پرش به محتوا

ادیب نیشابوری، محمدتقی (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۶: خط ۲۶:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[پرونده:11166900.jpg|بندانگشتی|محمدتقی ادیب نیشابوری|جایگزین=|335x335پیکسل]]محمدتقی ادیب نیشابوری (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش)<br><p>شاعر، ادیب و مدرس ادبیات عربی و فارسی معروف به ادیب ثانی. از برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین اساتید علوم اسلامی و ادبیات عربی و فارسی نیمۀ اول قرن اخیر که جز بسیاری از دانشمندان علوم انسانی، ادبای شاخصی چون [[مهدوی دامغانی، احمد|احمد مهدوی دامغانی]]، [[محقق، مهدی|مهدی محقق]]، [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفیعی کدکنی]] و [[حکیمی، محمدرضا (مشهد ۱۳۱۴ش)|محمدرضا حکیمی]] در شمار شاگردانش بوده‌اند. </p><p>تحصیلاتش را نخست در زادگاهش (نیشابور) آغاز کرد، و سپس در مشهد ادامه داد و به محضر [[ادیب نیشابوری، عبدالجواد (۱۲۴۲ـ مشهد ۱۳۰۵ش)|عبدالجواد ادیب نیشابوری]] (ادیب اول) راه یافت و از شاگردان خاص او شد و از این‌رو به ادیب ثانی مشهور گردید. تبحر او در ادب عربی و تدریس آن بود و به‌ویژه کتاب‌های ''[[المغنی|مغنی]]'' و ''[[مطول]]'' و نیز ''[[معلقات سبع]]'' و ''مقامات'' حریری و بدیع‌الزمان را درس می‌داد. در اواخر عمر مدرس رسمی آستان قدس رضوی بود. ادیب در سرودن اشعار فارسی و عربی متبحر بود و مجموعه آن‌ها در دیوان شعر او گرد آمده است. </p><p></p><p>برخی از آثار منظومش عبارتند از:</p>
}}[[پرونده:11166900.jpg|بندانگشتی|محمدتقی ادیب نیشابوری|جایگزین=|335x335پیکسل]]محمدتقی ادیب نیشابوری (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش)<br><p>شاعر، ادیب و مدرس ادبیات عربی و فارسی معروف به ادیب ثانی. از برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین اساتید علوم اسلامی و ادبیات عربی و فارسی نیمۀ اول قرن اخیر که جز بسیاری از دانشمندان علوم انسانی، ادبای شاخصی چون [[مهدوی دامغانی، احمد|احمد مهدوی دامغانی]]، [[محقق، مهدی|مهدی محقق]]، [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفیعی کدکنی]] و [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمی]] در شمار شاگردانش بوده‌اند. </p><p>تحصیلاتش را نخست در زادگاهش (نیشابور) آغاز کرد، و سپس در مشهد ادامه داد و به محضر [[ادیب نیشابوری، عبدالجواد (۱۲۴۲ـ مشهد ۱۳۰۵ش)|عبدالجواد ادیب نیشابوری]] (ادیب اول) راه یافت و از شاگردان خاص او شد و از این‌رو به ادیب ثانی مشهور گردید. تبحر او در ادب عربی و تدریس آن بود و به‌ویژه کتاب‌های ''[[المغنی|مغنی]]'' و ''[[مطول]]'' و نیز ''[[معلقات سبع]]'' و ''مقامات'' حریری و بدیع‌الزمان را درس می‌داد. در اواخر عمر مدرس رسمی آستان قدس رضوی بود. ادیب در سرودن اشعار فارسی و عربی متبحر بود و مجموعه آن‌ها در دیوان شعر او گرد آمده است. </p><p></p><p>برخی از آثار منظومش عبارتند از:</p>


*آیین‌نامه
*آیین‌نامه
۴۵٬۸۴۳

ویرایش