اپ آرت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: 11088100.jpg | بندانگشتی|اُپ آرْت]](نیز مشهور به هنر دیدمانی<ref>optical art</ref>؛ هنر شَبَکی<ref>retinal art</ref>؛ انتزاع‌ ادراکی<ref>perceptual abstraction</ref>) نوعی هنر انتزاعی<ref>abstract</ref>، به‌ویژه در نقاشی. در آن به‌کمک طرح‌هایی خاص، تصور ارتعاش یا نوسان ایجاد می‌شود. این سبک عموماً از رنگ‌های درخشان و انتزاعات هندسیِ درهم‌فشرده استفاده می‌کرد و بر مُد، طرح‌های تبلیغاتی، و دیگر جنبه‌های فرهنگ همگانی دورۀ خود تأثیر بسیاری داشت. اُپ آرت در ۱۹۶۰ شکل گرفت، ولی در نظریه‌ها و آزمایش‌های یوزف آلبرس<ref>Joseph Albers</ref> آلمانی در دهۀ ۱۹۲۰ ریشه دارد. نخستین‌بار در ۱۹۶۴ با این نام خوانده شد؛ اُپ آرت در جِناس با پاپ آرت<ref>pop art</ref>، شیوۀ رایج در آن زمان، ساخته شد. اولین نمایشگاه بین‌المللی عمدۀ اُپ آرت در ۱۹۶۵ با نام «چشم حساس<ref>The Responsive Eye</ref>» در موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, NewYork</ref> برگزار گردید. مردم از آن استقبال کردند، اگرچه منتقدان کمتر بدان پرداختند، و اُپ آرت نمودی از حال‌وهوای دهۀ پرتب‌و‌تاب ۶۰ به‌شمار آمد. اُپ آرت را که عمدتاً بر ریاضیات و نظریه‌های رنگی برای خلق جلوه‌های خیره‌کننده مبتنی است، در عین ‌حال می‌توان واکنشی دربرابر عاطفه‌برانگیزیِ ذهنیِ اکسپرسیونیسم انتزاعی<ref>abstract expressionism</ref> دانست که بر هنر امریکای دهۀ ۱۹۵۰ سایه افکنده بود. با این حال اُپ آرت به امریکا منحصر نشد، و بریجت رایلی<ref>Bridget Riley</ref>، نقاش انگلیسی، و ویکتور وازارلی<ref>Victor Vasarely</ref>، هنرمند فرانسویِ زادۀ مجارستان، دو نمایندۀ برجستۀ آن بودند. اُپ آرت در پایان دهۀ ۱۹۶۰ اوج اقبالش را پشت سر گذاشت، لیکن رایلی و وازارلی و دیگران تا سال‌ها بعد، خلق آثاری در این شیوه را پی گرفتند.