ذکاء، سیروس: تفاوت میان نسخه‌ها

<p>مترجم و نویسندۀ ایرانی. از مترجمان آثار [[آندره مالرو]] بود.</p><p>دورۀ دبستان را در زادگاهش و دورۀ دبیرستان را در تهران به‌پایان برد و در ۱۳۲۹ از دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس و نیز در همان سال از انستیتوی ایران و فرانسه گواهی‌نامۀ زبان فرانسه گرفت. در ۱۳۴۴، موفق به گرفتن دانشنامۀ دکتری حقوق بین‌الملل عمومی از دانشگاه پاریس شد.  اولین اثری که با ترجمۀ سیروس ذکاء منتشر شد کتابی بود نوشتۀ [[ژان ژاک روسو]] به نام ''منشاء عدم مساوات'' که در سال ۱۳۲۹ منتشر شد.</p><p>ذکاء از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ در شرکت مهندسی کامپاکس (مهندسی مشاور سازمان برنامه) خدمت کرد. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰، در سفارت ایران در بخارست، از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۵، در سفارت ایران در بروکسل، از ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹، در سفارت ایران در بانکوک و از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱، در سفارت ایران در برازیلیا خدمت کرد. ذکا از ۱۳۶۲ تا ۱۳۷۴ کارمند ادارۀ ترجمۀ وزارت امور خارجه بود و سپس بازنشسته شد. </p><p>از آثارش: ''ترجمۀ گفتار دربارۀ منشأ عدم مساوات در میان مردم از روسو'' (تهران، ۱۳۲۹)؛ ''مائده‌های زمینی'' آندره ژید (تهران، ۱۳۳۶)؛ ''سرنوشت بشر'' از آندره مالرو (تهران، ۱۳۶۲)؛ ''روان‌شناسی تجربی'' (تهران، ۱۳۷۰)؛ ترجمۀ جلد هشتم ''تاریخ جهان بزرگ'' (تهران، ۱۳۷۰)؛ ''دخمه‌های واتیکان'' از آندره ژید (تهران، ۱۳۷۳)؛ ''شرح حال مالرو'' (تهران ۱۳۷۳)؛ ''فاتحان'' مالرو (تهران، ۱۳۷۳). افزون بر این آثار، ترجمه‌ها و نوشته‌های ذکا در مجلۀ ''سخن'' به‌چاپ رسیده است. از ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ش، نیز مقالات وی در مجلۀ ''هستی'' (به صاحب‌امتیازی دکتر اسلامی ندوشن) چاپ شده است.</p><p>سیروس ذکاء به علت عفونت روده به بیمارستان آتیۀ تهران منتقل شد و به کما رفت و براثر عوارض همین بیماری و کهولت سن درگذشت. [[یحیی ذکاء]]، باستان‌شناس و هنرشناس، برادرش بود.</p>