آغاجی بخارایی، ابوالحسن علی (قرن ۴ ق)

Aghaji Bokharai, Abolhasan Ali

آغاجی بخارایی، ابوالحسن علی (قرن ۴ ق)
شاعر ایرانی و از امرای دربار سامانیان. آغاجی (پرده‌دار، حاجب) دربار امیر نوح سامانی دوم (۳۶۶ـ۳۷۸ق) بود. عوفی در لباب‌الالباب وی را ممدوح شعرا و مردی فاضل و بخشنده و با شهامت دانسته است. اشعار اندکی که از آغاجی در منابع ذکرشده نشان می‌دهد که وی در سرودن شعر به هر دو زبان فارسی و عربی مهارت داشته است. به نوشته ثعالبی، او در شعر فارسی مشهورتر و دیوان شعر وی در خراسان متداول بود و گاه شعر خود را از فارسی به عربی ترجمه می‌کرد. اشعار بازماندۀ آغاجی حاکی از توانایی او در بیان تعابیر اخلاقی، وصفی و عاشقانه است. وی در سوارکاری، تیراندازی، بربط‌نوازی، نرد، و شطرنج مهارت داشت. در پاره‌ای تذکره‌ها وی را با ابوعلی محمد بن الیاس سُغدی، والی کرمان (۳۲۰ـ۳۵۶ق) اشتباه کرده‌اند.