کاظمی ، باقر (تهران ۱۲۷۱ـ۱۳۵۵ش)
کاظمی، باقر (تهران ۱۲۷۱ـ۱۳۵۵ش)
| باقر کاظمی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1271ش |
| درگذشت | 1355ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم از مدرسۀ سیاسی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| لقب | مُهَذَّبُ‌الدّوله |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
(ملقب به مُهَذَّبُ‌الدّوله) دولتمرد، سفیر و وزیر دورۀ پهلوی. فرزند سیدمحمد معتصم‌الدوله بود و از مدرسۀ سیاسی دیپلم گرفت و وارد وزارت امور خارجه شد و مدتی، رئیس دفتر وزیر و زمانی مدیرکل این وزارتخانه بود. در ۱۳۰۸ش معاون و سپس کفیل و وزیر وزارت راه شد. پس از دو سال، با سِمت وزیرمختار ایران در بغداد عازم عراق شد. در ۱۳۱۲ش وزیر امور خارجه گردید و در ۱۳۱۵ش در مقام سفیر ایران به ترکیه رفت و سپس سفیر ایران در افغانستان شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰ش وزیر بهداری و وزیر کشور و وزیر دارایی و وزیر فرهنگ شد. سپس به سِمَت وزیرمختاری ایران در اسکاندیناوی منصوب شد و سپس در دورۀ اول مجلس سنا به سناتوری رسید. وی در ۱۳۳۰ش در کابینۀ مصدق، نایب نخست‌وزیر و وزیر دارایی و سپس وزیر امور خارجه شد. در ۱۳۳۱ش به سِمت سفیر ایران در فرانسه روانه اروپا شد. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش، از خدمت دولتی استعفا کرد و به ایران بازگشت، اما بلافاصله بازداشت و همراه چهارتن از یارانش به جنوب ایران تبعید شد.