالف سبک کارش، جانشین آثار وی شدند. تیه‌پولو نقاشی را از نقاش خرده‌پایی با نام گرگوریو لادزارینی<ref>Gregorio Lazzarini </ref> آموخت، اما منشأ روکوکوی پرنشاط و خیال‌انگیزش را باید در هنر [[ریتچی، سباستیانو (۱۶۵۹ـ۱۷۳۴)|سباستیانو ریتچی]]<ref>Sebastiano Ricci </ref> جست. نخستین آثارش، ازجمله ''قربانی‌کردن اسحاق''<ref>''Sacrifice of Isaac'' </ref> (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶م؛ اُسپدالتّو<ref>Ospedaletto </ref>، ونیز)، و نقاشی‌هایش در کلیسای اسکالتسی<ref>Scalzi </ref>، ونیز، بر تأثیرپذیری از جوزپّه کرسپی<ref>Giuseppe Crespi </ref> (۱۶۶۵ـ۱۷۴۷م) و جووانّی پیاتستّا<ref>Giovanni Piazzetta </ref> (۱۶۸۳ـ۱۷۵۴م) نیز دلالت دارند؛ لیکن تیه‌پولو جلوه‌های سایه‌روشن خاص آثار آنان را وانهاد، و عمق‌نمایی جوّی و بازنمایی فضای روشن را جانشین آن ساخت، که ورونسه<ref>Veronese</ref> در آن رقیبش بود.</p><!--14318200-->

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۷

تیِه‌پولو، جووانّی باتّیسْتا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰م)(Tiepolo, Giovanni Battista)

جووانی باتیستا تیه پولو
Giovanni Battista Tiepolo
زادروز ۱۶۹۶م
درگذشت ۱۷۷۰م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نقاش
سبک روکوکوی ایتالیایی
آثار مجموعه آنتونی و کلیوپاترا (پالاتسو لابیا)؛ قربانی کردن اسحاق (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶م؛ اسپدالتو، ونیز)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
خویشاوندان سرشناس جووانی دومنیکو و لورنتسو (پسران)

آنتونی و کلئوپاترا اثر جووانی باتیستا تیه پولو

نقاش ایتالیایی. از نخستین نمایندگان روکوکو[۱]ی ایتالیایی بود، و طرح‌های تزیینی باشکوهی را در کاخ‌ها و کلیساهای شمال ایتالیا، جنوب غربی آلمان، و مادرید به‌اجرا درآورد. سبک او بانشاط، و رنگ‌هایش گرم و روشن است، و به توهّم بسیار اتکا دارد. تیه‌پولو آثاری دینی، و بیش از آن تاریخی و تمثیلی آفرید. با کار استادانه و کیفیّت رنگی منحصربه‌خود، دیوارها و سقف‌های ویلاها و کاخ‌های بسیاری را در ونیز و دیگر نقاط شمال ایتالیا نقاشی کرد، که مجموعۀ آنتونی و کلئوپاترا[۲] (پالاتسو لابیا[۳]) نقطۀ عطف آن است. در ۱۷۵۲م برای تزیین کاخ سراسقف و امیر[۴] وورتسبورگ[۵] به آلمان رفت و پسرانش جووانّی دومنیکو[۶] (۱۷۲۷ـ۱۸۰۲م) و لورنتسو[۷] (۱۷۳۶ـ پیش از ۱۷۷۶م) نیز او را یاری دادند. در ۱۷۵۵ به ریاست آکادمی ونیز[۸] انتخاب شد، و در ۱۷۶۲م کارلوس سوم[۹] او را به اسپانیا دعوت کرد. تا ۱۷۷۰م در آن دیار هنر آفرید، و تزیینات پالاسیو رئال[۱۰]، و محجرهایی برای محراب سان‌پاسکوئاله[۱۱] در آرانخوئس[۱۲]، نقاشی کرد. بعدها آثاری از آنتون مِنگس[۱۳] نئوکلاسی‌سیست[۱۴]، رقیب تپه‌پولو و مخالف سبک کارش، جانشین آثار وی شدند. تیه‌پولو نقاشی را از نقاش خرده‌پایی با نام گرگوریو لادزارینی[۱۵] آموخت، اما منشأ روکوکوی پرنشاط و خیال‌انگیزش را باید در هنر سباستیانو ریتچی[۱۶] جست. نخستین آثارش، ازجمله قربانی‌کردن اسحاق[۱۷] (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶م؛ اُسپدالتّو[۱۸]، ونیز)، و نقاشی‌هایش در کلیسای اسکالتسی[۱۹]، ونیز، بر تأثیرپذیری از جوزپّه کرسپی[۲۰] (۱۶۶۵ـ۱۷۴۷م) و جووانّی پیاتستّا[۲۱] (۱۶۸۳ـ۱۷۵۴م) نیز دلالت دارند؛ لیکن تیه‌پولو جلوه‌های سایه‌روشن خاص آثار آنان را وانهاد، و عمق‌نمایی جوّی و بازنمایی فضای روشن را جانشین آن ساخت، که ورونسه[۲۲] در آن رقیبش بود.



  1. rococo
  2. Antony and Cleopatra
  3. Palazzo Labia
  4. Prince Archbishop’s Palace
  5. Würzburg
  6. Giovanni Domenico
  7. Lorenzo
  8. Venetian Academy
  9. Charles III
  10. Palacio Real
  11. S Pasquale
  12. Aranjuez
  13. Anton Mengs
  14. neoclassicist
  15. Gregorio Lazzarini
  16. Sebastiano Ricci
  17. Sacrifice of Isaac
  18. Ospedaletto
  19. Scalzi
  20. Giuseppe Crespi
  21. Giovanni Piazzetta
  22. Veronese