تئاتر موزیکال: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


تئاتر موزیکال (music theatre)<br>
تئاتر موزیکال (music theatre)<br>
<p>اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و [[زینگشپیل]]<ref>Singspiel</ref> آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان ''اپرای سه‌پولی''<ref>''Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera''</ref> (۱۹۲۸) [[برشت، برتولد (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶)|برشت]]<ref>Brecht </ref> ـ وایل<ref>Weill </ref>، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند ''پورگی و بِس''<ref>''Porgy and Bess'' </ref> (۱۹۳۵) از [[گرشوین، جورج (۱۸۹۸ـ۱۹۳۷)|گرشوین]]<ref>Gershwin </ref>؛ و در سینما'' زیر بام‌های پاریس''<ref>''Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris'' </ref> (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی<ref>Raoul Moretti </ref>) و ''آزادی از آن ماست''<ref>''A Nous la Liberté/Freedom for Us'' </ref> (۱۹۳۱، موسیقی از [[ژرژ اوریک]]<ref>Georges Auric </ref>) به کارگردانی [[رنه کلر (۱۸۹۸ـ۱۹۸۱)|رنه کلر]]<ref>René Clair </ref>، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور<ref>Alexander Goehr </ref>، هریسون برت‌ویسل<ref>Harrison Birtwistle </ref>، و پیتر ماکسول دیویس<ref>Peter Maxwell Davies </ref> آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو<ref>Pierrot Players </ref>» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن<ref>The Fires of London</ref>» تغییر نام داد). هِنتسه<ref>Henze</ref> (''مقالۀ خوک‌ها''<ref>''Essay on Pigs'' </ref>، ۱۹۶۸)، بریو<ref>Berio </ref> (''رسیتال اول''<ref>''Recital I'' </ref>، ۱۹۷۲) و لیگِتی<ref>Ligeti </ref> (''گران ماکابر (ماکابر بزرگ)''<ref>''Le Grand Macabre/The Great Macabre''</ref>، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند. </p><p>از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.
<p>اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و [[زینگشپیل]]<ref>Singspiel</ref> آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰م به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان ''اپرای سه‌پولی''<ref>''Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera''</ref> (۱۹۲۸م) [[برتولت برشت|برشت]]<ref>Brecht </ref> ـ وایل<ref>Weill </ref>، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند ''پورگی و بِس''<ref>''Porgy and Bess'' </ref> (۱۹۳۵م) از [[گرشوین، جورج (۱۸۹۸ـ۱۹۳۷)|گرشوین]]<ref>Gershwin </ref>؛ و در سینما'' زیر بام‌های پاریس''<ref>''Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris'' </ref> (۱۹۳۰م، موسیقی از رائول مورتی<ref>Raoul Moretti </ref>) و ''آزادی از آن ماست''<ref>''A Nous la Liberté/Freedom for Us'' </ref> (۱۹۳۱م، موسیقی از [[ژرژ اوریک]]<ref>Georges Auric </ref>) به کارگردانی [[رنه کلر (۱۸۹۸ـ۱۹۸۱)|رنه کلر]]<ref>René Clair </ref>، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور<ref>Alexander Goehr </ref>، هریسون برت‌ویسل<ref>Harrison Birtwistle </ref>، و پیتر ماکسول دیویس<ref>Peter Maxwell Davies </ref> آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو<ref>Pierrot Players </ref>» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن<ref>The Fires of London</ref>» تغییر نام داد). هِنتسه<ref>Henze</ref> (''مقالۀ خوک‌ها''<ref>''Essay on Pigs'' </ref>، ۱۹۶۸م)، بریو<ref>Berio </ref> (''رسیتال اول''<ref>''Recital I'' </ref>، ۱۹۷۲م) و لیگِتی<ref>Ligeti </ref> (''گران ماکابر (ماکابر بزرگ)''<ref>''Le Grand Macabre/The Great Macabre''</ref>، ۱۹۷۸م) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸م پرداخته‌اند. </p><p>از ۱۹۷۰م به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.


 
</p><p></p><!--14290700-->
</p><!--14290700-->
----
----
<references />
<references />
[[رده:تئاتر]]
[[رده:تئاتر]]
[[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]]
[[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]]

نسخهٔ ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۰

تئاتر موزیکال (music theatre)

اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و زینگشپیل[۱] آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰م به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان اپرای سه‌پولی[۲] (۱۹۲۸م) برشت[۳] ـ وایل[۴]، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند پورگی و بِس[۵] (۱۹۳۵م) از گرشوین[۶]؛ و در سینما زیر بام‌های پاریس[۷] (۱۹۳۰م، موسیقی از رائول مورتی[۸]) و آزادی از آن ماست[۹] (۱۹۳۱م، موسیقی از ژرژ اوریک[۱۰]) به کارگردانی رنه کلر[۱۱]، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور[۱۲]، هریسون برت‌ویسل[۱۳]، و پیتر ماکسول دیویس[۱۴] آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو[۱۵]» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن[۱۶]» تغییر نام داد). هِنتسه[۱۷] (مقالۀ خوک‌ها[۱۸]، ۱۹۶۸م)، بریو[۱۹] (رسیتال اول[۲۰]، ۱۹۷۲م) و لیگِتی[۲۱] (گران ماکابر (ماکابر بزرگ)[۲۲]، ۱۹۷۸م) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸م پرداخته‌اند.

از ۱۹۷۰م به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.


  1. Singspiel
  2. Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera
  3. Brecht
  4. Weill
  5. Porgy and Bess
  6. Gershwin
  7. Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris
  8. Raoul Moretti
  9. A Nous la Liberté/Freedom for Us
  10. Georges Auric
  11. René Clair
  12. Alexander Goehr
  13. Harrison Birtwistle
  14. Peter Maxwell Davies
  15. Pierrot Players
  16. The Fires of London
  17. Henze
  18. Essay on Pigs
  19. Berio
  20. Recital I
  21. Ligeti
  22. Le Grand Macabre/The Great Macabre