ابیراهی نور ستاره: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَبیراهی نور ستاره (aberration of starlight)<br>جابه‌جایی ظاهری هر ستاره از موقعیت حقیقی آن، در نتیجۀ ترکیب آثار ناشی از سرعت نور و سرعت گردش [[زمین]] به دور [[خورشید]] (حدود ۳۰ کیلومتر در ثانیه). ابیراهی را جیمز برَدلی<ref>James Bradley</ref> اخترشناس انگلیسی، در ۱۷۲۸ کشف کرد و نخستین گواه رصدی بر گردش زمین به دور خورشید بود. طی یک سال، موقعیت ظاهری هر ستاره گِرد موقعیت حقیقی آن مسیری منحنی دارد. هرگاه ستاره در [[ | اَبیراهی نور ستاره (aberration of starlight)<br>جابه‌جایی ظاهری هر ستاره از موقعیت حقیقی آن، در نتیجۀ ترکیب آثار ناشی از سرعت نور و سرعت گردش [[زمین]] به دور [[خورشید]] (حدود ۳۰ کیلومتر در ثانیه). ابیراهی را جیمز برَدلی<ref>James Bradley</ref> اخترشناس انگلیسی، در ۱۷۲۸ کشف کرد و نخستین گواه رصدی بر گردش زمین به دور خورشید بود. طی یک سال، موقعیت ظاهری هر ستاره گِرد موقعیت حقیقی آن مسیری منحنی دارد. هرگاه ستاره در [[دایرةالبروج|دایرةالبروج]]<ref>ecliptic</ref> نباشد، این منحنی بیضی‌شکل، و وقتی در دایرةالبروج باشد، به شکل خط است و چنین می‌نماید که ستاره روی آن خط رفت و برگشت می‌کند. این منحنی، در قطب‌های دایرة‌‌البروجی<ref>pole of the ecliptic</ref>، دایره شکل است. از آن‌جا که ابیراهی به نسبتِ میان سرعت نور و سرعت زمین بستگی دارد، تعیین «ثابت ابیراهی<ref>constant of aberration</ref>» شیوه‌ای برای برآورد مقدار تقریبی یکی از این دو سرعت، در صورت معلوم‌بودن دیگری، فراهم می‌کند.<br><!--11087100--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۵
اَبیراهی نور ستاره (aberration of starlight)
جابه‌جایی ظاهری هر ستاره از موقعیت حقیقی آن، در نتیجۀ ترکیب آثار ناشی از سرعت نور و سرعت گردش زمین به دور خورشید (حدود ۳۰ کیلومتر در ثانیه). ابیراهی را جیمز برَدلی[۱] اخترشناس انگلیسی، در ۱۷۲۸ کشف کرد و نخستین گواه رصدی بر گردش زمین به دور خورشید بود. طی یک سال، موقعیت ظاهری هر ستاره گِرد موقعیت حقیقی آن مسیری منحنی دارد. هرگاه ستاره در دایرةالبروج[۲] نباشد، این منحنی بیضی‌شکل، و وقتی در دایرةالبروج باشد، به شکل خط است و چنین می‌نماید که ستاره روی آن خط رفت و برگشت می‌کند. این منحنی، در قطب‌های دایرة‌‌البروجی[۳]، دایره شکل است. از آن‌جا که ابیراهی به نسبتِ میان سرعت نور و سرعت زمین بستگی دارد، تعیین «ثابت ابیراهی[۴]» شیوه‌ای برای برآورد مقدار تقریبی یکی از این دو سرعت، در صورت معلوم‌بودن دیگری، فراهم می‌کند.