کاراوادجو، میکل آنجلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)

میکل‌آنجلو کاراوادجو Michelangelo Caravaggio
زادروز	۱۵۷۳م
درگذشت	۱۶۱۰م
ملیت	ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
آثار	باکوس، فالگیر، سبد میوه، قدّیس متی و فرشته، فراخوانده‌شدن قدیس متی، شهادت حواری
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان

سبد میوه اثر میکل آنجلو کاراوادجو

کاراوادْجو، میکِل‌آنْجِلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰م)(Caravaggio, Michelangelo)

تابلوی فالگیر اثر میکل آنجلو کاراوادجو

نقاش ایتالیایی در شیوۀ باروک آغازین. از ۱۵۹۲ تا ۱۶۰۶م در رُم، سپس در ناپل، و سرانجام در مالت فعال بود. با بهره‌گیری از تضاد شدید نور و سایه، کوتاه‌نماییهای نمایشی، و دقت موشکافانه در پرداخت جزئیات، سبکی پرتوان آفرید. زندگی‌اش نیز به اندازۀ هنرش پرهیاهو بود: پس از کشتن مردی در یک منازعه، مجبور به ترک رُم شد. کاراوادجو فرزند سنگ‌‌تراشی در دهکدۀ کاراوادجو در حوالی میلان بود، و مدتی در میلان تعلیم دید؛ تا پیش از ۲۰‌سالگی در رُم نقاشی می‌کرد. چندی نگذشت که طبیعت‌گرایی معروف خود را پروراند که با شیوه‌گری (مانریسم) معمول در آثار تسوکارو و کَوِلی‌یر دارپینو در تقابل شدید بود. کاراوادجو به‌جای شخصیت‌های آرمانی، افرادی را که می‌دید و می‌شناخت بر پرده می‌آورد؛ از بازنمایی ویژگی‌های شخصیتیِ کارگران و مردم عادی لذت می‌برد و آن‌ها را در لباس‌های عادی و روزمرّه‌شان می‌کشید. نقش اشیا را نیز با دقت بسیار اجرا می‌کرد. ازجمله آثار آغازینش عبارت‌اند از باکوس (موزۀ اوفیتسی)، فالگیر (لوور)، و سبد میوه (آمبروسیانا، میلان). ابتکاری که سبب شهرتش شد و نامش را بر سر زبان‌ها انداخت، علاوه‌بر شیوۀ واقع‌گرایانۀ بدیعش در نقاشی دینی، استفاده از نور تند و سایه‌‌های غلیظ بود که آثارش را تأثیرگذارتر می‌کرد و به آن‌ها جلوه‌ای عمیق و شورانگیز می‌بخشید. این ویژگی را احتمالاً از تینتورِتّو وام گرفته بود. در نخستین سفارشی که برای نمازخانۀ کونتارلی، در کلیسای سان لویجی دئی فرانچزی، اجرا کرد، این شیوه را به‌کار برد؛ این تابلوها عبارت‌اند از قدّیس متی و فرشته، فراخوانده‌شدن قدیس متی و شهادت حواری. شماری سفارش دیگر نیز در رُم اجرا کرد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۷م)، ازجمله مریم عذرا و مار (نگارخانۀ بورگِزِه)، مرگ مریم عذرا (لوور)، و مریم عذرای تسبیح‌گوی (وین). همۀ این آثار یا از سوی سفارش‌دهندگان رد شدند و یا بسیار مناقشه‌برانگیز بودند. در ۱۶۰۷م در ناپل فعالیت هنری داشت و با احترام در مالت پذیرفته شد. در آن‌جا نقاشی استادانۀ گردن زنی قدیس یوحنّا، در کلیسای والِتّا، و تک‌چهرۀ باشکوهی از اولاف دو وینیاکور، صاحب نشان شوالیه‌گری قدیس یوحنّا (موزۀ لوور)، را اجرا کرد. بار دیگر با برپاکردن آشوبی در مالت زندانی شد، اما فرار کرد، و در سیسیل، سیراکوز، مسینا و پالرمو آثاری آفرید. دوباره به ناپل برگشت و سپس به‌قصد بازگشت به رم و طلب بخشایش، سوار کشتی شد؛ لیکن در میان راه به‌سبب دشمنی یا غفلت در ساحل جزیره‌ای مالاریاخیز رها شد، و در آن‌جا درگذشت. دامنۀ نفوذش، در اشاعۀ واقع‌گرایی و به‌کارگیری نور و سایه فوق‌العاده گسترده بود. آثارش، در هنرمندان بسیاری تأثیر گذاشت؛ ازجمله روبنس، ولاسکز، رامبرانت؛ و نقاشان تیرگی‌پرداز هلند همچون هونتهورست؛ و در فرانسه در نقاشانی همچون ژرژ دو لاتور، و لو والانتین. در ایتالیا هنرش با دیگر هنرها درآمیخت و به تکوین شیوۀ باروک انجامید.

 

---