پاستل: تفاوت میان نسخه‌ها

در هنر، مادۀ گچی مرکب از گرد رنگ و [[صمغ]]<ref>gum</ref>؛ به اثری که با پاستل کشیده می‌شود نیز پاستل می‌گویند. پاستل نوعی نقاشی با رنگ خشک است، و سطحی خاکه‌ای پدید می‌آورد که به‌راحتی آسیب می‌بیند و حفظ آن دشوار است. [[کاریرا، روزالبا (۱۶۷۵ـ۱۷۵۷)|روزالبا کاریرا]]<ref>Rosalba Carriera</ref> (۱۶۷۵ـ۱۷۵۷م)، لاتور<ref> La Tour </ref>، [[شاردن، ژان باپتیست (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹)|شاردن]]<ref>Chardin </ref>، [[دگا، ادگار (۱۸۳۴ـ۱۹۱۷)|دگا]]<ref>Degas </ref>، و [[کست، مری (۱۸۴۵ـ۱۹۲۶)|مری کَسِت]]<ref>Mary Cassatt</ref> از هنرمندانی‌اند که نقاشی‌های پاستلی آنان شهرت دارد. استفاده از گچ رنگی سابقه‌ای دیرینه دارد، و بسیاری از نقاشان قدیم اروپا (ازجمله [[هولباین (مهین)، هانس (ح ۱۴۶۴م ـ۱۵۲۴)|هولباین]]<ref> Holbein</ref> در طراحی‌هایش از تک‌چهره) برای افزایش جلوۀ طراحی‌ از آن سود می‌جستند. واتو<ref> Watteau </ref> گچ‌های قرمز، سیاه، و سفید را به زیبایی به‌کار می‌برد. نقاشی ظریف‌تر با پاستل را رزالبا کارّی‌یرا، نقاش ونیزی<ref>Venetian</ref>، در [[فرانسه|فرانسۀ]] قرن ۱۸م رواج داد. لاتور برجسته‌ترین نقاش پاستل‌کار بود، اما شاردن نیز آن را بسیار مؤثر به‌کار می‌برد. [[لیوتار، ژان فرانسوا (۱۹۲۴ـ۱۹۹۸)|لیوتار]]<ref> Liotard </ref> از دیگر پاستل‌کاران ورزیده به‌شمار می‌رود. در دوران معاصر، دگا، [[تولوز لوترک، هانری (۱۸۶۴ـ۱۹۰۱)|تولوز لوترک]]<ref>Toulouse-Lautrec </ref>، [[میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)|میله]]<ref>Millet </ref>، و [[ویسلر، جیمز (۱۸۳۴ـ۱۹۰۳)|ویسلر]]<ref>Whistler</ref> از آن بهره برده‌اند؛ به‌ویژه دگا در برخی از زیباترین نقاشی‌هایش از صحنه‌های باله<ref> ballet </ref>، و در اتودهایش از پیکر برهنه<ref>nude</ref>، آن را به‌دلیل سرعت و آزادی عملی که به نقاش می‌دهد و جلوه‌های باطراوت و تابناکی که به اثر می‌بخشد، باب طبع خود یافته است.

&nbsp;<br /><!--13033600-->

[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:سبک ها، اصطلاحات، ابزار و اماکن]]