پاستل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پاسْتِل (pastel)

در هنر، مادۀ گچی مرکب از گرد رنگ و صمغ[۱]؛ به اثری که با پاستل کشیده می‌شود نیز پاستل می‌گویند. پاستل نوعی نقاشی با رنگ خشک است، و سطحی خاکه‌ای پدید می‌آورد که به‌راحتی آسیب می‌بیند و حفظ آن دشوار است. روزالبا کارّی‌یرا[۲] (۱۶۷۵ـ۱۷۵۷)، لاتور[۳]، شاردن[۴]، دگا[۵]، و مری کَسِت[۶] از هنرمندانی‌اند که نقاشی‌های پاستلی آنان شهرت دارد. استفاده از گچ رنگی سابقه‌ای دیرینه دارد، و بسیاری از نقاشان قدیم اروپا (ازجمله هولباین[۷] در طراحی‌هایش از تک‌چهره) برای افزایش جلوۀ طراحی‌ از آن سود می‌جستند. واتو[۸] گچ‌های قرمز، سیاه، و سفید را به زیبایی به‌کار می‌برد. نقاشی ظریف‌تر با پاستل را رزالبا کارّی‌یرا، نقاش ونیزی[۹]، در فرانسۀ قرن ۱۸ رواج داد. لاتور برجسته‌ترین نقاش پاستل‌کار بود، اما شاردن نیز آن را بسیار مؤثر به‌کار می‌برد. لیوتار[۱۰] از دیگر پاستل‌کاران ورزیده به‌شمار می‌رود. در دوران معاصر، دگا، تولوز لوترک[۱۱]، میله[۱۲]، و ویسلر[۱۳] از آن بهره برده‌اند؛ به‌ویژه دگا در برخی از زیباترین نقاشی‌هایش از صحنه‌های باله[۱۴]، و در اتودهایش از پیکر برهنه[۱۵]، آن را به‌دلیل سرعت و آزادی عملی که به نقاش می‌دهد و جلوه‌های باطراوت و تابناکی که به اثر می‌بخشد، باب طبع خود یافته است.

 

 


  1. gum
  2. Rosalba Carriera
  3. La Tour
  4. Chardin
  5. Degas
  6. Mary Cassatt
  7. Holbein
  8. Watteau
  9. Venetian
  10. Liotard
  11. Toulouse-Lautrec
  12. Millet
  13. Whistler
  14. ballet
  15. nude