مکتب خیابان یوستون: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
مکتب خیابان یوستون (Euston Road School) | مکتب خیابان یوستون (Euston Road School) | ||
نام گروهی از نقاشان انگلیسیِ وابسته به «هنرستان طراحی و نقاشی<ref>School of Drawing and Painting</ref>» که در | نام گروهی از نقاشان انگلیسیِ وابسته به «هنرستان طراحی و نقاشی<ref>School of Drawing and Painting</ref>» که در ۱۹۳۷م در خیابان یوستون<ref>Euston Road </ref> [[لندن (انگلستان)|لندن]] تأسیس شد. ویلیام کولدستریم<ref>William Coldstream</ref> (۱۹۰۸م ـ )، [[پسمور، ویکتور (۱۹۰۸ـ۱۹۹۸)|ویکتور پَسمور]]<ref>Victor Pasmore</ref> (۱۹۰۸ـ۱۹۹۸م)، کلود راجرز<ref>Claude Rogers </ref> (۱۹۰۷م ـ )، و گراهام بل<ref>Graham Bell </ref> (۱۹۱۰ـ۱۹۴۳م)، بنیادگذاران این مکتب بودند. مکتب خیابان یوستون بهرغم عمر کوتاهش، با تأکیدی که بر [[ناتورالیسم (هنر)|ناتورالیسم]]<ref>naturalism </ref> دقیق و مداراگرانه داشت، در بسیاری از نقاشان انگلیسی تأثیر گذاشت. در آن هنرکده، نقاشان در کنار شاگردان کار میکردند وآنان را تشویق میکردند که «به آنچه میبینند چشم بدوزند»، بیآنکه ذهنشان به نظریهای مشغول باشد و یا تحت نفوذ [[مکتب پاریس]]<ref>School of Paris</ref> قرار گیرند. این مکتب تا شروع جنگ جهانی در ۱۹۳۹م رونق داشت، و علاوهبر حصول جنبۀ آموزشی، مظهر نوعی [[ریالیسم (هنر و ادبیات)|رئالیسم]]<ref>realism</ref> بود که در هنر انگلستان تا میانۀ قرن ۲۰م جایگاهی مشخص داشت. ماهیت آن مبتنیبر این باور است که زندگی عادی و روزمره به هیچرو منبعی پایانیافته برای عالم هنر نیست. | ||
| |
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۱
مکتب خیابان یوستون (Euston Road School)
نام گروهی از نقاشان انگلیسیِ وابسته به «هنرستان طراحی و نقاشی[۱]» که در ۱۹۳۷م در خیابان یوستون[۲] لندن تأسیس شد. ویلیام کولدستریم[۳] (۱۹۰۸م ـ )، ویکتور پَسمور[۴] (۱۹۰۸ـ۱۹۹۸م)، کلود راجرز[۵] (۱۹۰۷م ـ )، و گراهام بل[۶] (۱۹۱۰ـ۱۹۴۳م)، بنیادگذاران این مکتب بودند. مکتب خیابان یوستون بهرغم عمر کوتاهش، با تأکیدی که بر ناتورالیسم[۷] دقیق و مداراگرانه داشت، در بسیاری از نقاشان انگلیسی تأثیر گذاشت. در آن هنرکده، نقاشان در کنار شاگردان کار میکردند وآنان را تشویق میکردند که «به آنچه میبینند چشم بدوزند»، بیآنکه ذهنشان به نظریهای مشغول باشد و یا تحت نفوذ مکتب پاریس[۸] قرار گیرند. این مکتب تا شروع جنگ جهانی در ۱۹۳۹م رونق داشت، و علاوهبر حصول جنبۀ آموزشی، مظهر نوعی رئالیسم[۹] بود که در هنر انگلستان تا میانۀ قرن ۲۰م جایگاهی مشخص داشت. ماهیت آن مبتنیبر این باور است که زندگی عادی و روزمره به هیچرو منبعی پایانیافته برای عالم هنر نیست.